Αυτοί που φεύγουν.

Αυτοί που φεύγουν σφίγγουν τα χείλια

Πνίγουν τα δάκρυα να μη φανούν,

 Κι αυτοί που μένουν κουνούν μαντήλια

κι αναστενάζουν γιατί πονούν

Κι αυτούς που φεύγουν κι αυτούς που μένουν

οι μοίρες μ’ απονιά πάντα τους δέρνουν

Κι αυτούς που φεύγουν κι αυτούς που μένουν

οι μοίρες μ’ απονιά πάντα τους δέρνουν

Αυτοί που φεύγουν κάποιο λυγμό τους

παίρνουν μαζί τους, και μιαν ευχή, 

Κι αυτοί που μένουν στο σπαραγμό τους

κάνουν κουράγιο και προσευχή

Κι αυτούς που φεύγουν κι αυτούς που μένουν

οι μοίρες μ’ απονιά πάντα τους δέρνουν

Κι αυτούς που φεύγουν κι αυτούς που μένουν

οι μοίρες μ’ απονιά πάντα τους δέρνουν

Ένα τραγούδι του Γιάννη Πουλόπουλου σε μουσική Γιώργου Ζαμπέτα και στίχους Καγιαντά Αλέκου.

Ένα υπέροχο Σαββατοκύριακο το οποίο όμως μου έφερε ένα πολύ κακό μαντάτο. Ένας άνθρωπος που ήξερα πολύ λίγο και ήθελα να γνωρίζω πολύ "έφυγε".

Σε αυτόν τον άνθρωπο λοιπόν θέλω να αφιερώσω το σημερινό μου μπλόγκ μπορεί το τραγούδι αυτό να ταιριάζει πιο πολύ σε άνρωπους που μεταναστεύουν αλλά εγώ θέλω να το βλέπω έτσι ότι έφυγε για κάπου μακριά πήγε εκεί στην "πόλη στων Αγγέλων " αφού ένας άγγελος ήταν.........

Αν και σήμερα δεν θα είμαι εκεί θέλω να της πείτε ένα γειά χαρά απο εμένα.....

Πηγούλα καλό ταξίδι!!!!!!!!!!

Ένας Κακόφωνος Γαλάτης....