Ως κοινωνία...

Στην τηλεόραση:Παίζουν οι "8 λέξεις".Αυτό το έκτρωμα ενός ατάλαντου σεναριογράφου.

Δημιούργημα χωρίς συγκεκριμμένο ύφος:Αστυνομικό θρίλερ;Μετριότατη οικογενειακή ταινία;Σκατόφατσες που το παίζουν ζεν πρεμιέ;

Ή το κοριτσάκι που έπαιζε στο "Νησί" που μεγάλωσε και αποθρασύνθηκε φρικτά,υιοθετώντας ένα εμετικό χαρακτήρα που σαφώς αποτελεί πρότυπο για πολλά νεαρά κορίτσια;

Ηθοποιοί με όνομα που έπιασαν εκεί ένα ρολάκο για να πληρώσουν το νοίκι.

Πόση κατρακύλα;

Τί σχέση έχουν αυτά όλα με το "Λόγω τιμής" τους "ψίθυρους καρδιάς"την "Αναστασία" ή το "κλείσε τα μάτια"?

Στη μουσική:Από τη μια ατάλαντοι μπουζουκόβιοι μετριάντζες αοιδοί από την άλλη τατουζάκηδες δηθεν ραπερ και τραπερ

Άνοιξε MAD και θα καταλάβεις.Αυτά τα σκουπίδια είναι η μουσική του σήμερα;

Στις ανθρώπινες σχέσεις:Τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης μας πλάνταξαν από ρηχά ξέκωλα που το παίζουν μοντέλα και από αντράκια που κάνουν επίδειξη κοιλιακών και γράμμωσης μυών σε συνδυασμό με δηθεν αλήτικα τατού και γενικά ένα σύγχρονο life style απαίσιο.

Γεμίσαμε likes και stories.Ματαιοδία και δηθενιά.

Καθεμιά ξεβράκωτη να δείχνει τον κώλο της χωρίς αναγκαστικά να είναι βίζιτα.

Βλέπω στο δρόμο ανθρώπους να ζουν μέσα από τα κινητα τους

Να μην ξοδευουν ουτε ενα βλεμμα να δουν τι συμβαίνει στις αληθινές ζωές τους.

Να μπουκώνει το σύστημα με σοφα αποφθεγματα της πλακας,με δηθεν ανθρωπια και φιλοζωισμο 

Ελεος.

Χασαμε την πραγματικη μας ελευθερια.

Που πηγαν οι αληθινες φωτογραφιες που ηθελαν μερικες μερες να εμφανιστουν και ήταν γλυκά ατελείς σε ανάλυση σα πίνακες ζωγραφικής;

Γιατι ολα εγιναν υποθεση μιας γαμω σελφι;

Που σκατα βαδίζουμε;