Πριγκηπέσα

’λλα θέλω κι άλλα κάνω πώς να σου το πω

έλεγα περνούν τα χρόνια θα συμμορφωθώ

Μα είναι δώρο άδωρο ν' αλλάξεις χαρακτήρα

τζάμπα κρατάς λογαριασμό τζάμπα σωστός με το στανιό

Έξω φυσάει αέρας κι όμως μέσα μου

μέσα σ' αυτό το σπίτι πριγκηπέσα μου

το φως σου και το φως χορεύουν γύρω μας

απίστευτος ο κόσμος  κι ο χαρακτήρας μας

’λλα θέλω κι άλλα κάνω κι έφτασα ως εδώ

λάθη στραβά και πάθη μ' έβγαλαν σωστό

Ξημερώματα στο δρόμο ρίχνω πετονιά

πιάνω τον εαυτό μου και χάνω το μυαλό μου

Έξω φυσάει αέρας κι όμως μέσα μου

μέσα σ' αυτό το σπίτι πριγκηπέσα μου

το φως σου και το φως χορεύουν γύρω μας

απίστευτος ο κόσμος  κι ο χαρακτήρας μας

Τραγούδι μουσική στίχοι Σωκράτης Μάλαμας. ένα τραγούδι εξ' ολοκλήρου δικό του!

Αυτό το τραγούδι το άκουσα πρώτη φορά φέτος απο ένα cd του Μανώλη Λυδάκη και απο τότε μου καρφώθηκε σαν σφήνα στο μυαλό μου αρέσει πολύ ίσως κάποια στιγμή το πω κιόλας!

Αγαπημένο στίχο δεν έχω σε αυτό το τραγούδι μου αρέσει όλο και το συνδέω με πολλά πράγματα !ίσως θα μπορούσα να ξεχωρίσω λίγο όμως το δεύτερο κουπλέ που μου θυμίζει ότι καμιά φορά η λογική δεν συνυπάρχει με τα θέλω ....

Αυτάάάάάάά!!!!!