The Names - Calcutta

Θέλω δε θέλω έχει κάυσωνα. Όπως και να το κάνουμε η μπύρα είναι κάτι που "φεύγει" εύκολα με τέτοιο καιρό. Τι πιο απλό από το να ανοίξεις ένα κουτάκι... Γιατί αν θες κάτι πολύπλοκο ένα σωρό "μπλιμπλίκια" Acapulco, Alabama Slammer, Bikini, Maiden's Prayer. Μου την έσπαγε όταν δούλευα σε bar. Τόσα διαφορετικά πράγματα που έπρεπε να μάθω, χωρίς να έχει καμία σημασία στην Ελλάδα. Συνταγές ολόκληρες σαν τη Βέφα και τρόποι "ανακατέματος" λες και ο Έλληνας (ή συνήθως η Ελληνίδα) που θα ζητήσει να πιει Alice springs θα ξέρει ότι τη γρεναδίνη την βάζουμε με το κουταλάκι και όχι γυρνώντας το μπουκάλι ανάποδα πάνω από το ποτήρι.

Αν και θηλυκό, ομολογώ ότι είμαι περισσότερο Έλληνας, παρά Ελληνίδα. Μ'αρέσει αρκετά η μπύρα και δε συμπαθώ τα ανακατεμένα ποτά. Θέλω το ποτό μου να είναι διάφανο και κατ ευθείαν από το μπουκάλι (ίσως γιατί εργαζόμενη στο bar έχουν δει τα μάτια μου... και τα στομάχια "τους")...

Marc Almond - Tears run rings

O Marc Almond ήταν στην Αθήνα στα γεννέθλιά μου. Δε μπόρεσα να πάω δυστυχώς... Τι έλεγα? Α, για τα ποτά. Δε θέλω να το πάω στα μαγαζιά που σερβίρουν καθαρά ποτά, αν και πιστεύω ότι όσο μεγαλύτερο όνομα έχει ένα μαγαζί, τόσο μεγαλύτερη και η νοθεία. Απλά μ'αρέσει να πίνω "μάρκες". Ίσως να είναι ο τομέας που ξυπνάει η Ελληνίδα ψωνάρα μέσα μου. Absolut, Jameson, Black Bush και καλό κόκκινο ημίγλυκο κρασί (μερικές φορές δε λέω όχι σε λίγη μαυροδάφνη παραπάνω βέβαια). Και όπως έλεγα, ναι, είμαι ψωνάρα. Έχει καύσωνα και αντί να κλειστώ στο σαλόνι με το κλιματιστικό και την τηλεόραση, βγαίνω στο μπαλκόνι, αφού το βρέξω όλο για να μου ρχεται μαζί με τη ζέστη και η υγρασία, παίρνω ένα μπουκάλι Ουίσκι και 100 παγάκια.

Angina Pectoris - Disconsolate

Όταν άρχισα να γράφω είχε φύγει ο ίδιος ο χάρος από το σπίτι. Μια κινούμενη μαυρίλα που την ώρα που ήρθε, έμοιαζε με ηλιακό θερμοσύφωνα μες στα μαύρα με τον ήλιο να βαράει ανελέητα από πάνω. Δε σκάει αυτός ο άνθρωπος? ’νθρωπος... Τρόπος του λέγειν... Τον αγαπάω αυτόν τον άνθρωπο πλάκα πλάκα. Γιατί δε θέλω να πω το όνομά του? Δε θα σας το πω... Ούτος ή άλλος χάρο τον φωνάζω πάντα.

Love Spirals Downwards - Will you fade

Είναι οι άνθρωποι που σου κάνουν τη ζωή κόλαση, αλλά στη χειρότερή σου κόλαση ήταν εκεί και δε μπορείς να τους διώξεις... Οι άνθρωποι που δε ξέρεις αν πρέπει να τους αντιμετοπίσεις σαν φίλους ή σαν τρίτα προς τον πλανήτη Γη πλάσματα... Χαχαχαχα... Δεν ήθελα να πω αγγέλους. Το χω ξαναπεί αυτό. Εσύ που διαβάζεις αυτό το blog, πώς θα έλεγες τον άνθρωπο που σου περιγράφω? Πώς θα τον αποκαλούσες? Ή πολύ απλά, ποιο όνομα νομίζεις ότι θα του ταίριαζε.

Bauhaus - She's in parties

Ήταν όντως εδώ? Στο τηλέφωνο ακουγόταν τόσο εξουθενωμένος. Πάντα σε παίρνει να σε ενοχλήσει όταν ξέρει ότι είσαι καλά... Να σου χαλάσει λίγο την καλή διάθεση. Χαλάλι. Όποτε είσαι μες στα νεύρα πάλι θα πάρει ένα τηλέφωνο, με άλλη φωνή, λες και είναι διαφορετικό άτομο και θα σε κάνει να σκάσεις αυτό το παιδικό χαμόγελο. Το χαμόγελο που έδειχνες μόνο στους γονείς σου όταν σου φέρναν παγωτό, ή κάποιο δώρο μετά από μία έξοδο. Μόνο γι αυτό τα ανέχομαι όλα. Γι αυτό το χαμόγελο που δε μου το δίνουν πολλοί πλέον... Μου το έδωσε ένα κείμενο του sea_like_eyes.

Depeche Mode - Waiting for the night

Το μπουκάλι δεν ήταν γεμάτο και σχεδόν τελειώνει. Τρία-τέσσερα ποτήρια είχε. Δε θα πιω κρασί. Δύσκολη νύχτα. Είναι και αυτή η υπνηλία που προκαλεί η ζέστη, είμαι και εγώ που μόνο το βράδυ που είναι να κοιμηθώ δε νυστάζω... Έφη πάμε για ένα ποτάκι αύριο το απόγευμα? Νομίζω το χρειάζομαι... Θα διαβάσεις το blog, είδες που εμφανίστηκε ο ... χάρος πάλι? Το ήξερα :) Είναι που κατάλαβε ότι είναι και η περίοδος δύσκολη και ήρθε για συμπαράσταση. Ωστόσο δεν είμαι εδώ. Πάμε...?

Wolfsheim - Underneath the Veil

Καλημέρα