το πρωτοβροχι που ηρθε μας βρηκε μαζι.καθισμενους στο παλιο το υποστεγο με τη ξεθωρη μπογια και τα φαγωμενα ξυλα.αραγε μας ειδε?αραγε εμαθε πως το δεχθηκαμε?σημασια δεν εδωσε.μονο συνεχισε να χορευει απαλα,ψιλα στις μυτες των ποδιων του σαν βαλς του παλιου καιρου.κι εμεις καθισμενοι στο παλιο το υποστεγο μετραμε τις καινουριες στιγμες με τισ παλιες,οπως μετραμε τις ψυχαλες που πεφτουν.καθως χορευουμε το δικο μας βαλς.το βαλς της μοναξιας
2 σχόλια - Στείλε Σχόλιο geove (21.09.2007) Άντε πάλι με τις "βροχές" και τις "μοναξιές"! Μόνο εμένα, δηλαδή, μ΄ αρέσει η βροχή; Μόνο εμένα;
:)
PAPAZOGLOUFAN (21.09.2007) κανεις λαθος.δεν υπαρχει πιο ομορφο πραγμα απο τη βροχη.
Για να στείλετε σχόλιο πρέπει να έχετε συνδεθεί ως μέλος. Πατήστε εδώ για να συνδεθείτε ή εδώ για να εγγραφείτε. Επιστροφή στο blog