ώρες ώρες είναι κάτι στιγμές που ζεις, κάτι σκέψεις που γυρνάν στο φτωχό μυαλό... δουλεύεις όλο το βράδυ και δε ξέρεις αν είναι σωστό αυτό που έκανες ή αν θα πρέπει να το επαναλάβεις.... ποιος είναι ο σκοπός.... σκέψεις.... γυρνάν συνεχώς μέσα σου...τι έγινε μέχρι τώρα, ποιος φταίει για όλα αυτά, κι αν φταίει κάποιος τελικά, εγώ τι φταίω, τι να κάνω....; να κάνω υπομονή, να πατήσω πάνω στις βάσεις που έφτιαξα στη ζωή μου; κι όλες αυτές οι σκέψεις.. τις κάνεις στο σκοτάδι... στη μοναξιά σου..., έχεια αφήσει κάποιους πίσω σου... που χρειάζονται για μια στιγμή την αγκαλιά σου... κι όμως δουλεύεις αυτήν την ώρα...σκεψεις...... αξίζει αυτό που κάνω τελικά, ή μήπως με αγκαλιάζουν τα χρόνια όπως μάθαν τελικά...; σκέψεις.......

όλα αυτά βγήκαν σε χαρτί κάπως έτσι:

Χαράματα με είδε η πούλια να δουλεύω

δε ξέρω αλήθεια τι αξίζει, δε πιστεύω

τη ζωή μου αν χαλάω ή αν προσπαθώ

να χτίσω, στο χαμένο μου εαυτό.  

Χρόνια που περάσαν μας διαλύσαν μαγικά

μάθε να γελάς, να στοχεύεις μακριά

αυτά που φύγαν και χαθήκαν ξαφνικά

γι' αλλού τραβήξαν, κι αλλού σταθήκαν πια.  

Σα μυστικό μπροστά μου σε βλέπω

στης κούρασης τη διαδρομή, υπομονή

Σα καταιγίδα παλέβω να σκορπίσω

αυτό που πάτησα για αρχή, μια στιγμή.   

Σ'άφησα μόνη πάλι να κοιμάσαι, στ' όνειρο

πως είμασταν μαζί, μα η μπόρακαι το κρύο

σου παγώσαν το κορμί, κι εγώ να λείπω

τη νύχτα ξεφυλλίζω μέχρι το πρωί, αφορμή;  

Χρόνια που περάσαν μας διδάξαν τελικά

δάκρυα και πόνος φεύγουν μακριά

σε σύννεφα κολάνε, σε παιδική καρδιά

Όλα ή τίποτα τα δίνουν σε μια πικρή αγκαλιά.

Σα μυστικό μπροστά μου σε βλέπω

στης κούρασης τη διαδρομή, υπομονή.

Σα καταιγίδα παλεύω να σκορπίσω

αυτό που πάτησα για αρχή. αφορμή;

ξημερώματα 25/5/2007