Μια φωνή.

Μια σκιά..

Ένα όνομα...

Φθίνει η αφή

και

το καρδιοχτύπι κατεβάζει την ένταση.

Ακούω το "Δικαίωμα" με τη Γαλάνη.

Δεν ξέρω καν αν έτσι έχουν τα πράγματα.

Αλλά έπαψα να δίνω σημασία στο κινητό.

Αγχώνομαι για το Σάββατο. Σε μια βδομάδα.

Δεν ξέρω τίποτα.

Μόνο ότι μοιάζουν όλα με όνειρο.

Ίσως και να έχεις δίκαιο.

Απλά εγώ δεν είμαι των πρακτικών λύσεων.

Και ας κρατώ πάλλα για τους γόρδιους δεσμούς.

Χρειάζομαι ένα ποτήρι κρασί στο χρώμα του αίματος.

Και όλα θα είναι ξανά υπέροχα.

Με σένα ή χωρίς.