Φωτογραφία: Sven 31-12-2020

Ελάχιστα πράγματα υπάρχουν  που να στρέφουν τόσο πολύ το φως προς τη χαρά και την αγάπη, αλλά τη μοναξιά και την απελπισία, όσο οι γιορτές των Χριστουγέννων. Τις μέρες αυτές, γίνεται τόσο ξεκάθαρο το τι πραγματικά κρύβει ο καθένας μας στην καρδιά του. Όλα όσα συμβαίνουν έχουν να κάνουν με τις σχέσεις μας. Ποιους θα θέλαμε να έχουμε κοντά μας, ποιους όχι και ποιοι μας είναι αδιάφοροι…

Αυτός ο συνδυασμός κοινών εθίμων, οικογενειακών συνηθειών και προσωπικών μνημών καθιστά την ατμόσφαιρα των  γιορτών των Χριστουγέννων όχι μόνο μία άκρως συλλογική κατάσταση αλλά και μια ιδιαίτερα προσωπική αίσθηση και εμπειρία.

Τα φώτα, όμως, χαμηλώνουν κι η άχαρη διαδικασία ξεστολίσματος δέντρου και σπιτιού άρχισε, προκαλώντας ένα αδιόρατο αίσθημα θλίψης και νοσταλγίας, εξαιτίας του αποχωρισμού από κάτι πολύ αγαπημένο και όμορφο που  κράτησε, όπως όλα τα ωραία, τόσο λίγο…

Τα φετινά Χριστούγεννα, όμως, δεν έμοιαζαν με κανένα από τα προηγούμενα. Δεν υπάρχει τίποτα καλό σε αυτήν την πανδημία, παρά τις διάφορες φράσεις κλισέ που περισσότερο παρηγοριά στον άρρωστο θυμίζουν. Τα όποια θετικά υπάρχουν απαιτούν ψυχές ευαίσθητες και δεκτικές για να βλαστήσουν και για να μην λησμονηθούν, αμέσως μόλις περάσει η μπόρα…

Προσωπικά για μένα, τα Χριστούγεννα σήμαιναν, από πάντα,  συνάντηση και όμορφος κοινός χρόνος με πρόσωπα αγαπημένα. Τα περισσότερα από αυτά φέτος έλειπαν. Αδέλφια, φίλοι, συγγενείς και, φυσικά, η μονάκριβή μου. Δεν μπόρεσα να χαρώ, όπως συνήθως. Είχα μια μόνιμη αίσθηση πως κάτι πολύ σημαντικό και απαραίτητο, για να νιώθω καλά, μου λείπει. Τι κι αν υπάρχει άφθονος χρόνος για να κάνει κάποιος πράγματα που δεν είχε την ευκαιρία να κάνει, πριν από την πανδημία; Τι να σου κάνουν οι ταινίες, τα βιβλία, η μουσική και τόσα άλλα, όταν δεν μπορείς να έχεις κοντά σου τους περισσότερους από αυτούς που αγαπάς και έχεις ανάγκη να μοιράζεσαι μαζί τους αρκετά από αυτά που κάνεις και ζεις;

Μακάρι, να μπορούσαμε όλοι οι άνθρωποι να ζήσουμε, τουλάχιστον τις μέρες αυτές, αυτό που ο S. Kirkegaard αποκαλούσε ως «άνευ όρων χαρά», δηλαδή μία χαρά που δεν εξαρτάται από προσωπικά βιώματα…