Είσαι πολύ μακριά. Η απουσία σου μου τρυπάει τη σκέψη. Η καρδιά μου χορεύει μόνη της ένα ξεχασμένο blues, ντυμένη με ένα φόρεμα σκούρο μπλε, μελαγχολικό. Κάθε φορά που έφευγες, έπαιρνες κι ένα κομμάτι του εαυτού μου μαζί σου. Δεν περίμενα πως θα το έκανες για πάντα. Άνοιξες πανιά και δεν κοιτάς πίσω. Και τώρα..? Τώρα μου λείπεις, περισσότερο από ποτέ. Σαν την έρημη κοιλάδα που διψά να δει, να νιώσει την βροχή. Θα προσπαθήσω να μη σε σκέφτομαι. Ο χρόνος είναι ο καλύτερος φίλος, που γιατρεύει τις πληγές..

Για την φυγή, την εγκατάλειψη και το κενό που αφήνει η απουσία αφιερώνουμε σήμερα εξαιρετικά στις 20.00, στο ραδιόφωνο του Music Heaven :)