Οι αφίσσες ξεθωριάζουν εσένα, μαλάκα.... Εσύ ξεχνιέσαι κολλημένος σε τοίχους και κολόνες, και σου κολλάνε άλλες φάτσες πάνω στην φάτσα σου....  Να φοβάσαι, μάγκα μου....   Να φοβάσαι το σχήμα της μαϊμούς που σε παραμονεύει....Και μην με κριτικάρεις εκ του ασφαλούς,  γιατι σαν εμένα έχω πληρώσει πολλά γραμμάτια.Κι όσο για τα τραγούδια, ναι, είναι αρρώστια, και μάλιστα άσχημη.Ποτέ δεν έκατσα να γράψω ένα στίχο, και να μην βιώσω γέννα και αγωνία.Οταν γράφω για πάρτη μου, δεν με θέλω ούτε εμένα κοντά. Και είναι αρρώστια τα τραγούδια που αγαπάς να λέω....Για να στα πω, πρέπει εμένα και εσένα να μας ταυτίσω,Εύκολο δεν είναι. Ούτε ανώδυνο.Εκτός αν σε κοροϊδεύω.Αναμένο καρβουνάκι τα κρατώ και κλαίω....   και με καίνε, και με φλασάρουν, και με κάνουνε παλιά ασπρόμαυρη φωτογραφία,,,,,καμένη στην κάτω αριστερή γωνια....Είναι αρρώστια τα τραγούδια.....Τι θαρρείς;  τι νόμιζες πως περιέχουν τα κόκκινα κουτάκια κάτω απο το δεντράκι της αφέλειάς σου; Δωράκια;

Βρες αγάπες άλλες, φως μου, να χαρείς....

Τα τραγούδια που έχουν αίμα και καρδιά,

Είναι αρρώστια που δεν γίνεται καλά.

και είναι τόσο μοναχική  και βαρεμένη η στιγμή τους, που αδυνατώ να εντοπίσω αν τα γράφει κάποιος, ή αν τον γράφουν εκείνα,,,,   Πάντως, δεν έχω συναντήσει μεγαλύτερη σιωπή απο την απουσία που αποπνέουν όσα τραγούδια  σε γράφουν. Μετασυνουσιακή θλίψη.... Και το χειρότερο είναι, οτι εκ των υστέρων προσπαθούν να σε χαρακτηρίσουν απο το σπέρμα σου....

Δεν γίνεται, μεγάλε.....

Τα σκουπίδια απεργούν, και το μόνο αξηιοσημείωτο είναι ο έρωτας δύο κύκλων, που θα φέρουν στον κόσμο μία γωνία......

Αν γουστάρεις, βγαίνουμε για ούζα, και θα σου εξηγησω Και όσο για το άλλο που με ρώτησες,σιγά μην θέλω να έχω άποψη για μένα.....