Είναι από εκείνες τις φορές

που ακούς ένα τραγούδι και σε αγγίζει αμέσως..

Που θες να το ξανακούς και να το ξανακούς πάλι και πάλι!

Αυτό έχω πάθει από χθες με το"Νυχτερινό"από το νέο δίσκο του Μάλαμα.

Κατά τη γνώμη μου οι στίχοι είναι αριστούργημα που ομολογώ ότι ζήλεψα..!

Μουσικά επίσης υπέροχο και με τη γνώριμη ποιότητα του Μάλαμα.

Νυχτερινό



Την πέτρα ρώτησα να πει
τι ξέρει και αντέχει
κι εκείνη μου 'πε τη σιωπή
για μυστικό της έχει...

Τ'αστέρι ρώτησα μετά
τι έχει μάθει ως τώρα
τα χίλια χρόνια μ'απαντά
περνάνε σε μιαν ώρα.

Και πάνω ο ήλιος μια πηγή
μια κόκκινη κηλίδα
λάβα το φως αιμορραγεί
να κάψει ότι είδα.

Το χώμα ρώτησα ξανά
παλιά αν ήταν σώμα
και μου πε τα ψηλά βουνά
κι αυτά θα γίνουν χώμα..

Κι ύστερα εσένανε ρωτώ
το νόημα του κόσμου
και λες το χέρι σου κρατώ
κι εσύ είσαι δικός μου..

Και πάνω ο ήλιος μια πηγή
μια χρυσαφένια βρύση
νερό το φως του να πνιγεί
όποιος θέλει να ζήσει..


Στίχοι:Δημήτρης Παπαχαραλάμπους