05 Ιουλίου 2007, 13:54
Ο ιστός...…κοιτάζεσαι στον καθρέφτη, αλλά δεν φαίνεται. Βλέπεις το είδωλό σου να σε κοιτά δύσπιστα κι απορημένα, και ψάχνεσαι να καταλάβεις πότε ακριβώς άρχισες να νοιώθεις αυτό το άγγιγμα, που από απαλό χάδι έγινε σιγά-σιγά τόσο σκληρό και αμετάκλητο. Δεν μπορείς να προσδιορίσεις πότε άρχισε να αλλάζει, και γιατί… …έχεις δει πολλούς ιστούς . Παιδάκι , χάζευες την εφιαλτική ομορφιά αυτής της διφορούμενης αρχιτεκτονικής. Πέρασαν τόσα χρόνια, κι ακόμα αρνείσαι να κατανοήσεις ότι το ίδιο ακριβώς κάνεις πια και σύ, ότι το ίδιο ακριβώς κάνουν όλοι, ότι είσαι και αράχνη και έντομο, θύτης και θύμα ταυτόχρονα, ότι σε ένα απόκοσμο πλάνο που αφορά κάθε σχέση, οι άμεσα ενδιαφερόμενοι κάθονται στις γωνίες, και παρακολουθούν τους ιστούς τους να μονομαχούν. Συστρέφονται, στροβιλίζονται, χάνουν κομμάτια. Ο κατασκευαστής του ηττημένου ιστού-εγώ, καταθέτει στα πόδια του άλλου την ανεπάρκειά του. Αλλες φορές πάλι, χαμένα και τα δύο μέρη, εγκλωβισμένα στο κουκούλι μιας αδηφάγας ευτυχίας, αλληλοσπαράσσονται επωάζοντας το αυγό της κοινωνικής αποδοχής. Σε κάθε περίπτωση, ο δημιουργός του εγώ-ιστός που θα καταφέρει να υπερισχύσει, είναι ο αποδεδειγμένα πιο άξιος εγω-ιστής.
Ο δικός μου ιστός, είναι φτιαγμένος από χορδές κιθάρας…κάθε φορά που επινοούσα ένα αεράκι, πάλλονταν μαυλιστικά, και με καλούσαν τραγουδώντας στο νησάκι τους. Πρόσπάθησα να αντισταθώ, αλλα ήταν μάταιο. Δεν είχα καν το κινητό του Οδυσσέα, να τον ρωτήσω τι να κάνω...
-
Steppenwolf (05.07.2007)
Κατευθείαν στο στόχο το κειμενάκι αυτό. Δεν έχω λόγια να σχολιάσω. Απλά σιωπώ. κι επεξεργάζομαι. Μπορεί να μη γράφεις συχνά, αλλά όταν το κάνεις.. μας στέλνεις... fantasma (05.07.2007)
θα σου ελεγε όμως ή θα ήταν τυλιγμενος στο δικο του ιστο-εγώ...?
πολύ ωραίο κειμενο..
ο εγω-ιστος μου ειμαι εγω....
και μοιζα και λιγο με μενα..
Για να στείλετε σχόλιο πρέπει να έχετε συνδεθεί ως μέλος. Πατήστε εδώ για να συνδεθείτε ή εδώ για να εγγραφείτε.
Επιστροφή στο blog