Περπατάω στον δρόμο της μοναξιάς...

Ένας δρόμος άδειος.

Έχει ωραία θέα, μα όχι χαρούμενη... Μελαγχολική...

Τα πουλιά κελαηδούν λυπητερά τραγούδια... Τα λουλούδια δεν κοιτάνε τον ήλιο...

Ξαφνικά...

Από κάπου έπεσε ένας άγγελος...

Είναι πληγωμένος... Έσπασε το ένα του φτερό... Δεν μπορεί να πετάξει...

Τον κοιτάζω προσεχτικά... Αγγίζω το φτερό του... Του δένω την πληγή με έναν αυτοσχέδιο επίδεσμο από λουλούδια και τον παίρνω μαζί μου να συνεχίσουμε τον δρόμο μαζί...

Κάθε τόσο ελέγχω την πληγή του και του αντικαθηστώ τον επίδεσμο με καινούργιο...

Τα πουλιά άρχισαν να τραγουδούνε πιο χαρούμενα τραγούδια... Η φύση αρχίζει να ανθίζει και ο ήλιος να είναι όλο και πιο φωτεινός... Αρχίζουν τα χρώματα να ζωηρεύουν...

Καθώς περπατάμε του τραγουδάω το τραγούδι...:

Ο ΑΓΓΕΛΟΣ ΜΟΥ

Όπως τυλίγονταν τα χέρια στο σώμα
κι όπως έσπαγε σ' αστέρια η βραδιά
σου είχα αγγίξει δειλά την καρδιά
σ' αγαπάω

Κι όπως έπεφταν τ' αστέρια στο χώμα
Κι όπως πέφταν στη γη τα κορμιά
σου βρήκα μόνο μια λέξη να πω
σ' αγαπάω

Ο άγγελός μου, ο άνθρωπός μου, ο θάνατός μου
Εσύ (δις)

Εσύ που έστρεφες αργά το μαχαίρι
Εσύ που μου 'παιρνες γλυκά τη ζωή
Εσύ (δις)

Κι όταν μου έστρεφες αργά το μαχαίρι
κι όταν μου έπαιρνες γλυκά τη ζωή
πάλι μια λέξη μοναχά σου 'χα πει
σ' αγαπάω
κι όπως παλεύαμε έτσι χέρι με χέρι
κι όπως δεν είχα πια καρδιά να πιαστώ
βρήκα και πάλι ένα τρόπο να πω
σ' αγαπάω

Ο άγγελος μου...(δις)
Εσύ που έστρεφες...(δις)

Γύρω ο κόσμος περπατά σε ζευγάρια
κι εγώ μονάχη σ' ένα σπίτι κλειστό
να χω ένα ψίθυρο στο στόμα ζεστό
σ' αγαπάω

Ο άγγελός μου Εσύ
Ο άγγελός μου...
Εσύ που έστρεφες...

Σου το αφιερώνω αγγελάκι μου...

Υ.Γ.: Ευχομαι ο άγγελός μου όταν γίνει καλά να μην φύγει από κοντά μου...

Εύχομαι ο άγγελός μου να μείνει κοντά μου για να με προσέχει και να μου ομορφαίνει την  ζωή, όπως έγινε και την στιγμή που του περιποιήθηκα την πληγή...