"Δεν είμαι ούτε ιεροσυλία , ούτε προνόμιο.

Μπορεί να μην είμαι αποτελεσματική ή εξαιρετική ή αυτό που θα ‘θελες εσύ, αλλά…είμαι εδώ!" 

"Δεν μπορώ να είμαι ευτυχισμένη όταν αλλάζω μόνο για να ικανοποιήσω τον εγωισμός σου.Ούτε μπορώ να είμαι ήρεμη όταν με κριτικάρεις που δεν σκέφτομαι σαν εσένα, ή που δεν βλέπω τα πράγματα όπως εσύ.

Με φωνάζεις επαναστάτρια…

Κι όμως κάθε φορά που «απέρριψα» τα πιστεύω σου , εσύ επαναστάτησες ενάντια στα δικά μου!

Μην προσπαθείς να διαμορφώσεις το μυαλό μου.

Ξέρω πως είναι δύσκολο να είμαι απλά εγώ.Και δεν μπορώ να σου επιτρέψω να μου υπαγορεύσεις τι θα είμαι , γιατί βάζω όλη μου την προσοχή για να είμαι εγώ!" 

"Είπες πως είμαι διάφανη

Και εύκολα με ξεχνούν…

Γιατί τότε προσπάθησες να χρησιμοποιήσεις την ζωή μου;

Για να αποδείξεις στον εαυτό σου ποιος είσαι;" 

Μισελ-Νοέμβριος 1968

Ανοίγω Παρένθεση:  

Αυτά στ’ είχα δώσει να τα διαβάσεις κάποτε…

Από τότε έπρεπε να καταλάβω ότι δεν θα πήγαινε καλά με εμάς τους δυο…

«Με τέτοιες αηδίες που διαβάζεις και ακούς , πως είναι δυνατόν να μην μελαγχολείς»…έτσι μου έλεγες… 

Δεν είχα σκοπό να γράψω για σένα!

Μια χθεσινή συζήτηση σ’ έφερε στο μυαλό μου και εκνευρίστηκα!

Όχι γιατί ήρθες στο μυαλό μου….Δεν νιώθω τίποτα πια άμα σε σκεφθώ…

Αλλά γιατί το ένα από τα άτομα που συζητάγαμε γύρισε και είπε «Μη μιλάς μπροστά της για τον Μ. στεναχωριέται!» 

Με αυτό εκνευρίστηκα!Πώς μπορεί να πιστεύει κάποιος ότι στεναχωριέμαι ακόμα για σένα μετά από τόσα χρόνια!!! 

Όχι δεν στεναχωριέμαι για σένα!!!

Στεναχωριέμαι, μερικές φορές., για τα όνειρα που έκανα και διαλύθηκαν.

Για όσα έδωσε και δεν εκτιμήθηκαν.

Για τον φόβο και τις ανασφάλειες που μου άφησε αυτή η σχέση.

Και για το λάθος μου να σε κάνω να νιώσεις ότι δεν θα σου φύγω ποτέ!!! 

Αυτό το λάθος μου , το ότι σε έκανα να με αισθάνεσαι δεδομένη , ήταν η αρχή του τέλους μας! 

Ήμουν απλά εγώ….ήμουν εγώ για σένα…

Ήσουν απλά εσύ με την διαφορά πως ήσουν εσύ…για σένα!!! 

Εύχομαι να είσαι καλά! Και εσύ και η οικογένεια που δημιούργησες! 

Όχι , δεν σε μισώ… 

Απλά σε ξεπέρασα και συνεχίζω την ζωή μου… 

Χρειάστηκε να μείνω νύχτες χωρίς ύπνο

Με μάτια καρφωμένα στο κενό

Χρειάστηκε να κλάψω , να βρίσω να φωνάξω

και μες τον εαυτό μου να κλειστώ

Μα σε ξεπέρασα αλήθεια σε ξεπέρασα

Πόνεσα έκλαψα και μες την τρέλα γέλασα

Σε ξεπέρασα

Έδωσα τόπο στην οργή και απλά

Προσπέρασα…

  *********

Δεν έχω τίποτα να θυμάμαι

Τίποτα να μισώ

Τίποτα να αγαπάω

Για τίποτα να ζω

Σε εκδικήθηκα

Τον εαυτό μου σκότωσα

Μα σε εκδικήθηκα

Και από τις στάχτες μου εγώ

Ξαναγεννήθηκα…

Ουφ!Τα 'γραψα και ξέσπασα!!!

Κλείνω την παρένθεση!!! :)

Μου αρέσουν πολύ τα λόγια της Μισελ….

Όταν τα πρωτοδιάβασα πριν χρόνια σκέφτηκα ότι είναι πολύ εγωιστικά όσα γράφει…

Δεν είναι όμως!

Είναι διαφορετικό να αλλάζεις επειδή θεωρείς ότι αυτό θα σου κάνει καλό και διαφορετικό να αλλάζεις γιατί αυτό που είσαι δεν αρέσει σε κάποιον. 

Είναι διαφορετικό να αλλάζεις για σένα , γιατί θεωρείς ότι έχεις ένα ελάττωμα που θες να διορθώσεις και διαφορετικό να αλλάζεις γιατί δεν μπορεί να σε δεχθεί κάποιος έτσι όπως είσαι , να αλλάζεις για εκείνον δηλαδή.

Για μένα τα πράγματα είναι απλά.

Είσαι αυτό που είσαι.

Αν κάτι σε σένα με ενοχλεί στο λέω και αν εσύ θεωρείς ότι όντως είναι ελάττωμα και θες να το διορθώσεις έχει καλός, διαφορετικά , εγώ πρέπει να συμβιβαστώ με αυτό απ’ την στιγμή που νιώθω πράγματα για σένα.

Αυτή την στάση (stasiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiii!:D), την έχω υιοθετήσει εδώ και κάποια χρόνια. 

Δεν ξέρω αν είναι σωστός ο τρόπος σκέψης μου.

Ξέρω όμως ότι με έχει βοηθήσει πολύ.

Έχω καταφέρει να δέχομαι και να αγαπώ τους ανθρώπους που με ενδιαφέρουν έτσι όπως είναι και όχι να αισθάνομαι πως τους ανέχομαι. 

Αν κάτι με ενοχλεί τόσο πολύ που δεν μπορώ να συμβιβαστώ μαζί του ή αν δεν με γεμίζεις σαν άνθρωπος φεύγω… 

Είναι απλό..

Είμαι Απλά Εγώ

Είσαι Απλά Εσύ. 

Άνθρωποι διαφορετικοί μεταξύ τους που όμως έχουν ένα κοινό.

Την αγάπη ο ένας για τον άλλο... 

Καλό Σαββατοκύριακο!!!