Προσπάθησα να παρομοιάσω με κάτι τον Έρωτα…

Να τον ταιριάξω με μια άλλη λέξη…

Είναι ένα απ’ τα «παιχνίδια» που κάνω συχνά…

Έρωτας….Χορός…

Ναι , ο Έρωτας είναι ένας Χορός…

Όταν τον ζεις , νιώθεις πάντα σαν να Πετάς και να Χορεύεις στα Σύννεφα…

Όταν τελειώσει (τυπικά ή ουσιαστικά,  γιατί κάποιοι έρωτες δεν τελειώνουν…) χορεύεις τον Χορό των Αναμνήσεων…των Σκιών...της Θύμησης...

 Ο Χορός Της Θύμησης Σου

Ακολούθησα τα βήματα σου…

Αρχικά με πάθος , φόβο και τύψεις…

Αργότερα με πάθος ,φόβο και απόγνωση…

Και μετά μόνο με πάθος…. 

Χορός ήταν αυτό που ζούσα…

Άλλοτε ήρεμος και άλλοτε πιο δυνατός… 

Χορός ,  που χορεύοντας τον εκστασιαζόμουν…

Παραμένει  χορός… 

Γέμιζε το είναι μου η παρουσία σου…

Τώρα το γεμίζει η απουσία σου…

και μου αρκεί  να χορεύω που και που

Με την Θύμηση σου… 

Μόνο αυτή είναι σταθερή…

Μονό αυτή είναι εκεί όποτε το θελήσω…

Και ξέρει όλα τα βήματα…

Η Θύμηση σου… 

Καλημέρα Μας...!