Αποφασίζω το φως, δειλά αλλά ποτέ με δειλία..

Ποτέ με δειλία..

Εύχομαι όλα να πηγαίνουν προς το καλύτερο για όλους ή τελοσπάντων για

αυτούς που τους νοιάζει..

Και για αυτούς που δεν τους νοιάζει ας κάτσουν στα αυγά τους κι ας αφήσουν

τους άλλους να προσπαθούν...

Σ' αυτή τη χώρα, πώς? (κι ελπίζω να μην γίνεται αντιληπτό αυτό ως κλισέ, κι ας ακούγεται ως τέτοιο)

Επιτρέψτε μου, να πώς:Κάθε μέρα ας γινόμαστε πρώτα καλύτεροι Εαυτοί, ’νθρωποι,Γήινοι, σύντροφοι, συνάνθρωποι.. Δύσκολο? 

'Οχι βρε παιδιά, αρκεί να μην τον ξεχνάμε ποτέ... όπως το να πίνουμε πολλά ποτήρια νερό ημερησίως! Υγρές σκέψεις, ενυδατωμένα σώματα, δροσερά αισθήματα..

’ντε καλά...

Πολλά πλανητόφιλα.. σε ένα πλανήτη ζούμε(ακόμα!)