Σήμερα το πρωί είδα ένα πολύ συνταρακτικό όνειρο.Και διάβασα πριν λίγο ένα εξίσου συνταρακτικό για μένα κείμενο στο μπλοκ του kakofoniks με τίτλο (Μάνα, μανούλα,μαμά) Αλλά για να καταλάβετε πριν σας το διηγηθώ θα σας πω πρώτα  ότι πέρσι το Φλεβάρη έχασα τον πατέρα μου.

Είδα λοιπόν ότι έιχα βγεί στο μπαλκόνι να διώξω κάτι περιστέρια, αλλά τα άτιμα δε φεύγανε με τίποτα και έτσι είπα να τα καταβρέξω με το λάστιχο.Το σπίτι ρετιρέ με 2 ορόφους, αρχίζω και καταβρέχω τα περιστέρια από πάνω. Ξαφνικά κατέβηκε κάτω μούσκεμα ο πατέρας μου.Τρόμαξα!!! Ήταν όπως το τέλευταίο διάστημα όχι πάρα πολύ καλά.Στέκονταν και δε στέκονταν. Του λέω:

"Σε έβρεξα?" και μου απαντάει.

"Όχι κορίτσι μου με δρόσισες με τέτοια ζέστη" και με αγκάλιασε.Κι εγώ άρχισα να κλαίω στην αγκαλιά του. Μου λέει κλαίς?Γιατί? "Για τα νιάτα και την ομορφιά σου, και γιατί Σ'ΑΓΑΠΑΩ"του είπα σφίγγοντάς τον να μην μου φύγει κι αυτός μου χάιδευε τα μαλλιά. Αλλά έφυγε αμέσως μόλις ξύπνησα.

Δέν έκλαψα παρα μόνο όταν διάβασα το κείμενο ενός άλλου μέλους και θυμήθηκα κάποια πράγματα για κείνον.

Σαν χτες θυμάμαι το ταξίδι δτην Πάτρα πριν 5 χρόνια, (από τα τελευταία ταξίδια πριν το μεγάλο και τελευταίο ταξίδι) να με γράψει στη σχολή και να μου βρεί δωμάτιο στην φοιτητική εστία, αφού η υγεία του από τότε και τα οικονομικά μας ήταν δύσκολα.Είχα άγχος που πέρασα τελικά εκεί που ήθελα και ο πατέρας μου ήταν πολύ χαρούμενος.Τόυ είχα γκρινιάξει σε αυτό το ταξίδι και δε με μάλωσε.Τώρα καταλαβαίνω. ΣΥΓΓΝΩΜΗ!!!!!!!!!!!!!!!!

Μπορεί να γκρίνιαζε που ήταν ο μόνος άντρας στην οικογένεια, αλλά το απολάμβανε.4 γυναίκες να σε φροντίζουν, τι καλά! Κι εκείνος έδινε τα πάντα όμως!!! Για κείνον ήμουν η κοριτσάρα του, σε αντίθεση με άλλους μπαμπάδες ή άντρες πρόσεχε την παραμικρή αλλάγή πάνω μας, ακόμη κι ένα εκατοστό να κόβαμε το μαλλί, αν φοράγαμε κάτι καινούριο, το βάψιμο το χτένισμα όλα. Και καμάρωνε σα γύφτικο σκεπάρνι, πολύ ανοιχτόμυαλος παρά την ηλικία του ποτέ δε μας πίεσε σε τίποτα για το τί θα φάμε πότε θα βγούμε, πόσο και τι θα διαβάσουμε ΠΟΤΕ! Γράφω, γράφω γράφω, μπας και σταματήσω να κλαίω, γιατί δίνω μάθημα αυριο κι έχω Διάβασμα. Δίκαιο.το αγαπημένο του, δικηγόρος βλέπετε.Θέλω τόσο πολύ να τον κάνω περήφανο!!! Άραγε γι αυτό να είδα το όνειρο? Η επειδή έχω καιρό να πάω στο μνήμα με τα λουλουδάκια που του αρέσουν τα κινέζικα?Πάντα αυτά του παίρνω. Ήταν (είναι)  τα αγαπημένα του. Ελπίζω να βρήκες  το καναρίνι μας το Θανάση, που τόσο το ζήταγες στο νοσοκομείο. Πέθανε λίγο μετά από σένα.