Στιχάκι χειμωνιάτικο.... Γράφτηκε πριν 10 χρόνια περίπου...

Τα σύννεφα που κοίταζα, παγώνουν

εδώ και ώρα, στις υδρορροές.

Σαν τη σταγόνα, πάγωσα μαζί τους

στις σκοταγωγημένες σου στοές...

και ψάχνω στα τυφλά να βρω τον δρόμο

μήπως και δω στο βάθος κάποιο φως...

Οι μέρες τού χειμώνα που περνάει,

Μου λένε «φύγε», μα δεν λένε πώς....

Παγιδευμένος στον Λαβύρινθό σου

Κι ο Δαίδαλος δεν μένει πιά εδώ....

Μόνο ο Μινώταυρος εγωισμός σου,

που ψάχνει να με βρεί και να τον βρώ....

Μπορεί, σε μια πορτίτσα τού μυαλού μου

που δέν την έκλεισες τόσο γερά,

να περιμένει ακόμα ο εαυτός μου,

κι ένα ζευγάρι κέρινα φτερά.....