Όχι, δεν στέρεψα...

Η μούσα μου παραμένει εκεί...

...μέσα στο μυαλό μου τριγυρίζει...

...απλώς η έμπνευση έρχεται διαφορετικά

και αλλάζει το αποτέλεσμα...

Γράφω (μετά από πάρα πολύ καιρό) στίχους...

Όχι, μην βιάζεστε !

Δεν θα τους δημοσιεύσω!

Όχι εδώ...

Όχι τώρα...

Αργότερα... βλέπουμε!

Προς το παρόν θα τους κρατήσω μέσα μου...

...θα τους μελοποιήσω...

...θα φτιάξω το δικό της τραγούδι...

...κι αν κάποτε της το τραγουδήσω...

...τότε ίσως το γράψω και εδώ...

Προς το παρόν, μοιράζομαι μαζί σας

ένα ακόμα τραγουδάκι!

(μην μου πείτε ότι περιμένατε μόνο ρεφραίν...)

Το τραγούδι της ημέρας - 25 Σεπτεμβρίου 2007

Σαν άσπρο κρίνο σε ουράνιο χέρι
Ήρθες στον ύπνο παλιό μου ταίρι
Γυναίκες αρχαίες κεντούν στο βελόνι
Δέντρα κοράλλια ντυμένα στο χιόνι

Τώρα που λείπεις θα σου το πω
Δεν φεύγει μέρα να μη σε σκεφτώ
Θα 'μαι κρυμμένος στο άσπρο γοβάκι
να σε πληγώνω σα χαλικάκι

Τώρα που λείπεις θα σου το πω
Δεν φεύγει μέρα να μη σε σκεφτώ

Τώρα που λείπεις θα σου το πω
Είσαι η γυναίκα που αγαπώ