Θα ξεκινήσω την περιγραφή της συναυλίας ανορθόδοξα..

O ήχος ήταν άρτιος, οι ερμηνείες και η γενικότερη απόδοση επί σκηνής ήταν κάτι παραπάνω από ικανοποιητικά. Είχα τη χαρά να παραστώ στην καλύτερη συναυλία που παρακολούθησα φέτος! Έκλεισαν με το Wild Boys. Νόμιζα ότι άκουγα το ίδιο το CD! Τόσο φρέσκος ο ήχος σαν να μην είχε περάσει ούτε ένας χρόνος από το 1985. Έπαιζαν με το ίδιο πάθος και όρεξη! Ούτε μια νότα παραλλαγμένη, ούτε μια διαφορά στη φωνή!Και σ'αυτό και σε όλα τα προηγούμενα τραγούδια.

Ο Simon Le Bon, παρέα με τον Nick Rhodes στα πλήκτρα, τον Andy Taylor (αν και δε μου έμοιαζε τελικά να ήταν αυτός..) στην κιθάρα, τον John Taylor στο μπάσο και τον Roger Taylor στα ντραμς, μόλις είχαν ανέβει για encore. Πλαισιωμένοι με δυο πολύτιμες παρουσίες, σε φωνητικά και σαξόφωνο. Είχε ολοκληρωθεί ένα ονειρεμένο 2ωρο για κάθε νοσταλγό εκείνης της εποχής και όχι μόνο. Λίγο νωρίτερα απολαύσαμε το Sunrise αλλά και το Ordinary World. To Rio και φυσικά το View to A Kill. Κανένα τραγούδι δεν ήταν τυχαίο. Δεν είχαν ανάγκη να προωθήσουν τίποτα. Έπαιξαν ΟΛΕΣ τις επιτυχίες τους, προς ευχαρίστηση του κοινού πάνω από όλα. Με έναν Simon Le Bon να είναι άκρως επικοινωνιακός και να μας υπόσχεται νέα συνάντηση σύντομα. Η εκτέλεση του The Reflex ήταν αποκαλυπτική και η disco / funky διάθεση των Electric Barbarella / Notorious ενθουσίασε το κοινό!

Πιο πριν βλέπουμε το Simon να εμφανίζεται με σακάκι, κασκέτο και μια μικρή φλογέρα.Είναι η ώρα ενός τραγουδιού που ειλικρινά δεν περίμενα ότι θα το έλεγε αν και ήθελα πολύ να το ακούσω. Ο Chauffer είχε μεγάλη απήχηση στον κόσμο και χάρηκα πολύ γι'αυτό χωρίς να ξέρω το γιατί. Καλύτερα. Δεν χρειάζεται πάντα να τα εξηγείς όλα..

Εντύπωση επίσης μου έκανε ότι διασκεύασαν με επιτυχία το Some Like It Hot του αξέχαστου Robert Palmer, πράγμα σπάνιο για ένα group με τόσο μεγάλο ρεπερτόριο να περιλαμβάνει στην περιοδεία του τραγούδι ξένου καλλιτέχνη.

Η τεράστια οθόνη που αλλάζει θέμα ανάλογα το τραγούδι, ντύνεται στα μαύρα και γεμίζει αστέρια, μεταφέροντάς μας νοητά έξω από τον κλειστό συναυλιακό χώρο, ψηλά στον ουρανό τραγουδώντας το Save A Prayer.

Έχουμε γυρίσει πια στο πρώτο μισάωρο της συναυλίας όπου παίζουν διαδοχικά τα δυο αγαπημένα μου τραγούδια, καθηλώνοντας πραγματικά τους πάντες. Δεν είναι άλλα από το What Happens Tomorrow και φυσικά το Come Undone..

H συναυλία άνοιξε με το Hungry Like A Wolf. Ακολούθησαν Union of Snake, Is There Something I Should Know και τόσα άλλα..

Κλείστε τα μάτια. Οι Duran Duran μόλις ανέβηκαν στη σκηνή.. Επιτέλους ξεκινάει!!

Kalispera Atinaaaaaa!