Όποιος με ξέρει καλά γνωρίζει ένα μεγάλο κόλλημα που έχω!

Δεν μπορώ με τίποτα τα παπούτσια που αφήνουν τα δάχτυλα ακάλυπτα.

Όχι μόνο να τα φοράω εγώ (που ΔΕΝ υπάρχει περίπτωση να με δεις) αλλά και να τα βλέπω! Μου τη σπάνε αφάνταστα!

Δεν μιλάω για τις σαγιονάρες…μ’αυτές κάπως τα φέρνω βόλτα….

Μιλάω για τα παντός είδους αισχρά πέδιλα που κυκλοφορούν, για τις ψιλοτάκουνες γυναικείες γόβες ή ακόμα χειρότερα τα άλλα τα ίσια (βάρκες τα λένε;) που τσααααακ. Σκάει μύτη και το δάχτυλο στην άκρη! Μπλιάχ… εμετός…

Έχεις κυρά μου μια ολόκληρη βιτρίνα με 60 ζευγάρια παπούτσια1 πως πας και διαλέγεις το χειρότερο πάντα; Δεν μπορώ να καταλάβω…

Και καλά οι γυναίκες, πες είναι στην μόδα και πρέπει να την ακολουθήσουν… (αν και δεν βλέπω τον λόγο)

Τώρα που θα ανοίγει ο καιρός θα γελάσουμε πάλι… Δεν αναφέρω κάν τους τουρίστες από τις βόρειες χώρες με τα καταπληκτικά πεδιλάκια τους και την απαραίτητη καλτσούλα…

Μιλώ για κάτι δικά μας ντόπια φρούτα….Νεοτρέντηδες! Κουστουμάκι και κυριλέ λουστρίνι σαμπό … η αποκορύφωση της αισθητικής. Δάχτυλα παντού… στα κλαμπ, στις κυριλέ καφετέριες, στο Ηρώδειο και όπου αλλού θέλεις.

Ο εφιάλτης στο δρόμο με τα δάχτυλα…