Το ακόλουθο κείμενο δεν θα είναι καθόλου ευχάριστο (όπως και το 90% των κειμένων αυτού του blog).

Δρόμος

Χρόνος

Πόνος

Μοναξιά

Σχοινί

Ισορροπίες

Απώλεια

Μνήμη

Λήθη

Θάνατος

Όνειρα

Σχέδια

Φως

Σκοτάδι

Λέξεις , σκόρπιες λέξεις...

Η σειρά των 3 πρώτων είναι από έναν δίσκο του Αλκίνοου Ιωαννίδη (σσ: ''Ο δρόμος , ο χρόνος και ο πόνος '' )

Τις τελευταίες 2 εβδομάδες νιώθω οτι τα έχω δει όλα , οτι οι δυνάμεις μου ως εδώ μπορούσαν να με φέρουν ...

Πρέπει να είναι αυτός ο άτιμος ''νόμος του Μέρφι'' που λένε .

Ξεκινάει κάτι άσχημο και μετά σειριακά ακολουθεί μια θάλασσα ολόκληρη από παρόμοιας δυσκολίας (συναισθηματικής και πρακτικής) γεγονότα .

Αρχίζεις να βαδίζεις σε ένα δρόμο που άλλοτε μοιάζει με λεωφόρο με πολλές εξόδους και άλλοτε με το στενότερο μονοπάτι , περνάς τις στιγμές σου , τον χρόνο σου , την ζωή σου στην διαδρομή και ο πόνος μεγαλώνει ...

Μάλλον είναι αυτό που λένε ''δια πυρός και σιδήρου'' .

Και προσπαθείς να κρατήσεις τις ισορροπίες , προσπαθείς να μην χτυπάς πολύ όταν πέφτεις (που πέφτεις συχνά) , προσπαθείς να θυμάσαι (ναι ρε γαμώτο , υπάρχουν φορές που θες πολύ να θυμηθείς κάποιον , κάτι , να το ξαναζήσεις γιατί στο έχουν πάρει και δεν μπορείς) , καμιά φορά προσπαθείς και να ξεχνάς γιατί ίσως μια ανάμνηση να σε κρατάει μακριά από το φως , προσπαθείς να μην νιώθεις μόνος , να μην είσαι μόνος , προσπαθείς να ονειρεύεσαι , να σχεδιάζεις ...

Προσπαθείς , προσπαθείς ...

Καταναλώνεις την ζωή σου προσπαθώντας .

Τα καταφέρνεις ;

Ποιός ξέρει ;

Ίσως ο δρόμος σου να μην πρόκειται να σε βγάλει ποτέ εκεί που εσύ θέλεις .

Ίσως να ματαιοπονείς όταν προσπαθείς πολύ για κάτι και δεν προκύπτει .

Ίσως και όχι .

Σκέψεις , λέξεις , ερωτήσεις .

Απαντήσεις ;

Κάποτε ίσως να λάβουμε .

Δεν προλαβαίνω , δεν έχω χρόνο .

Πρέπει να φύγω .

Αποχαιρετάω ακόμα έναν αγαπημένο άνθρωπο σε λίγες ώρες .

Δεν μπορεί , κάποια στιγμή κάποιος θα βρεθεί να μου εξηγήσει το γιατί .

Προσκυνώ , που λέει και ο ποιητής κλείνοντας .