Ξέρετε τί πραγματικά απολαμβάνω;

Την αγάπη που μου δείχνουν τα βρέφη και τα νήπια! Δεν ξέρω τι είναι αυτό πάνω μου που τα τραβά, αλλά καθημερινά όλο και κάποιο μωρό θα μου χαμογελάσει τόσο πλατιά, που θα ξεχάσω αμέσως όλα μου τα προβλήματα, όλες τις έγνοιες και τους κακούς ανθρώπους.

Ότι είμαι μπεμπομαγνήτης το ξέρω! Αλλά αυτό που συνέβη προχτές δεν το περίμενα με τίποτα! Ενώ ήμουν έξω από το σούπερμάρκετ και τοποθετούσα τα ψώνια μου στο καλάθι, άκουσα κάτι γέλια, κάτι φωνούλες! Μα τί πράγμα ήταν αυτό! Σήκωσα το κεφάλι και αναζήτησα την πηγή της χαράς. Σε ένα αυτοκίνητο, στο πίσω κάθισμα, ένα μωρό είχε πετάξει το κεφάλι του έξω από το αυτοκίνητο, όπως κάνουν τα σκυλάκια, και μου φώναζε. Του χαμογέλασα πίσω και έκανε κάτι χαρούλες! Μα κάτι χαρούλες, που δεν λέγονται! Εννοείται ότι άρχισα να του μιλώ. Κι ας στεκόμουνα 3 μέτρα από το αυτοκίνητο. Η γιαγιά του, δύσκολα το κρατούσε να μην της πέσει κάτω από το παράθυρο. Τη ρώτησα πόσο είναι, Μόλις έχει συμπληρώσει τους δεκατρείς μήνες. Αγοράκι. (Σοβιετικοί στην καταγωγή, όπως έδειχνε η προφορά της γιαγιάς)

Μα ένα αγοράκι! Ψηλό, χοντρούλη, όλο μάγουλα και ούτε μια τριχούλα στο κεφάλι. Μεγάλα γαλάζια μάτια. . Κάθε φορά που του έλεγα και από ένα Κυπριακό, με μια φωνή σε οκτάβες και τόνους του ύψους και του βάθους, πεταγότανε πάνω! Χοροπηδούσε και μου φώναζε χαρούμενο! Και άλλη εγώ, να σου τα "Μα τι μωρό είσαι εσύ! Ναιιιιιιιιιιιιιιιιιιι! Μα είσαι μάνα μου σε! Μα τί γλύκας είσαι εσύ, καρδούλα μου!" Και να τα τα χοροπηδητά και τα φωνήνετα χωρίς νόημα από το μωρό. Ήταν μια πολύ τρελλή συνομιλία, για τα οποιαδήποτε "απρόοπτα του φακού!"

Πριν φύγω, πλησίασα το αυτοκίνητο και του μίλησα ακόμα λίγο. Κόλλησαμε από την προσοχή που έδινε ο ένας στον άλλο. (Αν μου έδινε ποτέ άντρας τέτοια προσοχή, και τόσο παραστατικά, θα θεωρούσα τον εαυτό μου πανευτυχή) άνοιξε την πόρτα η γιαγιά με προσοχή, και μου το έδωσε λίγο να το κρατήσω. Όσο μου έλεγε η γυναίκα, ότι δεν πάει τους ξένους και πως τα έχασε που το είδε έτσι, εκείνο με φίλησε στο μάγουλο. Κοκκίνισα και του χάιδεψα το φαλακράκι του. (Δεν φιλώ άγνωστα μωρά, γιατί φοβάμαι μην τους περάσω άθελα μου κάποιο μικρόβιο, είναι ακόμα τόσο εύθραυστος ο οργανισμός τους)...

Όταν το έδωσα πίσω στη γιαγιά του, διότι στο καλάθι υπήρχαν πράγματα που είχαν προ πολλού ξεπαγώσει, έκανε σαματά! Θύμωσε, κοκκίνισε! ’ρχισε να κλαίει και να φωνάζει πάλι φωνήνετα. Δυστυχώς έπρεπε να φύγω. Αποχαιρέτησα το μωρό με λόγια ναζιάρικα πάλι, και τη γιαγιά του σοβαρά και έφυγα. Αφήνοντας τον τόσο γλυκό μπέμπη, με κόκκινα ματάκια από το κλάμα.

btw, έτσι μωρό θέλω να έχω! Όλο γελάκια και μάγουλα!