Απλώνω πάλι τα φτερά
στου ονείρου μου τη ζάλη
να σ' αγκαλιάσω τρυφερά
στης μνήμης το περγιάλι

Δεν εχω λόγια να σου πω
δεν εχω απαντήσεις
γιατί και πως καρδιοχτυπώ
πνιγμένος μ' αναμνήσεις

Με μαστιγώνουν οι σιωπές
στιγμών που έχουμε ζήσει
με πνίγουν πάλι οι ενοχές
των όρκων που έχουν σβήσει

Λόγια αγάπης φλογερά
τι κρίμα γυμνωμένα
πέφτουν στο χώμα νοερά
σαν ρόδα μαραμένα

Δεν έχω λόγια να σου πω
δεν βρίσκω εξηγήσεις
μα σου φωνάζουν σ' αγαπώ
όλες μου οι αισθήσεις..

Δημιουργός:  Αναστάσιος. Π. ( Ακρίτας )

Διευκρίνιση : H δημοσίευση των στίχων δε συνεπάγεται παραχώρηση των πνευματικών δικαιωμάτων.