...Κι επειδή γι'αυτή την έρμη χώρα καμιά καταστροφή δεν είναι αρκετή, μεταξύ πύρινης λαίλαπας (chic) και εκλογικής μανίας, έρχονται πανηγυρικά στους δέκτες μας τα βραβεία Αρίων…….

Και πώς πρέπει ν’αντιδράσω τώρα εγώ;

Nα τρέξω να παραγγείλω φόρεμα στους MIRO που ράβεται κι η Τάμτα (όχι, δεν ξέρω που χτενίζεται, νομίζω δεν χτενίζεται) και να τρέξω να πιάσω πρώτο τραπέζι πίστα (ανόητη, δεν είναι για τον πωπάκο σου αυτές οι θέσεις…) να θαυμάσω από κοντά τους κορυφαίους καλλιτέχνες μας που πρόκειται να βραβευτούν ;

Να μαζέψω φιλαράκια-ομοϊδεάτες στο σπίτι, να παραγγείλω πίτσες, σουβλάκια, κινέζικο (ευτυχώς που ο Ευαγγελάτος, θα παρακολουθεί live αυτή τη σεμνή τελετή…) και να ξεκατινιαστούμε με τις στυλιστικές επιλογές της Μπακοδήμου, το χαμηλοκάβαλο του Μιχαλακη (του γκανιάν ντε!), τα κιλά που έχασε η Βανδη και τα βρήκε ο Αλκαίος, τα δεκάδες ημιτόνια που μπορεί να χωρέσει στον τόνο ο Πετρέλης ;

Να αδιαφορήσω παντελώς, σαν να μη ζει η χώρα μου αυτή τη μεγάλη, καλλιτεχνική στιγμή και να βάλω, ας πούμε, ένα παστίτσιο στο φούρνο, να’χουμε φαϊ και την άλλη μέρα, να πάω σινεμά να δω το Shrek, η να πέσω για ύπνο βρε αδερφέ, την ώρα που το γκανιάν (ο Μιχαλάκης ντε!) σηκώνει το βραβείο καλύτερου εντεχνοεναλλακτικού, λαϊκού, με ποπ επιρροές, τραγουδιστή ;

Η μήπως πρέπει να κατέβω στο Σύνταγμα, να διαμαρτυρηθώ ολομόναχη που τα Αρίων είναι για τη χώρα μου «η γιορτή της μουσικής»,που τα 16χρονα ουρλιάζουν για το Σάκη σαν να γίνεται σεισμός 9 ρίχτερ και ο Λοϊζος είναι εναλλακτικός συνθέτης;

Θα δω! Ετσι κι αλλιώς, ό,τι και να κάνω, για ένα βράδυ θα είναι.

Αυτή, εξ’άλλου, δεν είναι και η λογική των Αρίων ;Μουσική της μιας βραδιάς…….