Το δέντρο το μικρούλι για δες πως μεγάλωσε..

Ο δρόμος κάποτε ήταν τόσο άδειος
τώρα μια ευχή, μια προσευχή για ένα μικρό στρίμωγμα.

Το φεγγάρι τόσο μακρινό ...όνειρο
φτάσαμε να κληρώνουμε το αντάμωμά του,
το ταξίδι του, σε εκπομπές ψυχαγωγίας.

Κάποτε ταξίδευαν μόνο τα πουλιά,
στον ουρανό πετάνε κι ένα μάτσο παλιοσίδερα

Στην αρχή του αιώνα έτρεχες για να ζήσεις,
στις αρχές του επόμενου, τρέχεις για να πεθάνεις.

Ένα χαμόγελο, ένα παιδί, μια καλημέρα
αντικαταστάθηκαν με μια μηχανή, μια θλίψη και μια νύχτα.

Μ'ένα κομμάτι ύφασμα σκέπαζες τη ντροπή σου,
εκτός ότι δε κρύβεται τώρα, πρέπει και να το χρυσοπληρώσεις
για να μπορείς να επιδεικνύεις την εμφάνισή σου.

Ένα κορίτσι έκανε τα χέρια χούφτα, κι έπινε μια σταλιά δροσερό νερό
τώρα αυτό κοκκίνισε, μπήκε και σε κουτάκι, το'παν αναψυκτικό.

Σε λίγο θα πηγαίνουμε στη Γλυφάδα με πλωτό...

..για δες πόσο ίδιοι είναι οι άνθρωποι...
μα πόσο έχουμε αλλάξει..;