Όταν θυμώνω για κάτι, προτιμώ να πηγαινοέρχομαι στο σαλόνι και να μαλώνω με τον εαυτό μου, παρά να βγάζω το άχτι μου προς τα έξω.

Και δε με νοιάζουν πολλά πράγματα. Ας κάνουν όλοι ο,τι καταλαβαίνουν. Κι εγώ αυτό κάνω. Αλλά τουλάχιστον μη χτυπάνε εκεί που πονάμε. Γιατί η φωτιά στην Πάρνηθα δεν είναι το τέλος αλλά η αρχή. Για μια περίοδο λίγο ακόμα πιο σκοτεινή για την Αθήνα…

Η κυβέρνηση κατηγορήθηκε-αδίκως για μένα- ότι ενώ καιγόταν η Πάρνηθα, κάποιοι είχαν στα ώπα-ώπα το καζίνο. Αυτά τα διαδίδουν ποταπά αντικυβερνητικά τυπάκια που το μόνο που κάνουν όλη μέρα είναι να βρίζουν. Δεν κατάλαβε κανένας ότι μοναδικό μέλημά τους ήταν (και είναι) η διαφύλαξη του πρασίνου. Κάηκαν τα δέντρα? Μας έμειναν οι τσόχες!

Η φωτιά επεκτάθηκε ως τη Βοιωτία. Δεν ήταν ανικανότητα των πολιτικών και επιχειρησιακών αρχών! Α πα πα! Οι αρχές κάνανε αυτό για το οποίο αποκαλέστηκαν σοφά από την ελληνική γλώσσα ως «αρχές». Μείνανε στις αρχές (της φωτιάς).

Η φωτιά έδιωξε τα ζώα από το δάσος. (παρ’ το φίδι ρε μάνα απ’ το πόδι μου, βλέπεις ότι γράφω!) Και καλά να πάθουν (τα ζώα)! Αυτά ήταν της προηγούμενης κυβέρνησης και εισχώρησαν στο δάσος χωρίς διαγωνισμό. Ο Πολύδωρας ετοιμάζει τα δικά του τώρα, μέσω υπουργείου…

Για τους αγροφύλακες μιλάω που τους διόρισε υποσχόμενος ότι το επόμενο βήμα θα είναι να τους βρει και αντικείμενο. Ελπίζω να μην τους βάλει να φυλάνε το καμμένο δάσος για τον κίνδυνο εμπρησμού…

 Πάντως αυτοί που το κάνανε, και αυτοί που με την ανοησία τους το αφήσανε να καεί, προκάλεσαν μεγαλύτερο κακό στα Βόρεια προάστια, παρά σε μας εδώ κάτω. Όσοι λένε «μένω Κηφισιά» πχ, σε πέντε χρόνια θα θεωρούνται πολύ  μπας κλας μπροστά στο «μένω Πάρνηθα»…

Εγώ πάντως στην Πάρνηθα δεν πήγαινα ποτέ γιατί με πειράζουν οι στροφές. Στο νέο δρόμο που θα φτιάξουν πηγαίνοντας προς το δημαρχείο Πάρνηθας, ελπίζω να τους κόψει να τον κάνουνε ευθεία…

Το τελεφερίκ πάντως δε θα το πειράξουν. Θα είναι το σύμβολο ανάπτυξης αυτού του μέρους που απ’ την αδιαφορία των ανθρώπων τόσα χρόνια είχε γεμίσει χιλιάδες όρθιους κορμούς δέντρων, κλαδιά να υπερίπτανται και φύλλα πάνω σ’ αυτά, χωρίς κανένας να κάνει τίποτα! Μέχρι να φτιάξουν το μετρό λοιπόν, το τελεφερίκ θα συνδέει το δρόμο κάτω, με τις καφετέριες και το λούνα παρκ στην κορυφή του βουνού. Και για όσους έχουν υψοφοβία, θα υπάρχει κι ο μουτζούρης…

Ο πρωθυπουργός δεσμεύτηκε ότι το δάσος θα παραμείνει δάσος, ο,τι είπε δηλαδή και  στη φωτιά του 2005 στην Ανατ. Αττική, εκεί που έχει κάτι δέντρα ανάμεσα στις καινούργιες βιλίτσες. Ελπίζω μετά τη δήλωση αυτή για την Πάρνηθα να κινήθηκε άμεσα το ΥΠΕΧΩΔΕ για παραγγελία φαναριών στην περιοχή…

Μετά την αποτυχία του κράτους στην πυρκαγιά,  η κυβέρνηση, πιστή στα ιδεώδη της, θα βάλει μπρος την ιδιωτική πρωτοβουλία για την αποφυγή νέων περιστατικών. Σε κάθε μεζονέτα που θα χτίζεται, απαραίτητα θα υπάρχει και πισίνα, όπου θα χρησιμοποιείται  ενίοτε και σαν πυροσβεστήρας…

Όλη η ελίτ σιγά-σιγά θα ανέβει προς τα πάνω. Μπορεί να μειώθηκε το οξυγόνο στην Πάρνηθα, τουλάχιστον θα αυξηθεί στην Αθήνα…

Αίσχος…