ΔΥΣΚΟΛΟΙ ΚΑΙΡΟΙ ΓΙΑ ΠΡΙΓΚΗΠΕΣ...
ΟΙ ΗΛΙΘΙΟΙ ΕΙΝΑΙ ΑΗΤΤΗΤΟΙ...
07 Αυγούστου 2007, 08:43
Ο Ιππότης τής παρόδου...
Ελεύθερη γραφή και δοκίμια...  

   .......κι ύστερα χαϊδεψε το άλογό του, και ξεπέζεψε...    «φιλαράκι – του ψιθύρισε-, αυτήν την διαδρομή θα την κάνουμε περπατώντας δίπλα-δίπλα, και θα τα λέμε.... έχω κι αρκετό καιρό να σ’ακούσω».....      -       Νόμιζα πως με ξέχασες, πως δεν σε νοιάζει πιά για τον παλιό σου σύντροφο...-είπε το άλογο....   (Ναί, ναί, τα άλογα τών ιπποτών, μπορούν να τους μιλήσουν, όταν δεν βρίσκεται κανείς άλλος μπροστά....)      -       Δεν σε ξέχασα, λευκέ μου χαζούλη...  μόνο που ήμουν σε μια μάχη διαφορετική....  και εκεί δεν είχες δυστυχώς θέση...         -Δεν καταλαβαίνω...  πες μου , σε παρακαλώ....       -       Ηταν ένα τοπίο απο εκείνα που δεν έχεις δει, και ούτε θα μπορούσες να καλπάσεις και να με βοηθήσεις εκεί... το έδαφος ήταν δύσβατο, γεμάτο απο εμπόδια που σταματούν και σκοτώνουν και ιππότες, και άλογα, και τα  παραμύθια τους μαζί... έπρεπε να περπατώ  μόνος, και να φτιάχνω  σε κάθε βήμα μου ένα καινούργιο παραμύθι, ή αλλοιώς θα ρίζωνα και θα γινόμουν κι εγώ ένας ακόμα λάκος γεμάτος απουσία...  και έπειτα, δεν θα υπήρχε πια χώρος ούτε για σένα, ούτε για μένα...       -       Και ο Δράκος;  πώς ήταν ο Δράκος;        -Δεν υπήρχε Δράκος....  ο δρόμος ο ίδιος ήταν που αρνιόταν να περπατηθεί απο βήματα παράξενα...  Νομίζω οτι όσο τον φοβόμουν εγώ, άλλο τόσο με φοβόταν κι εκείνος, γιατί του ήταν άγνωστο το άγγιγμα...Ηθελε μα φοβόταν, αποζητούσε να του σπείρω λουλούδια και ταυτόχρονα ξερνούσε αγκάθια και ζιζάνια, επειδή έτσι τον είχαν μάθει,  κι έτσι κάθε φορά που αφουγκραζόμουν τον άνεμο, άκουγα μια φωνή να λέει   «Δεν υπάρχουν ιππότες, ξύπνα πια... »            -Ναι, αλλά στο τέλος τι έγινε; Νίκησες;       -Πώς να νικήσεις εκείνο που δεν μπορείς να το κατανοήσεις, και που δεν μπορεί κι εκείνο να κατανοήσει εσένα;  Ούτε καν να νικηθείς δεν γίνεται...Γιατί δεν σου κρύβω, οτι μου πέρασε απο το μυαλό να ενδώσω, και να αφεθώ να νικηθώ...  Πάνε τόσα χρόνια που ματώνομαι , και νοιώθω καταπονημένος...      -Και τότε, γιατί δεν ενέδωσες; ας το έκανες.....        -Γιατί θα έπρεπε να αποχωριστώ όλα εκείνα που ήταν ξένα στην φύση τού δρόμου , ενώ είναι αναπόσπαστα δεμένα στην δική μου φύση...  Την πανοπλία, το σπαθί μου, το κάστρο μου, ακόμα κι εσένα.....           -Δεν μπορούσες λοιπόν να νικήσεις, ούτε να νικηθείς... κι όμως εξαφανίστηκες τόσο καιρό... κανονικά θα έπρεπε να σου θυμώσω... και μιας και μίλησες για κάστρο, πού είπαμε οτι πάμε;  πάει τόσος καιρός που εξαφανίστηκες, που έχω ξεχάσει πιά το μέρος....         -Θα σου πώ, λευκέ μου κεφάλα... μόνο προχώρα λίγο πιό αργά....           Το  παράξενο ντουέτο, προχώρησε και απομακρύνθηκε προς τις Δυτικές συνοικίες...  Γύρω τους, οι άνθρωποι  παράγγελναν πίτσες, παρκάριζαν κάπου που να φαίνεται το νέο τους αμάξι, τα δωδεκάχρονα κοριτσάκια σουλατσάριζαν με το κινητό στο αυτί, κι όλα έμοιαζαν επιτέλους τόσο αληθινά ....        Κάπου στο βάθος, έστριψαν δεξιά σε μιά πάροδο....      Ο ιππότης τής παρόδου, άνοιξε μιά μικρή ομπρέλα....        -Βρέχει πάντοτε εδώ.... -εξήγησε στο άλογό του-... απλά δεν μπορείς να το καταλάβεις...           Προχώρησαν στο στενό...   η πανοπλία έβγαζε κάτι σκουριασμένους ήχους, και η δεύτερη  λάμπα  δεξιά, ήταν καμένη....    
3 σχόλια - Στείλε Σχόλιο

dimitrapan (07.08.2007)
Τώρα που το λες, κάπου πρέπει να έχω αφήσει το άλογό μου... :-(
sunnybeach (07.08.2007)
Δύσκολοι καιροί για ήρωες...
kapa (07.08.2007)
…Μιας και …ο Δον Κιχώτης ξαναβρήκε το αλογό του και φόρεσε πάλι τη σκουριασμένη του πανοπλία, ίσως βρεθεί, τώρα πια, ένας καλλιεργητής-κηπουρός που να έχει την διάθεση και την επιθυμία να βγάλει τα αγκάθια και τα ζιζάνια από εκείνο το τοπίο, να γεμίσει τους λάκκους με παρουσίες και όχι απουσίες και να έχει την εργατικότητα να φριζάρει τη γη σε αυτό το τοπίο και να φυτέψει λουλούδια στην αγριεμένη της ψυχή.
Εύχομαι στον ιππότη αφού ξαναβρήκε το αλογό του να ξαναβρεί και την Δουλτσινέα του.
Για να στείλετε σχόλιο πρέπει να έχετε συνδεθεί ως μέλος. Πατήστε εδώ για να συνδεθείτε ή εδώ για να εγγραφείτε.

Επιστροφή στο blog
Συγγραφέας
pavel
ΘΟΔΩΡΗΣ ΠΑΥΛΑΚΟΣ
ΜΟΥΣΙΚΟΣ
από ΝΙΚΑΙΑ

Περί Blog
blogs.musicheaven.gr/pavel

ΜΟΥΣΙΚΗ,ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΑ,ΑΝΘΡΩΠΙΝΕΣ ΣΧΕΣΕΙΣ.

Tags

Σκέψεις... Αναφορές σε τραγούδια... Ελεύθερη γραφή και δοκίμια... Λογοτεχνία Σκέψεις Στίχοι μου Στίχοι μου... σχόλια Χιούμορ χιούμορ Χιούμορ...



Επίσημοι αναγνώστες (29)
Τα παρακάτω μέλη ενημερώνονται κάθε φορά που ανανεώνεται το blogΓίνε επίσημος αναγνώστης!

Πρόσφατα...
Δημοφιλέστερα...
Αρχείο...


Φιλικά Blogs

Links