Γράφει η DeathRocker

Είναι αλήθεια ότι πέρασε αρκετός καιρός από το τελευταίο .Recollections. Ζητώ συγγνώμη για την ασυνέπειά μου. Προσωπικοί λόγοι με ανάγκασαν για ένα μεγάλο χρονικό διάστημα να παραμελήσω την ανανέωση της στήλης, ωστόσο τώρα που τα πράγματα είναι κάπως καλύτερα και χρόνος υπάρχει για εμένα πλέον περισσότερος, επανερχόμαστε προκειμένου να "ξεθάψουμε" και "ξεσκονίσουμε" δουλειές λιγότερο ή περισσότερο γνωστές απο την ελληνική ροκ δισκογραφία...

Κοιτώντας τα λίγα άρθρα με τα γκρουπ που μέχρι τώρα έχουμε ασχοληθεί, παρατηρώ ότι ένα μίνι αφιέρωμα στην ελληνική πανκ σκηνή των 80ς το είχαμε αφήσει μισό όταν "κλείσαμε" για τις διακοπές του αυγούστου, οπότε ξεκινάμε αυτή τη νέα σεζόν και του Recollections με... χρωστούμενα από πέρυσι... Ελληνική πανκ σκηνή 80ς συνέχεια...

AΔΙΕΞΟΔΟ

Οι Αδιέξοδο αποτελούν ένα συγκρότημα το οποίο συμμετείχε και αυτό (όπως και οι panx romana, γκροβερ, Γενιά του χάους...) στην θρυλική πλέον συλλογη για τα ελληνικα πανκ δεδομένα "Διατάραξη κοινής ησυχίας". Ήχος σε καθαρά πανκ δομές που φλερτάρει και με πιο σκοτεινές και απαισιόδοξες μουσικές αποχρώσεις με στίχους οι οποίοι απέχουν από την ωριμότερη οπτική που έχουν οι "Γενια του Χάους" με τους οποίους κυκλοφορούν μαζί την πρώτη τους split κασέτα. ’λλωστε στη σύνθεση των Αδιέξοδο βλέπουμε δύο άτομα των οποίων η ηλικία είναι αισθητά μικρότερη από τα 18 έτη!

Το συγκρότημα δημιουργήθηκε το 1983. Τα μέλη του ήταν ο Δημήτρης Σπυρόπουλος (ο οποίος στη συνέχεια σχημάτισε τους DEUS X MACHINA!), ο Σωτήρης Θεοχάρης (ο οποίος βρέθηκε στους Σπυριδούλα), ο Στάθης Παπανδρέου και ο Μίμης Αλημπράντης. Ο Μίμης Αλημπράντης αποχώρησε και την θέση του στο μπάσο την πήρε η Μαρία Βασιλάκη την οποία διαδέχτηκε ο Νίκος Ζούμπερης (Echo Tatoo), ενώ τελικά το σχήμα σταθεροποιήθηκε με τον Νίκο Χαραλαμπόπουλο (Τσουλούφη) στο μπάσο, τον οποίο τον συναντήσαμε και αυτόν στους Deus X Machina όπου ήταν ο προηγούμενος -και καλύτερος από τον νυν κατα την ταπεινή μου άποψη- τραγουδιστής τους και τον Γιάννη Βεναρδή (Γενιά του Χάους, Λευκή συμφωνία) στα ντραμς. Τελικά οι Αδιέξοδο διαλύονται το 1986.

Στην τρίχρονη πορεία του το συγκρότημα κυκλοφόρησε μαζί με του Γενιά του Χάους την split κασέτα σε παραγωγή της Art nouveau, συμμετείχε στη συλλογή Διατάραξη κοινής ησυχίας και κυκλοφορησε μόνο έναν ολοκληρωμένο δίσκο με το όνομα "38 χιλιοστά" από την Enigma records... Ήχος ακατέργαστος, επιθετικός, ωμός... στίχοι επιθετικοί και σκοτεινοι... μηδενιστικη προσέγγιση της πραγματικότητας... κομμάτια όπως "τα κελιά της οδού μεσογείων" ή το "υποκουλτούρα" τα οποία πάντα μοιάζουν απόμακρα αλλά και επίκαιρα...

STRESS

Οι Stress συμμετείχαν και αυτοί στη συλλογή Διατάραξη κοινής ησυχίας, ενώ η ολοκληρωμένη δισκογραφική τους δουλειά κυκλοφόρησε το 1987 από την wipe out με το όνομα "Ο ήχος της ανασφάλειας". Ο δίσκος αυτός εφράζει... ότι λέει και το όνομα του... Punk ήχος και στίχος πολιτικοκοινωνικός ο οποίος θα μπορούσε να πει κανεις ότι εκφράζει ακριβως τα γεγονότα και τους προβληματισμούς που σημάδεψαν τη γενια του 80. Κομμάτια όπως "Η Λέρος", "Γενοκτονία", "’γχος" είναι ενδεικτικά της δουλειάς των Stress ...

Το συγκρότημα έκανε τις πρώτες εμφανίσεις του στις αρχες της δεκαετίας του 80 (περίπου το 81-82) και η πρώτη σύνθεση του σχήματος ήταν: Φραγγίσκος Νίνος (φωνή) ο οποίος στη συνέχεια δημιούργησε τους Panx Romana, Λούης Κοντόλης (κιθάρα), Κώστας Δίρβας (μπάσο), Νίκος Πολυχρονόπουλος (τύμπανα) (έκανε και αυτός ένα πέρασμα από τους Panx). Από το γκρουπ έχουν περάσει και οι Γιάννης Παπακώστας (φωνή), Γιάννης Σιαλάκας (φωνή), Γιάννης Καρύδης (τύμπανα), Σπύρος Μανδέλος (κιθάρα) και Τομ Μπουζιάνης.

Το 1992 από την wipe out κυκλοφόρησε "Ο ήχος της ανασφάλειας ΙΙ" ο οποίος περιείχε ζωντανές ηχογραφήσεις και ανέκδοτες demo δουλειές από την περίοδο 1983-1985.


EX-HUMANS

Το συγκρότημα δημιοιυργήθηκε το 1982, οι αλλαγές στο σχήμα και τα δάνεια μουσικών ήταν αρκετά αλλά αυτό δεν έχει καμία απολύτως σημασία...

Το 1984 συμμετέχουν στην Διατάραξη κοινής ησυχίας ενώ την ίδια χρονιά κυκλοφορούν τον μοναδικό τους δίσκο με την ονομασία "Ανώφελη επιβίωση". Η σύνθεση του σχήματος στον δίσκο ήταν: Γιώργος-Havoc- Aλευράς (φωνή, κιθάρα), Γιάννης Τρομπέτας (μπάσο), Φοίβος Περγαλιώτης (τύμπανα). Στον δίσκο αυτό αλλά και γενικότερα από τη δουλειά του συγκροτήματος το κομμάτι το οποίο ξεχωρίζει -χωρις αυτο να σημαίνει ότι τα υπόλοιπα είναι κατώτερης αξίας- είναι το "Ποτέ ξανά".

Το συγκρότημα ακολουθεί τους αναμενόμενους πανκ ρυθμούς, με άκρως επιθετική και δυναμική προσέγγιση τόσο μούσικα όσο και στιχουργικά όπου στέκονται δηκτικοί απέναντι από κάθε κοινωνικοπολιτικό θεσμό...


ΑΝΤΙ

Τελευταίο γκρουπ το οποίο ανήκει σε αυτή την κατηγορία και με το οποίο θα κλείσω το μινι αφιέρωμα στην ελληνική πανκ σκηνή είναι οι Αντί...

Το συγκρότημα εμφανίστηκε στη δισκογραφία το 1986 στη συλλογή "συνταγή αντιθανατου" της fm records. Η μοναδική τους ολοκληρωμένη δισκογραφική δουλειά είναι ο split με τα "Κοινωνικά Απόβλητα" δίσκος τους με τίτλο το όνομά τους, ο οποίος κυκλοφόρησε από την wipe out records το 1990!

Ο ήχος των Αντί σίγουρα απέχει πολύ από τα προηγούμενα γκρουπ στα οποία αναφερθήκαμε, το όργανο που κυριαρχεί είνα τα πλήκτρα! κιθάρα και ντραμς απουσιάζουν... Ωστόσο οι συνθέσεις είναι εξαιρετικές και είναι ιδιαίτερα δυναμικες. Οι στίχοι των Αντι είναι ατίθασοι και επαναστατικοί, δημιουργούν συναισθήματα έντονου προβληματισμού για την σημερινή κοινωνική κατάσταση ενώ συχνά είναι σαρκαστικοί...

Τα μέλη του συγκροτήματος ήταν: Κώστας Αγγελίδης (φωνή, πλήκτρα), Δημήτρης Δίπλας (μπάσο), Κώστας Παναγόπουλος (πλήκτρα).

Εδώ κλείνουμε την αναφορά μας σε κάποια συγκροτήματα τα οποία έδρασαν στην δεκαετία του 80 (αν και κάποια όπως π.χ. οι Panx Romana συνεχίζουν μέχρι σήμερα...). Είναι αλήθεια ότι τα ακούσματα, οι ήχοι, οι κοινωνικές συνθήκες και ανάγκες καθιστούν τον ήχο κυρίως των γκρουπ αυτών ξεπερασμένο... Σίγουρα δύσκολα κάποιος μουσικόφιλος του 2000 θα ακούσει... την μπασταρδοκρατία... ωστόσο αξίζει πιστεύω που παρουσιάσαμε κάποια σχήματα τα οποία δημιούργησαν μια σκηνή η οποία έδρασε και στη χώρα μας... και που κάποιες από τις ιδέες που πρόβαλε δείχνουν ιδιαίτερα επίκαιρες ακόμη και σήμερα... Καποιες άλλες ίσως ήταν υπερβολικές και ακραίες και μπορούμε πιστεύω να τις προσπεράσουμε...

Copyright (c) Μιχάλης Μίχος.