Σε πρόσφατα ποστ μου, έκανα μια μικρή αναφορά στην αληθινή αγάπη.Το σημερινό ποστ δεν μιλά για την αρχή ή τη μέση μιας όμορφης σχέσης αλλά για το τέλος της. Το αναπόφευκτο τέλος. «Ώσπου να μας χωρίσει ο θάνατος.» (Αν γίνω κάπως μελό, συγχωρέστε με, παρασύρθηκα από τις εδημερίδες, και τα κανάλια που θέλουνε να μας δούνε να κλαίμε, για να νιώσουνε δικαιωμένοι σαν δημοσιογράφοι.)

Σήμερα άλλος ένας παππούς, αναγκαστικά θα γυρίσει σπίτι μόνος του. Για όσο ακόμα του επιτρέπει ο χρόνος και η καρδιά του. Είναι πάντα ένας δυνατός άντρας, μια ισχυρή προσωπικότητα, που την κάθε κακουχία την συνοδεύει με ένα αστείο. Δεν ξέρω σήμερα, αν θα του επιτρέψουν να θρηνήσει, όπως ένας οποιοσδήποτε σύζυγος που αγάπησε και αγαπήθηκε, και όχι σαν πολιτικός. Στα εξήντατόσα χρόνια που υπηρέτησε τον τόπο μας, υπήρξε πάντα αξιοπρεπέστατος, χαμογελαστός. Σήμερα δικαιούται να φορέσει τα μαύρα.

Η ζωή του κύριου Γλαύκου Κληρίδη, είναι γεμάτη περιπέτεια, και στα 88 του, παραμένει ένας από τους πιο ενεργούς και σκεπτόμενους ανθρώπους του νησιού. Στο πλάι του είχε σχεδόν από πάντα την Λίλα, που για χάρη του έγινε Ειρήνη. 

Αποσπασματικά, από την συνέντευξη που έδωσε ο κύριος Κληρίδης στον Νιαζί Κιζίλγιουρεκ,  στο πλαίσιο της συνομιλίας που είχαν και η οποία οδήγησε στην έκδοση του βιβλίου "Γλαύκος Κληρίδης - Η πορεία μιας χώρας".
 Αναφορικά με τη γνωριμία τους στο Λονδίνο, λίγο μετά τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο: "Όταν γύρισα στην Αγγλία μετά τον πόλεμο, πήγα στο νοσοκομείο γιατί είχα καταβληθεί, δεν είπα λέξη στην αδελφή μου ότι έφθασα στην Αγγλία. Ήθελα να της κάνω έκπληξη. Μετά από περίπου έξι εβδομάδες που έκανα στην κλινική και βγήκα με άδεια, κατέβηκα στο Λονδίνο και πήγα στο BBC. Πήγα στο θυρωρείο και λέω 'θέλω να δω τη δρα Χρυσάνθη Κληρίδη', 'ποιος είστε', 'κάποιος γνωστός της από την Κύπρο', 'περάστε πάνω, τάδε δωμάτιο', πήγα στο τάδε δωμάτιο δεν ήταν η αδελφή μου, μετά από λίγη ώρα ήρθε η Λίλα. Η Λίλα εργαζόταν στις εκπομπές για την Ινδία και ήταν κοντά τα γραφεία τους και ήρθε να δει τη Χρυσάνθη. Γνωριστήκαμε, σε λίγο ήρθε και η αδελφή μου, εξεπλάγη κτλ και τους είπα να πάμε έξω να πάρουμε ένα τσάι. Επήγαμε στο Vienna Cafe όπου έφεραν ένα τρόλεϊ με γλυκίσματα, έφαγα έξι γλυκίσματα, το ένα μετά το άλλο. Ύστερα μάς κάλεσε η Λίλα στο διαμέρισμά της όπου έμενε με μια φίλη της, μάς έκανε το τραπέζι, βγήκαμε έξω μαζί και της μίλησα για γάμο... Έγραψα στον πατέρα της, στο Νέο Δελχί:  "I am Glafkos Klerides, to you I am an unknown quantity of an unknown quality but I am going to marry your daughter for the following reasons: a. My in-laws will be 6000 miles away. b. She does not speak a word of my language and I can say what ever I like, and c. I love her"...   (« Είμαι ο Γ. Κληρίδης, για σας μια άγνωστη ποσότητα, αγνώστου ποιότητος, αλλά επιθυμώ να νυμφευτώ την κόρη σας για τους εξής λόγους: Πρώτον, τα πεθερικά μου θα είναι 6 000 μίλια μακριά, Δεύτερον δεν μιλά λέξη ελληνικά, έτσι θα λέω ό,τι θέλω και δεν θα με καταλαβαίνει. Τρίτον: Την αγαπώ.» )

Λίγες ημέρες αργότερα φθάνει στο Λονδίνο η απάντηση των γονέων από το Νέο Δελχί, επίσης λακωνική: «Σας συμβουλεύω ν' αναβάλετε το γάμο για ένα μήνα, ώστε να το ξανασκεφθείτε!».

Τελικά παντρεύτηκαν με πολιτικό γάμο, διατηρώντας ο καθένας το θρήσκευμά του. Αργότερα, όταν ο Γλαύκος ήταν Πρόεδρος της Κύπρου, και συγκεκριμένα τον Ιούνιο του 1996, αποφάσισαν να τελέσουν και τον θρησκευτικό γάμο. Κατέφυγαν με πλήρη μυστικότητα στο ξωκλήσι του Αγίου Νεκταρίου έξω από το χωριό Αγία Βαρβάρα, όπου ο αρχιεπίσκοπος Χρυσόστομος βάφτισε χριστιανή τη Λίλα, δίνοντάς της το όνομα Ειρήνη, και στη συνέχεια τέλεσε το μυστήριο του γάμου.Και συνεχίζει ο Γλαύκος Κληρίδης: "Όταν κάναμε το θρησκευτικό γάμο, με ρώτησε ο Αρχιεπίσκοπος 'τι της είπες και δέχθηκε'; Του λέω της είπα ότι αν πεθάνει, δεν θα τη θάψετε δίπλα μου(ως αλλόθρησκη) και επειδή θέλει να συνεχίσει την κρεβατομουρμούρα και μετά θάνατο, είπε το ναι.»

Σχεδόν εξήντα χρόνια έγγαμου βίου.  Ακολούθησε τον άντρα της, σε μια άγνωστη γωνιά της Μεσογείου, για να περάσουν μαζί πολλά. Στάθηκε δίπλα του, σε όλους τους ιστορικούς σταθμούς του νησιού μας. Αξιοπρεπής, χαμογελαστή, ατόφια, σαν πιστός αντικατοπτρισμός του συζύγου της. "Της χρωστούσε πολλά", λένε πρόσωπα του περιβάλλοντος της οικογένειας Κληρίδη, τα οποία σπεύδουν να προσθέσουν ότι "της τα ξεπλήρωσε με μιαν αληθινή αγάπη μέχρι την τελευταία στιγμή".
Έχουν να λένε όλοι για τη μακρά δοκιμασία της Λίλας και τη συνεχή συμπαράσταση του άντρα της."Ο Γλαύκος, τόσο στο σπίτι τους στο Μενεού όσο και κατά την πρόσφατη παραμονή της Λίλας στην κλινική, περνούσε ώρες κρατώντας το χέρι της συζύγου του και μιλώντας της έστω κι αν αυτή δεν μπορούσε να ανταποκριθεί."

Δυστυχώς, η είδηση του θανάτου της, τον βρήκε στο δρόμο προς τη Βουλή των Αντιπροσώπων. Πάλι για το ζήτημα του Κυπριακού. Η συνεδρία αναβλήθηκε. Προς τιμή μιας αληθινής αγάπης. Που δεν λαμβάνει τέλος, ούτε με το θάνατο.