Έχω κολλήσει…

Ναι έχω κολλήσει… 

Οι σκέψεις μερικές φορές κυλάνε σαν νερό…δεν τις κρατάς με τίποτα!

Μερικές φορές , εκφράζω πολύ περισσότερα από αυτά που πρέπει! 

Το ξέρω ότι το κάνω αυτό…ξέρω όμως ότι δεν μπορώ να τα βάλω και με τον παρορμητισμό μου! 

Ψέματα…υπάρχουν στιγμές που κρατιέμαι και δεν λέω όλα όσα θα ήθελα… 

Ποιος ενδιαφέρεται τελικά για αυτά που θέλω ;

Και ποιος ενδιαφέρεται για αυτά που δίνω; 

Τελικά σκέφτομαι πως ίσως με την παρόρμηση μου να εκφράζω τα θέλω μου και να δίνω , ασκώ στους γύρω μου πίεση και τους βάζω σε διαδικασίες που δεν πρέπει… 

Άλλα είχα σκόπο να γράψω και άλλα έγραψα…

....με νίκησε πάλι ο παρορμητισμός...

Anyway… 

Το «Έχω κολλήσει…» πήγαινε στον Νίκο Βερόπουλο και σε κάποια τραγούδια του με τα οποία το έχω πάθει… 

Καλή Αντάμωση, Φύσαγε τ' Αγέρι και το παρακάτω…

Παραμύθι

Νίκος Βερόπουλος 

Μέσα από στίχους πονηρούς

Ψάχνω για να σου πω μια λέξη

Ζούμε σε ύποπτους καιρούς

Που Άλλοι για μας έχουν διαλέξει

 Μη λες κουβέντα πουθενά

Για τον καημό που έχεις στα στήθια

Όποιος τα νήματα κουνά

Ξέρει να κρύβει την αλήθεια 

Πάρε με ακόμα μια φορά

Γλυκά μέσα στα δυο σου χέρια

Να ταξιδέψουμε στου έρωτα

Τα πιο παράνομα νυχτέρια

Χρυσάφι ο χρόνος που περνάει

Δεν βγήκε δεν μας περιμένει

Το παραμύθι να κρατάει

Για να ‘μαστε ευχαριστημένοι 

Και με τον νου μας στην γιορτή

Του κόσμου το άδειο μονοπάτι

Το περπατήσαμε σκυφτοί

Κουτσοί και με ένα μόνο μάτι 

Στο τελευταίο μας χορό

Ο ήλιος να βγει δεν θα αργήσει

Μες του Θεού είμαστε τ’ όνειρο

Και όπου να ‘ναι θα ξυπνήσει

Καλό Απόγευμα!