Καταφύγιο βρήκες; 

Απόψε πρέπει μα κρυφτείς 

Τώρα θα το σκεφτείς 

Ω! Τι συμφορά! 

Αν τώρα αργήσεις λίγο 

Ποτέ σου δε θα τα καταφέρεις

Ό,τι κι αν σου πουν

Τίποτα δε θ’ ακούσεις

Ο,τι κι αν ακούσεις

Φασαρία μάλλον για σένα, θα’ναι.

Εκτός αν σου πουν

Γιατί το έκαναν

Γιατί το είπαν

Αν και αυτό δεν είναι λύση

Ρίχνει λίγη στάχτη

Ισα ίσα να καλύψει τη φωτιά

Που σ’ έκανε να τρέξεις

Όταν εσύ φλεγόσουνα

Ύστερα από τη γαλήνη σου

Εκείνη που λησμόνησες κάποτε

Και σε βοήθησε

Ρε! Δε το θυμάσαι…

Υστερα από τη γαλήνη σου

Ψάχνεις ακόμα να βρεις

Είσαι εσύ ο ίδιος;

Συμβαίνει και σε σένα

Κάτι τόσο παράξενο

Απόμακρο τόσο πολύ

Τέτοια λόγια

Ωρες ώρες

Ακούγονται

Πιο ψεύτικα

Όταν εσύ κάποτε στηρίχτηκες πάνω τους

Τώρα τελείωσαν αυτά

Ηταν μακριά,

Θυμάσαι;

Αυτό το τοπίο

Λες και δεν έφτανε ποτέ

Αν και ήρθε η τώρα

Σε βασανίζει;

Σε ξεκουράζει;

Αυτό το ξέρεις εσύ πιο καλά

Που σ’ έκανε να τρέξεις

Όταν εσύ φλεγόσουνα

Ύστερα από τη γαλήνη σου

Έχεις τίποτα δικό σου;

Ισως κράτησες για δείγμα

Δωσ’το και στους άλλους.

Εχει κάτι να διδάξει

Σαν αρχη

Πριν να φύγεις

Εκεί ν’ αράξεις.

Το καταφύγιο το βρήκες

Απόψε μόνος σου θα φτιάξεις

Ξέρεις είναι δύσκολο

Εκεί μόνος σου να κάτσεις.

Ετσι είναι η ιστορία

Νομίζω ξέρεις κάτι ακόμα

Απόψε πρέπει ν’ αποφύγεις τη ζέστη

Που σ’ έκανε να τρέξεις

Όταν εσύ φλεγόσουνα

Υστερα από τη γαλήνη σου

Λες κι εσύ έφταιγες.

Ισως όμως να’ναι κι έτσι

Εως ότου ν’ αποδειχθεί το αντίθετο

Λες όμως και να μην είναι

Εως όταν

Υστερα να φανεί πως είναι, μετά.

Θέλεις λίγο αέρα, ξέρω

Εγώ τα πέρασα αυτά

Ρυάκια , καταρράκτες 

Ουρανοκατέβατα τοπία.

Είναι όλα τους αστεία.

Ιστορίες περασμένες

Που ποτέ δε θέλεις να θυμάσαι

Ετσι λες.

Σε μας πάντως, έτσι δείχνεις.

Πότε όμως θα πάψεις να κρύβεσαι.

Ως πότε θα πληγώνεσαι.

Σε σένα το λέω.

Εγώ τα πέρασα αυτά

Ίσως να τα περνάω

Νομίζω πως τελειώσανε

Απόψε τα καταφύγια αδειάσανε

Ισως είναι και γκρεμισμένα.

(1/5/2000  ένα φεγγάρι γέμισε … ν’ αδειάσεις τη ψυχή σου)