"η ζωή που έζησα"
..υπάρχουν και χειρότερα
10 Αυγούστου 2007, 09:34
Και τώρα πια, που πάμε;
Φωτογραφίες  Στίχοι  Εμού του ιδίου  

..πρωί πρωί σήμερα, είδα κάτι μέσα στο site που οφείλω να ομολογήσω δε μ'άρεσε καθόλου.. κατευθίαν μου ήρθε στο μυαλό το ποιηματάκι που ακολουθεί.. έλεγα πως δε θα το βάλω αυτό με τίποτα... αλλά είναι ένας τρόπος να ηρεμήσω λίγο κι εγώ.... έτσι κι αλλιώς γι αυτό δεν είναι το blog?? και για να εκφράσουμε αυτά που νιώθουμε....? έτσι δεν είναι?  αυτη τη στιγμή λοιπόν νιώθω ακριβώς, μα ακριβώς όμως όπως το δεντράκι στη φωτογραφία.. και απογοητευμένος όπως τα στιχάκια που ακολουθούν...

...σημείωση για σένα Δημήτριε, που πιστεύω ότι μπορεί λίγο να σε ενοχλήσει το τέλος.... (αν βέβαια, με διαβάσεις). Απ' ότι βλέπεις έχει γραφτεί 16,5 χρόνια πριν, πάνω στην εφηβεία... όλο αυτό λοιπον που περιγράφω παρτο κάπως σα συμβολικό... μιλάω γι αυτους που κατακρίνουν, μα ξέρουν στο τέλος να κάνουν μια προσευχή σα να μην έγινε τίποτα... για αύτους που δε σέβονται καν τον εαυτό τους.... και στην ηλικία των 16 που ήμουν τότε... σε κάτι τέτοια στιχάκια Θεός=Δύναμη πάνω απο εμάς.... (και όχι θεία..),=κάποιος που έχει δυναμη και μας αναγκάζει στο όνομα του να κανουμε πράγματα που δε θέλουμε..... (πιστέυω να έγινα κατανοητός, ειδάλως..γι αυτο υπάρχουν τα σχόλια για να συνεχίσουμε....)

ΥΓ. επειδή αρχίζει να γίνεται μεγάλο το θέμα, οποιος βαριέται, μπορεί να με προσπεράσει, καμία παρεξήγηση.....

ΥΓ2. περιέχει κάποιες άσεμνες εκφράσεις... στη κρίση σας να το δείτε ή όχι... 

καλημερα σαας!!!

Και τώρα πια, που πάμε;

Μας έχουν απαγορέψει να μιλάμε, να γλεντάμε, ν' αγαπάμε.

Δε μας επιτρέπουν να βγαίνουμε έξω
Δε μας επιτρέπουν να γυρνάμε ό,τι ώρα θέλουμε
Δε μας επιτρέπουν να κάνουμε αυτό που θέλουμε.

Μας κατηγορούν σα τη χειρότερη γενιά
Μας λένε αλήτες. Μας λένε πούστηδες.
Μας λένε χασικλήδες. Μας λένε αραχτούς.

Μας απαγπρεύουν να ξενυχτάμε, να γλεντάμε, να κοιτάμε

Μας αναγκάζουν όμως να χαιρετάμε τους γέρους που μας βρίζουνε.
Μας αναγκάζουν να λέμε καλημέρα στις σκοτεινές φάτσες των κυράδων.
Μας αναγκάζουν να ανοίγουμε τα μάτια, στις φάτσες που μας φτύνουνε.
Μας αναγκάζουν να πιστεύουμε σ' αυτό που αυτοί λατρεύουν.

Δε μας επιτρέπουν να τους αδειάσουμε τη γωνιά
Μας απαγορεύουν να πάμε στο διάολο
Μας κατηγορούν όταν πνίγουμε τις ζωές μας,
κι αυτό, όχι γιατί μας λυπούνται, αλλά
γιατί, λένε, το σώμα μας, κι αυτό δεν είναι δικό ΜΑΣ.
Είναι, λένε, του Θεού.
Τότε πια, που πάμε; Τόσο καιρό γι' αυτόν ΑΙΜΟΡΑΓΟΥΜΕ;

3/11/95

18 σχόλια - Στείλε Σχόλιο

sunnybeach (10.08.2007)
Αν σου έλεγαν να ξαναγράψεις κάτι αντίστοιχο τώρα που περάσαν τα χρόνια, τι θα έγραφες; Αν είναι κάτι διαφορετικό, θα ήθελα να το δω σε κάποιο επόμενο post.
anna2405 (10.08.2007)
:( :( :( γκρρρρρρρρρρρ! Που πάμε???
Dimitrios_En_MH (10.08.2007)

Καλή σου μέρα,

Από ότι κατάλαβα ο Δημήτριος θα πρέπει να είμαι εγώ?

Για να είμαι ειλικρινής δεν έχω καταλάβει τη θέλεις να εκφράσεις?

Συχώρησε με για αυτό, αν με βοηθούσε λίγο.
renabill (10.08.2007)
Με προβλημάτισες αρκετά.Νομίζω πως και γω κάτι τέτοια σκρφτόμουν στην εφηβεία μου.
fantasma (10.08.2007)
@sunnybeach μ αρεσει η ερωτηση.... οταν πιασω στυλο και χαρτί θα δείξει... προς το παρον ομοως για σημερα τουλαχιστον βολευτηκα με αυτο.... :) , το μονο σιγουρο ειναι πως θα ηταν κατι πιο σκληρο...

@anna2405 ελα ντε! κατσε να δουμε....

@Dimitrios en mh σωστα καταλαβες.., για τη σημειωση με ρωτας, η για τα στιχακια;

@renabill ειδες πως περναει ο καιρος...:))
geove (10.08.2007)
Στα 16 όλοι πάνω-κάτω κάπως έτσι σκεφτόμασταν, τουλάχιστον όσοι από μας δε μπορούσαν να βολευτούν με όλα αυτά τα "πρέπει" και τα "μη". Αλλά θα συμφωνήσω με τη φίλη που ρωτάει τι θα έγραφες τώρα...
:)
fantasma (10.08.2007)
@geove σιγουρα τοτε υπηρχαν καποια πραγματα που μας πνιγανε... τωρα εχουν αλλαξει οι καιροι.. και πολυ περισσοτερο οι καταστασεις, οσον αφορα τη προσωπικη μου ζωη... ειμαι αρκετα ελευθερος (οσο ειναι εφικτο αυτο στους καιρους που ζουμε)... γι αυτο λοιπον θα ειχε στοιχεια μεσα απο καποιες ανησυχιες... και καποια πρεπει και μη οχι που μας λενε αλλα που ΕΠΙΒΑΛΟΥΝ οι καιροι... κι επειδη σε καποια απο αυτα οπως ειπες καποιοι δε μπορουν να βολευτουν... θα ηταν κατι πολυ σκληροτερο... και δε θα αφορουσε πιο πολυ τα στενα μας προσωπα.. που παλιοτερα ξεσπαγαμε... αλλα πολυ μεγαλο φασμα... και συνολο ανθρωπων καταστασεων... και στιγμων.... που θα παει... κατι θα μου βει με το καιρο...
ευχαριστω..
anna2405 (10.08.2007)
Συμφωνώ μαζί σας ως προς την "ελευθερία" που λέτε οτι έχει αλλάξει αλλά όλα όσα αφορούν το Θεό νομίζω οτι δεν έχουν αλλάξει ούτε στο ελάχιστο από τότε και ούτε πρόκειτε κάποτε να αλλάξει. Αυτη η φράση δηλαδή: "γιατί, λένε, το σώμα μας, κι αυτό δεν είναι δικό ΜΑΣ.
Είναι, λένε, του Θεού. "! Δεν ξέρω αν κάνω λάθος γιατί εγώ ακόμα και με τα προηγούμενα είμαι πολύ κοντά (δεν λέω οτι εσείς είστε μεγάλοι, εγώ είμαι μικρή! :p)!!!
Dimitrios_En_MH (10.08.2007)

Λευτέρη,

Όπως σου είπα και με προσωπικό μήνυμα θα ήθελα για λίγο την υπομονή σου
και την αγάπη σου, επειδή είμαι στην εργασία μου και δεν έχω αρκετό χρόνο.

Σήμερα όλα πέσανε μαζεμένα. Παρασκευή.
Και όπως πάντα όλοι την τελευταία μέρα της εβδομάδας κάτι θέλουν.

Θα επανέρθω. Απλά το βάζω και σαν σχόλιο για τους φίλους της παρέας.


Σας ευχαριστώ,

Δημήτρης
sea_like_eyes (10.08.2007)
μου θυμισες μια μπαμπου-θεια...με ειχε δει να καθομαι πανω σε ενα παγκακι μαζι με ενα φιλαρακι...γυριζει και λεει με βλεμα 100 καρδιναλιων..''χμμ..νεολαια''..γυριζει ο φιλος και της λεει..''αυτη η νεολαια ειναι το αυριο..ειτε σου αρεσει ή οχι..''


καλυτερα αραχτος αλλα original παρα σε εγρήγορση αλλα δηθεν...
Dimitrios_En_MH (10.08.2007)

1. Μας απαγορεύουν να πάμε στο διάολο

2. Μας κατηγορούν όταν πνίγουμε τις ζωές μας,
κι αυτό, όχι γιατί μας λυπούνται, αλλά
γιατί, λένε, το σώμα μας, κι αυτό δεν είναι δικό ΜΑΣ.

3. Είναι, λένε, του Θεού. Τότε πια, που πάμε; Τόσο καιρό γι' αυτόν ΑΙΜΟΡΑΓΟΥΜΕ;


Λευτέρη,

Ξεκινώντας το σχόλιο θα ήθελα να πω ότι πια στην ηλικία που είμαι, αισθάνομαι ότι έχω γνωρίσει πολλά πράγματα για να σοκάρω με.

Μια και δεν βλέπω ερωτήσεις, θα πάρω τις τελευτές σου προτάσεις για να μοιραστώ κάποιες σκέψεις.

Καταρχήν, δεν υπάρχει άνθρωπος που να ζει και να μην έχει άλλος λιγότερο και άλλος περισσότερο βεβαρημένο παρελθόν.

Σημασία όμως έχει πως στεφόμαστε στο παρόν για τα πράγματα και μια προοπτική.

1. Το όνομα του Εωσφόρου ο κόσμος το χρησιμοποιεί πολλές φορές από αγανάκτηση η για πλάκα.

Μα, αν το καλό ψάξουμε, αυτή η ενέργεια, δεν περιέχει αγάπη. Αν το ζητούμενο είναι η αγάπη στην ζωή μας, η ομόνοια, η ειρήνη, πιστεύεις ότι, με βάση του βιογραφικού του Εωσφόρου, θα αποκαταστήσουμε την αγάπη?

Δεν νομίζω.

Δίνοντας του δικαιώματα στην ζωή τους οι άνθρωποι, ας μην αναρτιόνται μετά αν υπάρχει θεός και αγάπη μέσα μας και γύρο μας.

Επίσης αυτό δείχνει ότι δεν έχουμε Πίστη και Ελπίδα σε ένα Θεό Αγάπης.

Τώρα γιατί υπάρχει και γιατί ο Θεός του επιτρέπει να παρεμβαίνει στην ζωή μας, είναι μια μεγάλη θεολογία, που δεν θα ήθελα να την αναλύσω από το Ημερολόγιο σου.

2. Όταν πνίγει κάνει την ζωή του, δεν έχει καλλιεργήσει την ευγνωμοσύνη για την δωρεά της ύπαρξης που του έχει προσφερθεί.

Σε ότι έχει να κάνει με το σώμα είναι θέμα πίστης. Αλήθεια, που το βρήκαμε το Σώμα και το δημιουργήσαμε με τόσο σοφία? Να μια καλή ερώτηση.

Είναι θέμα πίστης. Αν πιστεύουμε ότι ο Λόγος του Ευαγγελίου είναι ΑΛΗΘΕΙΑ, τότε το σώμα του ανθρώπου και η ψυχή είναι Ναός του Αγίου Πνεύματος.

Αλήθεια, αν αυτό είναι αλήθεια, έχουμε καταλάβει πόσο μεγάλη είναι η αξία της ψυχής και του σώματος του ανθρώπου?

Ένα πράγμα Ψυχή και Σώμα. Όχι διασπασμένο όπως θα θέλαμε να πιστεύουμε. Ας μην ξεχνάμε με ότι, την αγάπη μας, με το σώμα μας την εκφράζουμε επίσης.

3. Το αν θυσιαζόμαστε η όχι για το Θεό, είναι μια μεγάλη κουβέντα, και μόνο ο Τριαδικός μας Θεός ξέρεις τα βάθη κάθε καρδιάς. Ευτυχώς !!!

Γιατί μπορεί να βλέπει την ζωή μας όταν ζούμε χωρίς αγάπη, μα κάποια στιγμή βλέπει και την μετάνοια μας.

Λευτέρη μας,

’ρχισε να βλέπει τα πάντα με αγάπη και ευγνωμοσύνη, και αυτό θα αντανακλάτε μέσα σου και γύρο σου.

Και ξέρετε κάτι όλοι. Είναι στο χέρι μας!!!

Μπορεί να περάσουμε την υπόλοιπη μας ζωή να ψάχνομε για ενόχους και φταίχτες, και μπορούμε να ζούμε κάθε μέρα σαν να είμαστε μια ζωντανή θυσία Αγάπης.

Συχώρησε με αν δεν κατάφερα να σε βοηθήσω.
Συχωρήστε με αν σας κούρασα.
Μα ένα είναι σίγουρο. Πάντα προσπαθώ να σας βοηθώ από το περίσσευμα της καρδιάς μου.

Συχωρήστε με αν δεν είμαι αρκετός και άμεσος.

Κάθε καλό εύχομαι να έχουμε όλοι μας στην καρδιά και στην ψυχή μας.

Με αγαθή αγάπη
Δημήτρης

fantasma (11.08.2007)
@anna2405 γκουχου... γκουχου... ποιος ειναι μικροοοοος? :))))
fantasma (11.08.2007)
@Dimitrios En MH
Καταρχήν σ' ευχαριστώ που διέθεσες τόσο χρόνο στο δικό μου ημερολόγιο..

Όπως είπα και στα προηγούμενα μέλη του MH όλα αυτά είναι κάποιες σκέψεις που είχαν να κάνουν με κάποια περασμενη ηλικία. Για να μπορούμε να μιλάμε με κάποια βάση είμαι γεννημένος το 1979.

Σε ηλικία λοιπόν των 16 ετών οι περισσότεροι έχουμε κάποιες ανησυχίες, σκέψεις, φόβους κλπ. κλπ. Τότε λοιπόν, οι περισσότεροι πάντα, δεν έχουμε γνωρίσει ουσιαστικά προβλήματα στη ζωή μας. Έτσι λοιπόν, θες η εφηβεία, θες η αντιπετώπιση των υπολοίπων λόγω της εξωτερικής εμφάνισης του καθε παιδιού, θες η μουσικη που ακούει, και γενικώς όλος ο τρόπος ζωής, εξωτερικεύει όλα τα παραπάνω συναισθήματα σε διάφορες μορφές ξεσπάσματος.. Μία και απο αυτές τις μορφές είναι και ο τρόπος που χρησιμοποιούσα κι εγώ, το να γράφω δηλαδή τις σκέψεις μου, τη ζωή μου, τη ζωή των άλλων, το πως αντιλαμβάνομαι τα πραγματα σε κάποια τετράδια με μορφή μικρών ποιημάτων. (Τώρα έχω το ηλεκτρονικό μου ημερολόγιο, χαχα).
Αυτή η σύντομη εισαγωγή για μένα...

Σε όλα όσα έγραψες έχεις απόλυτο δίκιο και είναι σεβαστά. Από τη στιγμή που θέλω να λέγομαι ΧΟ συμφωνώ, και δεν φέρνω καμία αντίρρηση. Και από τη στιγμή που συμφωνώ δεν έχω να κάνω σχόλια, παρά μόνο να σου πω ένα μεγάλο ευχαριστώ για όλες τις συμβουλές και τις σκέψεις που μοιράστικες μαζί μας.

Αυτό που θα ήθελα να πώ, είναι πως ο χρόνος μου έπαιξε κάποια παιχνίδια λίγο παράξενα.. που δε θα ήθελα να τα μοιραστώ αυτή τη στιγμή..

Η πρώτη αντίδραση όταν έχασα τους πιο αγαπημένους μου ανθρώπους ήταν η απευθείας κατηγορία και ενοχή που έριξα εκεί ψηλά.. Τωρα συνήθισα να ζω με την απώλειά τους...
Όταν δεν έιχα ένα πενηντάρικο (δραχμές εννοώ) στη τσέπη, ζήτησα να δουλέψω.. Τώρα συνήθισα να ζω με αυτό.
Και γενικά αλλάξανε πολλά πράγματα απο την ηλικία των 12, 14, 16.. που τώρα συνήθισα να ζώ με αυτά..

Γιατί τα λέω όλα αυτά; Προσπαθώ να απαντήσω και στους υπόλοιπους για το τι θα έγραφα τώρα.. Σαν ανακεφαλαίωση, τότε νιώθαμε όλα αυτά που περιγράψω στο ποιηματάκι.. δηλαδή αποαγορεύσεις έκφρασης, περιορισμούς στο τι θέλουμε, τι είναι σωστό και τι λάθος, ότι μας βλέπουν υπεροπτικά, μας υποχρεώνουν να κάνουμε πράγματα ακόμα και τα πιο απλά που εμέις μπορεί να μη θέλουμε, και στο τέλος όταν κάνουμε κάτι στον εαυτό μας πάλι θα πρέπει να απολογηθούμε γι αυτό... Αυτή είναι η ουσία που το έγραψα.. Τώρα μετα από τόσο καιρό, οι υποχρεωσεις μου και οι απαιτησεις μου είναι διαφορετικές.. οποτε διαφέρουν τα πρέπει και τα μη.. Γι' αυτό και δε θα μπορεί να είναι κάτι σε αυτές τις (ηλικιακές) σκέψεις, αλλά κάτι ελάχιστα πιο ώριμο και λίγο πιο "στο κόκκαλο" που λένε.. Όχι ότι μεγάλωσα τόσο πολύ.., δε με πήραν και τα χρόνια, ούτε ότι θέλω να το παίξω πονηρός.. Ίσα ίσα που όταν βλέπω και άλλα παιδια να έχουν τέτοιες σκέψεις μου αρέσει, και δε μου φαίνονται πλέον παράξενες ή απόμακρες..

Αν και με το καιρό έμαθα να καταπίνω κάποια πράγματα που με πνίγουνε.. ίσως να έγραφα κάτι που θα με ενοχλούσε.. δε ξέρω, ίσως.

Ωστόσο ο σκοπός που το έβαλα αυτό εδώ μέσα είναι γιατί κάτι με ενόχλησε όπως έιχα πει και στην αρχή. Οπότε πρότιμήσα να το δανειστώ αυτό πα΄ρα να γράψω κάτι.. άλλο.

Ίσως και να ήταν καλύτερο αυτό.. γιατί μπορεί κάποιοι να στεναχωριόντουσταν και πραγματικά δε θα το ήθελα αυτό...

Λοιπόν σας κούρασα ε...? καλημέρα και σας ευχαριστώ για το κόπο που κάνετε και για το χρόνο που διαθέτετε για να μπείτε και να χαζέψετε τούτο εδώ το μπλόγκ ή αν το θέλετε πιο ελληνικά ημερολόγιο... σας ευχαριστώ απο καριας!!!!

ΥΓ. Αν σας μπέρδεψα, πράγμα πολύ συχνό για μένα, ζητώ συγγνώμη, αλλά τα σκέφτομαι όλα μαζι, και προσπαθώ να τα γραψω ταυτόχρονα, και τα κάνω λίγο χάλια... πιστεύω να βγάλετε νοημα..

ΥΓ μάλλον πρέπει το επόμενο θέμα να είναι λίγο πιο ανάλφρο ετσι??
fantasma (11.08.2007)
sea like eyes και κάτι μου δείχνει πως αυτή η νεολαία θα φέρει λαμπρό μέλλον!!
το πιστεύω αυτό

έτσι όπως το λες.. καλυτερα ο εαυτός σου παρά το δήθεν..
anna2405 (11.08.2007)
Ε είμαι πιο κοντά στα 16 όπως και να το κάνουμε :p :p
fantasma (11.08.2007)
xaxaxaxaxaxa!!!
Dimitrios_En_MH (11.08.2007)

Τώρα συνήθισα να ζω με την απώλειά τους...

Λευτέρη,

Στις δυσκολίες όλες της ζωής, η μεγαλύτερη δυσκολία είναι, σε κάθε απώλεια, είναι μέχρι να αποδεχτούμε μια απώλεια.
Προσωπικά δεν με κούρασες.

Απλά για ακόμα μια φορά, δημιουργήσουμε ένα κοσμηματοπωλείο
από την κοινωνία πού έχουμε όλοι εμείς εδώ μεταξύ μας.

Όσο για το επόμενο κείμενο σου, καθώς και για κάθε σου κείμενο, να είσαι ο εαυτός σου.

Ήταν μεγάλη χαρά για τα όσα μοιραστήκαμε όλοι μαζί.

Κάθε καλό να έχουμε όλοι.

Εύχομαι σε όλους καλή Παναγιά να έχουμε.
fantasma (13.08.2007)
:)

Για να στείλετε σχόλιο πρέπει να έχετε συνδεθεί ως μέλος. Πατήστε εδώ για να συνδεθείτε ή εδώ για να εγγραφείτε.

Επιστροφή στο blog
Συγγραφέας
fantasma
Φάντασμα
κατασκευαστής... αξεσουάρ μόδας
από Κορυδαλλός (απ' έξω)


Περί Blog
blogs.musicheaven.gr/fantasma

απλές αναφορές σε καθημερινές στιγμές σχιζοφρένειας και μη...



Tags

On&Off Προσφορές Δισκοκατεβάσματα Φωτογραφίες Μουσική Στίχοι Αστεία ’σχετα Βίντεο Κόσμος Ελλάδα Κοινωνία Σάτιρα Πολιτική Ημερολόγιο Εμού του ιδίου Συναυλίες Έλλαδα Μουσική Στίχοι Πολιτισμός Τεχνολογία Τέχνη Παρτιτούρες Εγκυκλοπαίδεια στίχοι μουσική



Επίσημοι αναγνώστες (11)
Τα παρακάτω μέλη ενημερώνονται κάθε φορά που ανανεώνεται το blogΓίνε επίσημος αναγνώστης!

Πρόσφατα...
Δημοφιλέστερα...
Αρχείο...


Φιλικά Blogs

Links