Δύσκολη μέρα η σημερινή! 

Δουλειά. Πολύ , πολύ δουλειά!!!

Όχι, δεν παραπονιέμαι , απλά θα προτιμούσα σήμερα να μην είχα!

Χθες , ήρθε σπίτι ένας φίλος που είχα να τον δω πολύ καιρό!

Η βραδιά μας κύλησε όμορφα αλλά ήταν αρκετά μεγάλη!

Κουβεντούλα , ταινιούλα (Το Φαινόμενο της Πεταλούδας , σαΐκο  ταινία αλλά ωραία!) και μετά πάλι κουβεντούλα! 

Το πρωινό ξύπνημα ήταν δύσκολο, αλλά συνηθισμένα τα βουνά στα χιόνια!

Anyway…..

Όταν έμεινα μόνη στο σπίτι , με έπιασε μια έντονη επιθυμία να χαλαρώσω λίγο με τον δικό μου τρόπο… 

Έτσι όπως το κάνω συχνά κάτι χρόνια τώρα.

Έβαλα ένα cd με αγαπημένα τραγούδια να παίζει , άναψα τα κεριά και κάθισα στην γωνιά μου στον καναπέ…. 

Η μουσική έπαιζε και εγώ χανόμουν μέσα στην φλόγα των κεριών. 

Το βλέμμα μου εστίαζε επάνω τους… 

Έχετε παρατηρήσει ποτέ την φλόγα ενός κεριού; 

Τα λατρεύω τα κεριά και συχνά χάνομαι μέσα στην φλόγα τους. 

Είναι φορές που κοιτάζοντας την , την παρομοιάζω με την φλόγα που έχουμε μέσα μας… 

Αυτή την φλόγα της θέλησης να κάνουμε πράγματα… 

Άλλοτε, την παρομοιάζω με την ερωτική φλόγα…. 

Πότε η φλόγα του κεριού είναι ζωντανή και πότε τρεμοπαίζει… 

Ναι….έτσι είναι και ο έρωτας… μπορεί να ξεκινήσει από μια μικρή σπίθα και να καταλήξει σε φλόγα , αλλά μετά να αφήσει στάχτες… 

Μπορεί να μην υπάρξει καν η σπίθα….κατευθείαν  να γεννηθεί η φλόγα…μια φλόγα που ίσως δεν σβήσει ποτέ… 

Το ραδιόφωνο συνέχιζε να παίζει και εγώ εκεί με τα μάτια καρφωμένα στα κεριά αφήνόμουν στους ήχους… …..

Τα φιλιά σου στο λαιμό μου μοιάζουνε με θαύματα

Σαν τριαντάφυλλα που ανοίγουν πριν απ’ τα χαράματα

Στον ματιών σου το γαλάζιο έριξα τα δίχτυα μου

Στις δικές σου παραλίες θέλω τα ξενύχτια μου ….

Να κοιμηθούμε αγκαλιά

Να μπερδευτούν τα όνειρα μας

Και στον φιλιών την μουσική

Ρυθμό να δίνει η καρδιά μας

Να κοιμηθούμε αγκαλιά

Να μπερδευτούν τα όνειρα μας

Για μια ολόκληρη ζωή

Να είναι η βραδιά δικιά μας...

Φλόγες…

Άλλες φορές πάλι τις παρομοιάζω με την ένταση , την δύναμη ….

Ή σαν δυο κορμιά που χορεύουν στους ρυθμούς του έρωτα γεμάτα από πάθος… 

Και άλλοτε πάλι κοιτάζοντας τες , μεταφέρομαι σε ειδυλλιακές παραλίες , που κάπου εκεί σε μια γωνιά τους καίγεται μια φωτιά δίπλα στην θάλασσα… 

Το ραδιόφωνο συνέχιζε να παίζει και αυτό ήταν το τελευταίο τραγούδι που ήθελα να ακούσω πριν σβήσω τα κεριά , πριν πάω να πλαγιάσω… 

Αυτό το τραγούδι που μου θυμίζει μια φλόγα…

Κάπου , διάβασα :  «Άραγε , όταν κοιτάς ένα αναμμένο κερί , νιώθεις ένα με την φλόγα ή μήπως με το κερί που λιώνει;»  

Είναι στιγμές που νιώθω ένα με την φλόγα….

και ΤΟΛΜΩ...

Είναι όμως και κάποιες άλλες που νιώθω ένα με το κερί που λιώνει…

Με συναρπάζεις σαν να βλέπω περιπέτεια

Είσαι υπερένταση που ξέρω την συνέπεια

Μου είπες  πάντα έτσι θα ‘μαι μην μ’ αγγίζεις θα καείς

Και όμως τολμώ να σ’ αγαπώ ότι και αν πεις

Τολμώ , στο ναρκοπέδιο που ζεις να περπατώ

Τολμώ Μέσα στο τούνελ που περνάς να ακολουθώ

Τολμώ Να με αντίλαλος δικός σου σ’ αγαπώ

Τολμώ Όσα δεν τόλμησε κανείς εγώ τολμώ 

Στο τόνο θα ‘ρθω που μιλάς να σου μιλήσω

Δεν εμποδίζομαι , ρισκάρω θα τολμήσω

Σ’ αγαπάω δεν με νοιάζει να πουλήσω μια ζωή

Για μια στιγμή , που θα σε ζω , μια στιγμή. 

Καλό απόγευμα!