Γεια σας. Με λένε Χάρις και την πάτησα! Όμως η εξάρτηση από τον πόνο ΤΕΡΜΑ!
Τραλαλαλά βγαίνει! Μουρμουρμου ακούω! Γκριν γκριν από παντού! Κλαψ κλαψ δεν βγαίνει με τίποτα. Μόνο το ακούω και θέλω να δώσω ξύλο! Όχι απλά να δώσω ξύλο! Αν μπορούσα θα πετούσα ολόκληρα δέντρα πάνω του! Μακάρι να έβρισκα ένα σύγχρονο Οβελίξ να το έκανε αυτό! :)))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))
Αααααααααχ!
Η συνάντηση στο αεροδρόμιο (που σας είπα πριν 2-3 ποστς), με ξύπνησε! Θυμήθηκα ποιά ήμουνα και ντράπηκα για τη σκιά που κατέντησα.
Ένα τηλεφώνημα που έκανα τις προάλλες και κράτησε αρκετή ώρα (αν και η ακοή μου με τα κινητά δεν τα πάει καλά) με χαροποίησε. Μίλησα με έναν άνθρωπο που κατανοώ και νιώθω. Μετά από ολόκληρο το περασμένο καλοκαίρι, πρώτη φορά ένιωσα ξανά ηλιόλουστη.
’ρχισα να χαμογελώ. Δειλά μεν, πλατιά δε!
Δέτε με!
:)))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))
Μια απόφαση είναι που εκτός από να παρθεί, πρέπει και να υλοποιηθεί!
’ντε, χαμογελάστε! Μας κάνει καλό!!!!!!!!
5 σχόλια - Στείλε Σχόλιοαρτικ grow-ups as in push-ups Απορίες Απορίες εκτός τόπου και χρόνου αρτίκ επέτειος ημερολογιακά ημερολογιακα ιδεογραφικά Κύπρου εικόνες Κύπρου είκονες μεταφράσεις της Μωβ μορφές Μορφές Παράφωνοι διάλογοι Σκέψεις σΤίχΟι συνείδηση συνταγές Σφηνάκια σφηνάκια Σφηνάκια! τραγούδια για καλημέρα τραγούδια για καληνύχτα τσάγια Τσάγια! τσάγια! Τσάγια Χαμόγελα