Τις τελευταίες μέρες, απόλαυσα μουσική. Τραλαλά, τραλαλά και τραλαλά!

Συνήθως, όταν αγοράζω κάποιο άλμπουμ, ενώ βρίσκομαι στην Κύπρο, το ακούω στο αυτοκίνητο. Νύχτα, όταν οι δρόμοι είναι σχετικά άδειοι. Στο σπίτι, όλο και κάποιος θα ενοχληθεί, θα ενοχλήσει, θα χαλάσει την ατμόσφαιρα. Ενώ, στο αυτοκίνητο, βρίσκεται ο ήχος, το τιμόνι και ο δέκτης-άνθρωπος. Και όλοι τα υπόλοιπα, έξω, ΕΚΤΟΣ!

Αυτές τις μέρες, είπα να το κάνω ταυτόχρονα με τις δουλειές που χρειάζονταν διευθετήσεις. Από το ένα γραφείο ή ταμείο στο άλλο. Φυσικά, υπήρχε κίνηση, αμπάλατοι οδηγοί, και ΗΛΙΟΣ! Μα η ατμόσφαιρα εντός του μικρού μου micra, έμεινε άθικτη.

Τα τραγούδια με τα οποία γίνεται κλικ, δεν περιμένω να τα ακούσω δεύτερη φορά. Από την πρώτη, αρχίζω το τραλαλά και ας είμαι φάλτσα.Και ας τραγουδώ λάθος λέξεις. Είναι φυσικά άτσαλη, άρρυθμη, σαν κάθε πρώτη φορά με κάτι το άγνωστο. Μα αυτή δεν είναι η μαγεία της πρώτης επαφής;

Ναι, ναι. Πολύ μουσικό το Σαββατοκύριακο. ’κουσα επιτέλους και τα άλμπουμς, που ήθελα από μήνες τώρα, να ανοίξω, μα περίμενα τον καιρό να περάσει, για να γίνει σωστά η "παραδοσιακή" τελετή της ακρόασης.

Προχθές γνώρισα το άλμπουμ-βιβλίο του Ν.Ζουδιάρη "Για ποιό ταξίδι μου μιλάς;"... Οκτώ τραγούδια που κτίζουν ένα διήγημα. Με τις φωνές του τραγουδοποιού, του Π.Παυλίδη και του Λιδάκη... Ίσως από τις καλύτερες μουσικές συμπράξεις...και μου κόλλησε ένα δίστιχο, καθόλου δύστυχο:

" γιατί η σιωπή καμιά φορά,

                                                       λέει  βαριές κουβέντες!"

Σας καλημερίζω!

Καλή μας βδομάδα!!!

Πολλά πολλά φιλιά!

ΥΓ:Σήμερα, είναι του Σωτήρος.Αύριο, γιορτάζει και ο ’γιος Δομέτιος. Το πανηγύρι άρχισε να στήνεται, ενώ σήμερα περνώντας από το εκκλησάκι, γέμισε το αυτοκίνητο άρωμα από τους πρώτους λουκουμάδες.