15 Μαΐου 2007, 00:24
Ένας γεράκος στη πόρτα μου ..
Συμβαίνουν κάποιες φορές κάτι πράγματα στη ζωή μας που τα λέμε συμπτώσεις και μας κάνουν ν'απορούμε.. Θα 'θελα να περιγράψω ένα περιστατικό συμπτώσεων που μου συνέβηκε πρόσφατα και μου έκανε ιδιαίτερη εντύπωση.
Ήταν ένα απόγευμα λίγο πριν το Πάσχα και μόλις είχα σχολάσει από τη δουλειά. Βιαστικός-βιαστικός όπως πάντα πήρα το αυτοκίνητο και βγήκα Καλλιρόης για το δρόμο της επιστροφής. Είχα πιάσει μεσαία λωρίδα και σταμάτησα στο πρώτο κόκκινο φανάρι. ’ναψε το πράσινο μα ο μπροστά δεν έλεγε να ξεκινήσει με τίποτα.. Ήμουν έτοιμος να κορνάρω όταν είδα πως δεν είχε ξεχαστεί αλλά συνομιλούσε μ'έναν πεζό. «Μα καλά στη μέση του δρόμου έπιασαν συζήτηση;;;;» σκέφτηκα και τελικά πάτησα τη κόρνα!!! Ο μπροστά έφυγε με ταχύτητα αλλά έμεινε ο πεζός που άρχισε να κινείται αργά αργά προς το μέρος μου..
Τον παρατήρησα καλύτερα και είχα κάνει λάθος. Ήταν ένας γεράκος που μετά βίας έσερνε τα πόδια του και τα ρούχα του ήταν παλιά και τριμμένα.. «Καμιά ελεημοσύνη θα θέλει» σκέφτηκα κι έψαξα να βρω ψιλά μήπως και καταφέρω επιτέλους να ξεφύγω από το φανάρι!!! Χαμήλωσα το ράδιο και κατέβασα το παράθυρο για να του δώσω τα ψιλά. Μα ο άνθρωπος δεν ήθελε λεφτά!!! Σπίτι του ήθελε να πάει ... Με τρεμάμενη φωνή μου είπε την άγνωστη οδό.. Δεξιά κι αριστερά μου τα αυτοκίνητα είχαν αρχίσει να φεύγουν με ταχύτητα και η πρώτη σκέψη να φύγω χωρίς αυτόν ξεψύχησε στα γρήγορα. Θα τον πάταγαν οπωσδήποτε... Δίχως δεύτερη σκέψη του είπα «έλα μπες μέσα γρήγορα μην έχουμε τίποτ'άλλα..». Δίχως να σας τα πολυλογώ τον πήγα εκεί που ήθελε και γύρισα σπίτι μου με την ικανοποίηση που σου αφήνει μια μικρή καλή πράξη .
Πέρασε μια βδομάδα και είχα σχεδόν ξεχάσει το συμβάν. Ήταν πρωί κι αυτή τη φορά ξεκινούσα για τη δουλειά. Βγήκα Καλλιρόης και σταμάτησα στο τελευταίο αυτή τη φορά φανάρι πριν τη δουλειά όταν ξαφνικά κάποιος μου χτύπησε το τζάμι. Γυρίζω και ποιον να δω;;; Ήταν ο ίδιος γεράκος που αυτή τη φορά ήθελε να τον πάω προς την αντίθετη κατεύθυνση. Για μια στίγμη σάστισα κι ένιωσα πως όλα επαναλαμβάνονταν όπως και πριν μια βδομάδα αλλά κατά την ανάποδη φορά .. ’ναψε πράσινο και είχαν αρχίσει να μου κορνάρουν όταν του είπα «’ντε μπες πίσω να δούμε τι θα γίνει με σένα..». Με καθοδήγησε για άλλη μια φορά για το μέρος που ήθελε να πάει. Δεν ήταν μακριά αλλά ο δρόμος που θα τον άφηνα αυτή τη φορά ήταν πολυσύχναστος και με πολλά διπλοπαρκαρίσματα. Σταμάτησα δίπλα σ'ένα φορτηγό που είχε «κολλήσει» κι αυτό στη κίνηση. ’ναψα alarm και του είπα «φτάσαμε» κοιτάζοντας το ρολόι καθώς είχα αργήσει για τη δουλειά..
Κι εκείνη τη στιγμή σαν να σταμάτησε το μυαλό μου. Για μια στιγμή ξέχασα πως πίσω μου είχα έναν άνθρωπο σχεδόν ανήμπορο και με περιορισμένα αντανακλαστικά. Αντί για να βγω και να τον βοηθήσω έσκυψα να μαζέψω κάτι χαρτιά της δουλειάς που είχαν παραπέσει.. Ανασηκώνοντας το κεφάλι μου και κοιτάζοντας το καθρέφτη πάγωσα.. Ο γεράκος αντί να ανοίξει την δεξιά πόρτα είχε ανοίξει την αριστερή και μάλιστα διάπλατα! Με αργές κινήσεις προσπαθούσε να βγει ενώ την ίδια στιγμή το φορτηγό ξεκινούσε.. Φαινόταν καθαρά πως ένα μέρος του θα άγγιζε τη πίσω πόρτα μου.. Στιγμιαία σκέφτηκα να προχωρήσω το αυτοκίνητο μήπως γλυτώσω το κακό μα φοβήθηκα μήπως παρέσυρα τον άνθρωπο που ακόμα έβγαινε!! Στα επόμενα τρία δευτερόλεπτα έμεινα να παρακολουθώ το πίσω μέρος του φορτηγού να βρίσκει ελάχιστα τη πόρτα , να την ανοίγει σα βεντάλια και να την τσακίζει στη κυριολεξία.. Ο άνθρωπος ευτυχώς είχε βγει(αφού άνοιξε τόσο η πόρτα..). Βγήκα από το αυτοκίνητο κι ένιωσα να μου έχει ανέβει το αίμα στο κεφάλι. Ο φορτηγατζής προσπαθούσε να καταλάβει πως άνοιξε έτσι η πόρτα μου και ο γεράκος ήταν αποσβολωμένος. «Ανάθεμα την ώρα και τη στιγμή που είπα να κάνω μια εξυπηρέτηση» αναστέναξα όλο νεύρα κι ο φορτηγατζής σα συνήγορος της κακοτυχίας μου συμπλήρωσε : «Μη κάνεις ποτέ το καλό.Δε θα το βρεις ποτέ μπροστά σου..».
Με πείραξε ο τρόπος με τον οποίο έγινε το συμβάν αλλά πολύ περισσότερο η σκέψη πως πηγαίνοντας να βοηθήσω κάποιον μπορούσα να του προκαλέσω στο τέλος και κακό.. Δεν έψαξα λοιπόν να βρω φταίχτη γιατί τον είχα ήδη αναγνωρίσει και ήμουν εγώ. Σηκώθηκα κι έφυγα αφού κατάφερα πρώτα με τα χίλια ζόρια να κλείσω τη διαλυμένη πόρτα..
Για μέρες πάντως έλεγα πως δε πρόκειται να ξαναβάλω άνθρωπο-«δημόσιο κίνδυνο» μέσα στο αυτοκίνητο και πως τέρμα οι εξυπηρετήσεις πάσης φύσεως.. Μα τώρα που πέρασε ο καιρός και κατακάθησε η σκόνη του μυαλού μου δε νομίζω πως θα ισχύσει κάτι τέτοιο. Δε μπορεί σε καμία περίπτωση μια κακιά στιγμή και πολύ περισσότερο μια πόρτα να με διαφοροποιήσει τόσο.. Απλά την επόμενη φορά θα πρέπει σίγουρα να προσέχω λίγο περισσότερο ... Το καλό δεν απέχει τελικά και πολύ από το κακό. Κάποιος μου είπε πως απέχει όσο και η ευτυχία από τη δυστυχία... Μια κλωστή δηλαδή ... 4 σχόλια - Στείλε Σχόλιο
movflower (15.05.2007)
Καλύτερα η πόρτα παρά ένας άνθρωπος.
Μη ξεχνάμε ότι πολύ πιθανό, να βρεθούμε κι εμείς κάποτε σε αυτή τη θέση. Δυστυχώς ή ευτυχώς.
Στο γραφείο του πατέρα μου, ερχότανε μια φορά τη βδομάδα ένας παππούς γυρεύοντας το αυτοκίνητο του. Την πρώτη φορά, το ψάχνανε με τον πατέρα μου, πού να φανταστεί ο πατέρας μου ότι ο άνθρωπος είχε παρκάρει εκεί πριν είκοσι χρόνια και το μυαλό του για κάποιο λόγο είχε εγκλωβιστεί σε εκείνη τη μέρα; (εννοείται πως μετά από κάποιες κουβέντες, καταλαβαίνεις αν ένας άνθρωπος υποφέρει από Αλτσχάιμερ.)
Ερχότανε, τον καθησυχάζανε, του φτιάχανανε κάτι να πιει και το μεσημέρι ερχόταν ο γιος του να τον πάρει. Δεν τους πήγαινε η καρδιά να τον διώξουν. bthan (15.05.2007)
Έτσι είναι ακριβώς όπως τα λες movflower. Προέχει πάντα να βλέπουμε τους άλλους με λίγη ανθρωπιά γιατί κι εμείς μπορεί να βρεθούμε κάποια στιγμή στη θέση τους κι ακόμη χειρότερα. Οι υλικές ζημιές και βέβαια δε μετράνε. Απορώ μόνο όταν βλέπω κάτι ανθρώπους τόσο παρατημένους.. Μα κανείς δικός τους δε νοιάζεται γι'αυτούς;;;;;Emilia_ (15.06.2007)
An k kathisterimena diavazw to thema ayto, exw na pw oti esy apo tin meria sou ekanes oti sou eipe i kardia sou ekeini ti stigmi...k mpravo, giati poly ligoi tha epernan ton gerako me to fovo mipws einai kanenas periergos ktl...toso atyxia vre paidi mou omws..??! Ontws,giati na einai etsi paramelimenoi....ekanan taxa lathos epiloges sti zwi toys, i apla opws k me tin porta sou, itan atyxoi sti zwi...?
:-(bthan (16.06.2007)
Μάλλον Αιμιλία μου τέτοιες περιπτώσεις είναι συνδιασμός ατυχίας και κακών επιλογών στη ζωή ενός ανθρώπου. Καλό είναι λοιπόν να βοηθούμε όπως μπορούμε και χωρίς φόβο τέτοιους ανθρώπους γιατί μπορεί κι εμείς να βρεθούμε κάποτε σε παρόμοια θέση (εκεί που δε το περιμένουμε). Ας ισχύσει δηλαδή το: "Κάνε το καλό και ρίξτο στο γυαλό"...
Για να στείλετε σχόλιο πρέπει να έχετε συνδεθεί ως μέλος. Πατήστε εδώ για να συνδεθείτε ή εδώ για να εγγραφείτε.
Επιστροφή στο blog
Ένας γεράκος στη πόρτα μου ..
Συμβαίνουν κάποιες φορές κάτι πράγματα στη ζωή μας που τα λέμε συμπτώσεις και μας κάνουν ν'απορούμε.. Θα 'θελα να περιγράψω ένα περιστατικό συμπτώσεων που μου συνέβηκε πρόσφατα και μου έκανε ιδιαίτερη εντύπωση.Ήταν ένα απόγευμα λίγο πριν το Πάσχα και μόλις είχα σχολάσει από τη δουλειά. Βιαστικός-βιαστικός όπως πάντα πήρα το αυτοκίνητο και βγήκα Καλλιρόης για το δρόμο της επιστροφής. Είχα πιάσει μεσαία λωρίδα και σταμάτησα στο πρώτο κόκκινο φανάρι. ’ναψε το πράσινο μα ο μπροστά δεν έλεγε να ξεκινήσει με τίποτα.. Ήμουν έτοιμος να κορνάρω όταν είδα πως δεν είχε ξεχαστεί αλλά συνομιλούσε μ'έναν πεζό. «Μα καλά στη μέση του δρόμου έπιασαν συζήτηση;;;;» σκέφτηκα και τελικά πάτησα τη κόρνα!!! Ο μπροστά έφυγε με ταχύτητα αλλά έμεινε ο πεζός που άρχισε να κινείται αργά αργά προς το μέρος μου..
Τον παρατήρησα καλύτερα και είχα κάνει λάθος. Ήταν ένας γεράκος που μετά βίας έσερνε τα πόδια του και τα ρούχα του ήταν παλιά και τριμμένα.. «Καμιά ελεημοσύνη θα θέλει» σκέφτηκα κι έψαξα να βρω ψιλά μήπως και καταφέρω επιτέλους να ξεφύγω από το φανάρι!!! Χαμήλωσα το ράδιο και κατέβασα το παράθυρο για να του δώσω τα ψιλά. Μα ο άνθρωπος δεν ήθελε λεφτά!!! Σπίτι του ήθελε να πάει ... Με τρεμάμενη φωνή μου είπε την άγνωστη οδό.. Δεξιά κι αριστερά μου τα αυτοκίνητα είχαν αρχίσει να φεύγουν με ταχύτητα και η πρώτη σκέψη να φύγω χωρίς αυτόν ξεψύχησε στα γρήγορα. Θα τον πάταγαν οπωσδήποτε... Δίχως δεύτερη σκέψη του είπα «έλα μπες μέσα γρήγορα μην έχουμε τίποτ'άλλα..». Δίχως να σας τα πολυλογώ τον πήγα εκεί που ήθελε και γύρισα σπίτι μου με την ικανοποίηση που σου αφήνει μια μικρή καλή πράξη .
Πέρασε μια βδομάδα και είχα σχεδόν ξεχάσει το συμβάν. Ήταν πρωί κι αυτή τη φορά ξεκινούσα για τη δουλειά. Βγήκα Καλλιρόης και σταμάτησα στο τελευταίο αυτή τη φορά φανάρι πριν τη δουλειά όταν ξαφνικά κάποιος μου χτύπησε το τζάμι. Γυρίζω και ποιον να δω;;; Ήταν ο ίδιος γεράκος που αυτή τη φορά ήθελε να τον πάω προς την αντίθετη κατεύθυνση. Για μια στίγμη σάστισα κι ένιωσα πως όλα επαναλαμβάνονταν όπως και πριν μια βδομάδα αλλά κατά την ανάποδη φορά .. ’ναψε πράσινο και είχαν αρχίσει να μου κορνάρουν όταν του είπα «’ντε μπες πίσω να δούμε τι θα γίνει με σένα..». Με καθοδήγησε για άλλη μια φορά για το μέρος που ήθελε να πάει. Δεν ήταν μακριά αλλά ο δρόμος που θα τον άφηνα αυτή τη φορά ήταν πολυσύχναστος και με πολλά διπλοπαρκαρίσματα. Σταμάτησα δίπλα σ'ένα φορτηγό που είχε «κολλήσει» κι αυτό στη κίνηση. ’ναψα alarm και του είπα «φτάσαμε» κοιτάζοντας το ρολόι καθώς είχα αργήσει για τη δουλειά..
Κι εκείνη τη στιγμή σαν να σταμάτησε το μυαλό μου. Για μια στιγμή ξέχασα πως πίσω μου είχα έναν άνθρωπο σχεδόν ανήμπορο και με περιορισμένα αντανακλαστικά. Αντί για να βγω και να τον βοηθήσω έσκυψα να μαζέψω κάτι χαρτιά της δουλειάς που είχαν παραπέσει.. Ανασηκώνοντας το κεφάλι μου και κοιτάζοντας το καθρέφτη πάγωσα.. Ο γεράκος αντί να ανοίξει την δεξιά πόρτα είχε ανοίξει την αριστερή και μάλιστα διάπλατα! Με αργές κινήσεις προσπαθούσε να βγει ενώ την ίδια στιγμή το φορτηγό ξεκινούσε.. Φαινόταν καθαρά πως ένα μέρος του θα άγγιζε τη πίσω πόρτα μου.. Στιγμιαία σκέφτηκα να προχωρήσω το αυτοκίνητο μήπως γλυτώσω το κακό μα φοβήθηκα μήπως παρέσυρα τον άνθρωπο που ακόμα έβγαινε!! Στα επόμενα τρία δευτερόλεπτα έμεινα να παρακολουθώ το πίσω μέρος του φορτηγού να βρίσκει ελάχιστα τη πόρτα , να την ανοίγει σα βεντάλια και να την τσακίζει στη κυριολεξία.. Ο άνθρωπος ευτυχώς είχε βγει(αφού άνοιξε τόσο η πόρτα..). Βγήκα από το αυτοκίνητο κι ένιωσα να μου έχει ανέβει το αίμα στο κεφάλι. Ο φορτηγατζής προσπαθούσε να καταλάβει πως άνοιξε έτσι η πόρτα μου και ο γεράκος ήταν αποσβολωμένος. «Ανάθεμα την ώρα και τη στιγμή που είπα να κάνω μια εξυπηρέτηση» αναστέναξα όλο νεύρα κι ο φορτηγατζής σα συνήγορος της κακοτυχίας μου συμπλήρωσε : «Μη κάνεις ποτέ το καλό.Δε θα το βρεις ποτέ μπροστά σου..».
Με πείραξε ο τρόπος με τον οποίο έγινε το συμβάν αλλά πολύ περισσότερο η σκέψη πως πηγαίνοντας να βοηθήσω κάποιον μπορούσα να του προκαλέσω στο τέλος και κακό.. Δεν έψαξα λοιπόν να βρω φταίχτη γιατί τον είχα ήδη αναγνωρίσει και ήμουν εγώ. Σηκώθηκα κι έφυγα αφού κατάφερα πρώτα με τα χίλια ζόρια να κλείσω τη διαλυμένη πόρτα..
Για μέρες πάντως έλεγα πως δε πρόκειται να ξαναβάλω άνθρωπο-«δημόσιο κίνδυνο» μέσα στο αυτοκίνητο και πως τέρμα οι εξυπηρετήσεις πάσης φύσεως.. Μα τώρα που πέρασε ο καιρός και κατακάθησε η σκόνη του μυαλού μου δε νομίζω πως θα ισχύσει κάτι τέτοιο. Δε μπορεί σε καμία περίπτωση μια κακιά στιγμή και πολύ περισσότερο μια πόρτα να με διαφοροποιήσει τόσο.. Απλά την επόμενη φορά θα πρέπει σίγουρα να προσέχω λίγο περισσότερο ... Το καλό δεν απέχει τελικά και πολύ από το κακό. Κάποιος μου είπε πως απέχει όσο και η ευτυχία από τη δυστυχία... Μια κλωστή δηλαδή ... 4 σχόλια - Στείλε Σχόλιο
movflower (15.05.2007)
Καλύτερα η πόρτα παρά ένας άνθρωπος.
Μη ξεχνάμε ότι πολύ πιθανό, να βρεθούμε κι εμείς κάποτε σε αυτή τη θέση. Δυστυχώς ή ευτυχώς.
Στο γραφείο του πατέρα μου, ερχότανε μια φορά τη βδομάδα ένας παππούς γυρεύοντας το αυτοκίνητο του. Την πρώτη φορά, το ψάχνανε με τον πατέρα μου, πού να φανταστεί ο πατέρας μου ότι ο άνθρωπος είχε παρκάρει εκεί πριν είκοσι χρόνια και το μυαλό του για κάποιο λόγο είχε εγκλωβιστεί σε εκείνη τη μέρα; (εννοείται πως μετά από κάποιες κουβέντες, καταλαβαίνεις αν ένας άνθρωπος υποφέρει από Αλτσχάιμερ.)
Ερχότανε, τον καθησυχάζανε, του φτιάχανανε κάτι να πιει και το μεσημέρι ερχόταν ο γιος του να τον πάρει. Δεν τους πήγαινε η καρδιά να τον διώξουν. bthan (15.05.2007)
Έτσι είναι ακριβώς όπως τα λες movflower. Προέχει πάντα να βλέπουμε τους άλλους με λίγη ανθρωπιά γιατί κι εμείς μπορεί να βρεθούμε κάποια στιγμή στη θέση τους κι ακόμη χειρότερα. Οι υλικές ζημιές και βέβαια δε μετράνε. Απορώ μόνο όταν βλέπω κάτι ανθρώπους τόσο παρατημένους.. Μα κανείς δικός τους δε νοιάζεται γι'αυτούς;;;;;Emilia_ (15.06.2007)
An k kathisterimena diavazw to thema ayto, exw na pw oti esy apo tin meria sou ekanes oti sou eipe i kardia sou ekeini ti stigmi...k mpravo, giati poly ligoi tha epernan ton gerako me to fovo mipws einai kanenas periergos ktl...toso atyxia vre paidi mou omws..??! Ontws,giati na einai etsi paramelimenoi....ekanan taxa lathos epiloges sti zwi toys, i apla opws k me tin porta sou, itan atyxoi sti zwi...?
:-(bthan (16.06.2007)
Μάλλον Αιμιλία μου τέτοιες περιπτώσεις είναι συνδιασμός ατυχίας και κακών επιλογών στη ζωή ενός ανθρώπου. Καλό είναι λοιπόν να βοηθούμε όπως μπορούμε και χωρίς φόβο τέτοιους ανθρώπους γιατί μπορεί κι εμείς να βρεθούμε κάποτε σε παρόμοια θέση (εκεί που δε το περιμένουμε). Ας ισχύσει δηλαδή το: "Κάνε το καλό και ρίξτο στο γυαλό"...
Για να στείλετε σχόλιο πρέπει να έχετε συνδεθεί ως μέλος. Πατήστε εδώ για να συνδεθείτε ή εδώ για να εγγραφείτε.
Επιστροφή στο blog
Συγγραφέας
bthan
Θάνος
Μηχανικός Η/Υ
από ΠΕΙΡΑΙΑΣ
Περί Blog
blogs.musicheaven.gr/bthan
Σκέψεις , στοχασμοί και σχόλια για οτιδήποτε αγγίζει τις αισθήσεις μου
Επίσημοι αναγνώστες (2)
Τα παρακάτω μέλη ενημερώνονται κάθε φορά που ανανεώνεται το blogΓίνε επίσημος αναγνώστης!
Πρόσφατα...
Δημοφιλέστερα...
Αρχείο...
Φιλικά Blogs
Links
bthan
Θάνος
Μηχανικός Η/Υ
από ΠΕΙΡΑΙΑΣ
Περί Blog
blogs.musicheaven.gr/bthan
Σκέψεις , στοχασμοί και σχόλια για οτιδήποτε αγγίζει τις αισθήσεις μου
Επίσημοι αναγνώστες (2)
Τα παρακάτω μέλη ενημερώνονται κάθε φορά που ανανεώνεται το blogΓίνε επίσημος αναγνώστης!
Πρόσφατα...
Δημοφιλέστερα...
- Απαντήσεις..
- Ανοχύρωτη πόλη...
- Μια πόλη χαμένη στο χρόνο
- Αγκάθια..
- Πάλι Καλατράβα...
- Μυστήριο...
- Κάθαρση!
- Τελικός!
Αρχείο...
Φιλικά Blogs
Links