27 Σεπτεμβρίου 2006, 00:00
Τελικά..μεγαλώνουμε...Μερικές φορές πιάνω τον εαυτό μου να νοσταλγει τα παιδικά μου χρόνια,την εφηβεία μου και όλα αυτά που τότε θεωρούσα ως αγγαρεία,ως ρουτίνα ως μια καθημερινότητα που μ'έπνιγε..Σχολείο,σπίτι,σχολείο,σπίτι άντε και καμιά τσάρκα.Θυμάμαι ακόμα τα άγαρμπα πρωϊνά χειμωνιάτικα ξυπνήματα..(Μανώληηη σήκω παιδί μου..θα αργήσεις!!!)(Γεια σου ρε μάνα!!!!!)Να σηκώνομαι λοιπόν βιαστικά να βάζω την σάκκα στον ώμο και να τρέχω στην στάση να προλάβω το αστικό!!!Δε μπορώ να πω έκανα και κοπάνες και τα ισσοροπούσα τα πράγματα...όμορφα χρόνια.Τελικά μεγαλώνουμε...
Βλέπω πολλές φορές τους πιτσιρικάδες του MusicHeaven να παραπονιούνται για το σχολείο για τα μαθήματα..και προσπαθώ να τους πείσω ότι πρέπει να το απολαμβάνουν αυτό που ζούνε αλλά μάταια.Τους καταλαβαίνω όμως μολονότι κι εγώ κάπως έτσι αισθανόμουν....
Αχχ και τι δε θα δινα για να ζήσω έστω και μια μέρα του δημοτικού,μια μέρα του γυμνασίου,του λυκείου, με τα μπλε τετράδια που λέει και ο Jorge....
Πέρναν τα χρόνια,φεύγουν χωρίς να το καταλαβαίνουμε....
Βεβαια κάθε ηλικία έχει τις ομορφιές της,δεν έχω παράπονο,όμως αυτή η παιδική ανεμελιά δεν θα ξανάρθει.
Τελικά μεγαλώνουμε.....
-
Deos (27.09.2006)
Μανώλη, πάντα κρύβουμε ένα παιδί μέσα μας, όσο κι αν μεγαλώνουμε. Άλλος περισσότερο και άλλος λιγότερο. Είμαστε μια μεγάλη παιδική χαρά, δε νομίζεις?
Καλή αρχή!!XeniaRodo (27.09.2006)
Eγώ πάλι γιατί δε νοσταλγώ καθόλου τα σχολικά μου χρόνια; Tο ακούω από πολλούς αυτό και δε νιώθω το ίδιο. Nιώθω ότι περνάω πιο καλά τώρα παρά τότε. Ίσως δεν είχα καλά σχολικά χρόνια, καμία εμπειρία να θυμάμαι. Bαριόμουν το σχολείο, το διάβασμα, δεν είχα παρέες χάλια... :)dimitrapan (27.09.2006)
Ας μεγαλώνουμε... Τουλάχιστον ομορφαίνουμε!!! Χαχαχαχαχα!!!
Μανωλίτοοοοοοοοοοο, καλή αρχή και σε σένα!!!MpaNicoS (27.09.2006)
Οι 7 λέξεις που συν8ετουν την δική μου οπτική πλευρά
‘’ κάθε ηλικία έχει τις ομορφιές ‘’ υπάρχει στον επίλογο σας . ;) Kαλή αρχή !! εύχομαι αντάξια συνέχεια.gate (30.09.2006)
ωραίο θέμα Μανώλη μου...,
...και καθώς σε διαβάζω, σκέφτομαι πως τελικά ίσως ο φόβος μου για τα χρόνια που περνούν να είναι αυτός που με κάνει να ξεχνάω πόσο έχουμε σήμερα, ποιό μήνα, ποιά μέρα, ...ποιά χρονιά...
Νιώθω καλύτερα έτσι...:)MichPah (01.10.2006)
Μα εγώ θα έδινα τα πάντα να γινόμουνα
πάλι παιδίλικο(καλά το είπα?) να βρισκό μουνα, στις ίδιες τάξεις στα ίδια θρανία, με τους συμμαθητές μου να κάνω αστεία και τους καθηγητές που κοιτάζουν καχύποπτα, τα μαθητικά τα χρόνια δεν τ'αλλαζω με τίποτααααααααα!!!!!!!
Τελικά μεγαλόνουμε γ....ω τον μπελά μου!!!!!
Για να στείλετε σχόλιο πρέπει να έχετε συνδεθεί ως μέλος. Πατήστε εδώ για να συνδεθείτε ή εδώ για να εγγραφείτε.
Επιστροφή στο blog