ΟΙ ΕΠΙΤΥΧΗΜΕΝΟΙ

...ήσουνα ψέμα, μ' ανάστησες...

σ' έκανα αλήθεια, με σκότωσες...

Τώρα τι άλλο μας έμεινε...

     Εμείς οι δύο,

έχουμε καταφέρει τα πάντα....

                              (19-3-1992)

   ΜΟΛΙΣ ΞΗΜΕΡΩΣΕΙ

Μόλις ξημερώσει,

θα σε πετάξω απο μέσα μου.

Θα σε ξεβράσω στη μέση τού δρόμου...

   Ξέρω πως πάντοτε σ΄'ενοιαζε

τί θα πεί ο κόσμος...

Γιαυτό λοιπόν,

φρόντισε

να φοράς τα καλά σου...

                     (16-3-92)

ΑΠΟΥΣΙΑ

.....αν θες,

να με θυμάσαι

   πού και πού,

οταν

θα με φιλάς....

           (22-7-95)

ΤΟΤΕ ΜΟΝΑΧΑ

 Παρακαλώ,

μη με θυμάσαι

όταν συχνάζεις σε στέκια

σαν αυτά που πάντοτε μισούσα...

Θυμήσου με μονάχα

όταν θα έχεις μάθει πιά καλά,

σιωπηλή να μένεις...

   σιωπηλή,

      και απούσα...

          τότε μόνον...

              (4-2-97)

ΑΣ ΕΙΝΑΙ

Ο τελευταίος δισταγμός,

ας είναι δίχως νόημα...

σαν άκυρο εισιτήριο

για την αθανασία...

ΚΡΙΤΙΚΗ...

Πάφλαζε

κατα βάθος ρηχότατος,

μέσα στις σατέν

λάσπες του...

ΚΑΙ ΠΑΙΞΑΜΕ

και παίξαμε

το ρόλο μας κι οι δυό...

Τί χάσαμε, τί πήραμε,

το ξέρουμε καθένας για την πάρτη του.

Εσύ θα λες

οτι μαζί σου το φεγγάρι άγγιξα,

κι εγά θα κρατώ σφιχτά

απλά μιά χούφτα σκόνη...

            (15-8-99)