ΣΥΝΕΙΔΗΣΗ

Όταν πάψει η βροχή αναμνήσεις να μυρίζει,

όταν στο πέταγμα της πεταλούδας δεν υπάρχει ο χορός

τότε η αναζήτηση είναι μάταιος προορισμός.

Κι όλα κλείνουν γύρω από σένα-μέσα σε σένα.

Και γυρίζεις μέσα σ'όλα κολλημένος στη στιγμή

μήπως βρεις μια σχισμή του χρόνου

για ν'αλλάξεις την τροπή.

Ήχοι μέσα στο κεφάλι σε μια γνώριμη φωνή

τον ήλιο χάριζε αυτή η φωνή στα καλοκαίρια σου.

Τώρα ο απόηχος της συνείδησής σου τρίζει

κι ότι όμορφο έχεις ζήσει,τώρα σε φοβίζει.

Όταν γέλια παιδικά σαν ναυαγού είναι κραυγή,

όταν στα λουλούδια ασπρόμαυρο είναι το μόνο χρώμα

τότε στο μπουκάλι της ζωής σου έχεις βάλει το πώμα.

Και όλα ένας απόηχος γύρω από σένα

μια βοή απ'τα βάθη του μυαλού σου τα χαμένα.

Συγνώμες άν γυρέψεις στις χρυσοκέντητες ακτές

στο μυθικό πάνω κορμί της,ζωγραφισμένες αγκαλιές.

Πόσες δικαιολογίες με λόγια πορφυρά θα δώσεις;

Χόρτασε ο χρόνος πια,κοίτα εσύ να γλιτώσεις.

Γιάτρεψε τις πληγές σου που κι αυτές σ'έχουν προδώσει,

κοίταξε πέρα απ'όσα βλέπεις και θά'χει ξημερώσει.

madlin