Σχεδόν δέκα ημέρες...

Τόσες (παρά κάτι ώρες) πέρασαν από το τελευταίο post μου...

Δέκα ημέρες τόσο όμορφες,

που δεν ήθελα να μιλήσω...

...να μην κάνω φασαρία...

...να απολαύσω την σιγή

που προηγείται

της καταιγίδας!!!

Μιας καταιγίδας που μπορεί να με πνίξει...

...κι ας την περίμενα να έρθει...

...ας ήμουν προετοιμασμένος...

Άλλωστε, όσο κι αν ήμουν προετοιμασμένος,

κάπου βαθιά μέσα μου ήλπιζα να μην χρειαστεί να την ζήσω...

...να μην ξέσπαγε ποτέ...

Τώρα πρέπει απλά να την υπομείνω...

Έκλεψα στιγμές, και έχτισα αναμνήσεις...

...έζησα εμπειρίες, και μάζεψα εικόνες...

...να μου κρατούν συντροφιά, τις δύσκολες ώρες της απουσίας...

Ποιός θα με δικάσει?...

Ποιός θα με καταδικάσει?...

Τη δική μου ζωή θα την ζει κάποιος άλλος...

Ιδού ο κλέφτης...

Κάποια στιγμή θα πιαστεί...

...θα δικαστεί...

...και η ζωή μου θα πρέπει να επιστρέψει σε εμένα...