Ουυυυυφφφφφφφφφφφφφφφφφφφφφφφφφφφφφ!!!!!!!!!!!!

 Είναι φορές που πραγματικά δεν αντέχω τα παιχνίδια.

Θες να τραγουδήσεις στην αγάπη σου κάτι σαν:

"Δεν μπορώ χωρίς εσένα δεν μπορώ ούτε λεπτό!"

Μα κάτι η χάλια μέρα, κάτι η συμπεριφορά του, σε σπρώχνουν να ουρλιάξεις στα αφτιά του:

"θέλει μαγκιά για να δοθείς
σε ένα πάθος δυνατό
μα εσύ μωρό μου δεν διαθέτεις απ΄αυτό.."

Αλλά δεν το κάνεις. Ξέρεις ότι η καρδιά σου πάει να σπάσει, την νιώθεις που σαν γροθιά χτυπά τα στήθια σου να ματώσουν. Δεν αντέχεις,  Σηκώνεις το τηλέφωνο με αστραπές και βροντές για να του πεις:

"Σ' όποιον αρέσουμε
για τους άλλους δεν θα μπορέσουμε!"

Σε ακούει και θυμώνει! Σου λέει ότι δεν έχει χρόνο να ασχοληθεί με τα καμώματά σου σήμερα. Επείγουν άλλα. Μα εσύ σήμερα θες να κάνεις καμώματα! Και αυτός πλήρη αδιαφορία. Έχουν δίκαιο τελικά τα Διάφανα Κρίνα:

"Και έτσι βυθίζομαι στην άβυσσο μ΄ απόγνωση
αφού μακριά σου έτσι κι αλλιώς είμαι χαμένος
η αγάπη είναι ένας σκύλος απ΄την κόλαση
και εγώ έχω φτάσει εκεί και την προσμένω"

Μπα. Απλά πονάει κι εσύ νιώθεις χαμένη, όχι από την απουσία του, αλλά από την αδιαφορία του. Κάνεις ντους για να νιώσεις καλύτερα, μα στο κινητό κανένα μήνυμα δεν ήρθε. Κάθεσαι φορώντας μόνο την πετσέτα και προσπαθείς να χαμογελάσεις. Μα θες να πιεις και να βιώσεις το δράμα, που με το έτσι θέλω, επιμένεις να ζήσεις, στην κορύφωσή του... Βάζεις ένα ποτήρι κρασί, και μετατρέπεσαι, τρομάρα σου! σε πρωταγωνίστρια τραγουδιού της Χάρις Αλεξίου:

"Όταν πίνει μια γυναίκα
κι όταν παραφέρεται
μη την επαραξηγείτε
πως πονάει δεν ξέρετε.."

Τη στιγμή που πλανιέσαι σε θάλασσες στεγνές, και πνίγεσαι σε μισό ποτήρι κρασί, χτυπάει το τηλέφωνο και η φωνή του δείχνει ότι μετάνιωσε για πριν. "Σε αγαπάει/είναι καλό παιδί/δεν θα σε πλήγωνε ποτέ έτσι/Τον αδίκησες!" Ποια καλή σκέψη να πρωτοσυλλάβεις δεν ξέρεις. Είσαι χαρούμενη κι ο νους πετά σε ντουέτα, κατάλληλα για σας

"Σ' αγαπώ,
σ' αγαπώ για το τώρα το πριν το μετά και το πάντα,
σ' αγαπώ
η καρδιά μου τρελάθηκε βαράει σαν ξεκούρδιστη μπάντα.

Σ' αγαπώ,
θα με βρεις το πρωί όταν όλα τα φώτα θα σβήσουν,
θα 'μαι εδώ,
κι όλα πάλι ξανά όπως τελειώνουν έτσι θ' αρχίσουν."

Να συνεχίσω; Καθρέφτη καθρεφτάκη μου! 'Ασε με να την μουτζώσω!