Η αποχώρηση , μας επιφυλλαξε βέβαια πολλές ευχάριστες εκπλήξεις .. που ούτε τις περιμέναμε αλλά ούτε πιστευαμε οτι μπορεί να γίνουν ... Μ' αυτά και μ' αυτά η είσοδος μας στο καραβάκι ήταν γεγονός ...Με μια βιαστικη ματιά στην Αθήνα που αφήναμε και με αισιοδοξία και χαμόγελο βγαινουμε σιγά σιγά από το λιμάνι του Πειραιά ... Η διαθεσή μας ετσι κι αλλιώς ... κιθαριστική όπως ... παντα .... Στην αρχή λίγοι και καλοί .. ο Φίλος μου ο Νικόλας ( τον ξέρετε από το LiVe στο 80's ) και το αγαπητό μέλος Moysa απο το site μας .. Η Ράνια που αν δεν ηταν μαζί μας ... εκτός οτι θα χάναμε το μπούσουλα στο καράβι .. ήταν και η μουσα μας σε ολο ταξίδι ... Ευχαριστίες στο τέλος ... ( μέχρι και τεκίλες μου έφερνε η κοπέλα ... Βιβα Ρανια !!!! ) ....

Η ώρα πέρναγε στο καράβι και εμείς έιμασταν όλο και περισσότεροι ... μέχρι που έκανε την εμφανισή του ένας άνθρωπος που έχει συνδέσει την παρουσία του στη μουσική αυτου του έρμου τόπου, με τη παράδοση ... Περάσαμε υπέροχα ... Παίξαμε ... τραγουδήσαμε ... και βέβαια φωτογραφηθηκαμε ... :) :) :) ... ειμαι πολυ χαρουμενος που στη παρέα μας ηταν ο Δημητρης Αποστολάκης ( Χαίνηδες ) ... η μεγαλύτερη χαρα όμως ειναι ότι περα από τη μουσική βρήκα ενα φίλο .. έναν ΑΝΘΡΩΠΟ με ολη τη σημασια της λέξης που και στη Κρητη που φτάσαμε ειχαμε την αναγκη να πουμε μια καλησπερα απο το το τηλέφωνο .. να βρεθούμε για ρακές και να υποσχεθούμε οτι θα ειμαστε παρεάκι ... Δημητρη Αποστολάκη σε ευχαριστώ ...

Οσο περνούσε η ώρα ολο και περισσότεροι βέβαια μαζέυονταν γύρω μας ...Η ώρα πρεπει να είχε πάει 4 .. κι εμεις ... το βιολί μας ... η κιθάρες άλλαζαν χέρια μεταξύ μας ... πότε ο Χαίνης Αποστολάκης και πότε ο Χαίνης Ζαχαριουδάκης ( κιθαρίστας και τραγουδιστής των χαίνηδων ) ...

Αφού λοιπόν αποχαιρετούμε όλους τους επιβάτες , καπετάνιο , πλοίαρχο , προσωπικό και γενικά όλο το καράβι ... κατεβαίνουμε στο Ηράκλειο ... μέχρι να πάμε να βρούμε ξενοδοχείο και περιμένοντας να ξυπνήσουν κάποιοι ( ονοματα δε λέμε ... χμ ... ) ... αραζουμε να πιούμε και ενα καφέ ... το τοπίο απίστευτο .... Γενικά με τη θάλασσα έχω ενα θέμα ... για ρίξτε μια ματιά ...

Αφού βολευτήκαμε στο ξενοδοχείο μας ... είπαμε να κοιμηθούμε και λίγο διότι μας περίμεναν 2 πολύ δύσκολες μέρες ... Συντονιζουμε τα ρολόγια μας στις 12 το μεσημέρι ... και αφού παραδίδουμε πνεύμα ... κατά τις 12 και χτυπαει το κινητό ...

- Ντριιιιν ... ντριιιιιν : Ναι? ( με μια φωνή Λιμανιού το ναι .. με 4 ώρες ύπνο ήμουνα ) ...

- Γειααααα...χαχαχαχαχαχαχχα ... αντε σηκωθειτε ... παμε για καφέ ... αντε .. αντε ...

Η φωνή που ακουγόταν από την άλλη πλευρα ηταν η Αννούλα ( anna2405 ) ... Η αννούλα ήταν ο άνθρωπος που έκανε τα πάντα ώστε να μας βοηθησει να βρούμε κάποια δουλεια στη Κρήτη .. Ηταν ο άνθρωπος που εκτός απο τη φοβερή ψυχούλα που έχει , χωρίς να μας ξέρει , έκανε τα πάντα ώστε να μην αισθανθούμε καθόλου άβολα .. Γύριζε μαζί μας σα τη μελισσούλα ... μας εδωσε το αυτοκινητό της .. τι να πω ... εδω δεν χωράει μονο ενα ευχαριστώ ... αλλά πολλά περισσότερα ...

Αφού λοιπον σηκωθηκαμε ... με το ένα μάτι κλειστό και με το άλλο στη προσπάθεια να ανοίξει βρισκόμαστε στη πλατεία ηρακλείο με τους Λέοντες και μετά απο εκεί για καφέ ... ε ρε νύστες ....

Οι διαδρομές γενικά ηταν όλες πολύ ομορφες .... Πήγαμε αρκετά συχνά Χερσόνησο και μετά επιστροφή στο Ηράκλειο ... Ωραιοι δρόμοι .. ανοιχτοί και βέβαια με πολύ καλή διάθεση συναντήσαμε αρκετούς φίλους που προσφέρθηκαν να μας βοηθησουν στο σκοπό μας ... Τους χαιρετισμους μας μεσα απο δω λοιπόν στο Βασίλη και στον Γιώργο ... Να ειστε καλά και πάντα να ειστε τοσο καλοί και ανοιχτόκαρδοι ...

Σε λιγο θα βράδυαζε και επιστρεφαμε παλι προς Ηράκλειο ... Το Polακι της Αννούλας κλασσικα φορτωμενο με τις κιθαρες και τα τεφτέρια μας κι ενας δρόμος επιστροφής μπροστά μας που θα μας έφερνε κοντά σε 2 πολύ αγαπημένα μέλη ... για ...ρακιές ....

Τέλος Πρώτου Μέρους ...

Συνεχίζεται ...