Αυτό λοιπόν είναι το καινούργιο μου σπίτι! Τώρα που το συμμάζεψα λίγο, μπορώ να το δείξω. Δεν έχω τελειώσει βέβαια ακόμα μαζί του (πχ θέλω να πάρω ένα χαλάκι για μπροστά από τον καναπέ) αλλά σιγά σιγά...

Ο χώρος που είναι στις δυο φωτογραφίες είναι ενιαίος, από τη μια το καθιστικό/γραφείο κι από την άλλη η κουζίνα. Αριστερά της κουζίνας είναι η πόρτα για το μπάνιο, δίπλα το ψυγείο και αριστερά του, η πόρτα από την οποία κατεβαίνω στο υπνοδωμάτιο και στους γείτονες/συγκάτοικούς μου. Απέναντι από το ψυγείο είναι και το παράθυρο της σοφίτας, κι ένας χώρος που τον έχω κάνει αποθηκούλα... Εδώ περνάω όλες μου τις ώρες εκτός ύπνου. Και είμαι στην ευχάριστη θέση να πω ότι αρχίζω να τον αισθάνομαι σαν χώρο μου...

Σήμερα υπογράψαμε και τα συμβόλαια, κι έτσι πλέον κατοικώ και επισήμως εδώ. Αν όλα πάνε καλά αυτό θα ισχύει για τους επόμενους 6 μήνες τουλάχιστον.. αν όχι και παραπάνω. Και μεταξύ μας, μακάρι να πάνε όλα καλά, γιατί δεν αντέχω άλλη μετακόμιση.

Επίσης επισήμως και πάλι από χτες έπαψα να είμαι φοιτήτρια καθότι η φοιτητική μου κάρτα έληξε και οι κωδικοί μου δεν ισχύουν πια.. αλλά προσπαθώ να μην το σκέφτομαι. Κι επειδή το πανεπιστήμιο μου λείπει πολύ, τις τελευταίες μέρες το έχω κάνει σύστημα το πρωί να πηγαίνω στο μόνο χώρο που έχω ακόμα πρόσβαση.. στο γραφείο ευρέσεως εργασίας... και το μεσημέρι να τρώω στο εστιατόρειο του πανεπιστημίου σε μια απέλπιδα προσπάθεια να φερθώ σαν να μην έχει αλλάξει τίποτα...

Κατά τα άλλα, το Σάββατο είχαμε το πάρτυ γενεθλίων τριών συμφοιτητών στο σπίτι της Εύης και την Κυριακή είχα και την πρώτη μου επίσκεψη. Από την Ilona. Ήρθε με ένα μπουκάλι κρασί για να γνωριστούμε και καταλήξαμε να συζητάμε τα συναισθηματικά μας από το πρώτο βράδυ! Τη συμπάθησα πάρα πολύ.

Τέλος, σήμερα ήρθε και ο σπιτονοικοκύρης μου, καθότι θα αλλάζαμε τη βρύση του μπάνιου.. βέβαια μου ήρθε από τις 5 και περιμέναμε ένα τρίωρο σχεδόν τους μάστορες... κατά τη διάρκεια του οποίου τον κέρασα καφέ και μπισκοτάκια, του απαγόρεψα να καπνίσει -μετά από παρακάλια τον έβαλα όρθιο δίπλα στο ανοιχτό παράθυρο- μιλήσαμε για τον βασιλιά που έχτισε το Ταζ Μαχάλ και τη διαμάχη Σιχ και μουσουλμάνων (εδώ λίγο μπερδεύτηκα για να είμαι ειλικρινής) και χαζέψαμε βιντεάκια με ινδικά τραγούδια (ο Steve είναι Πακιστανός, γεννημένος στο Λονδίνο) στο youtube. Έμαθα και την πρώτη μου φράση στα ινδικά: "Kuch na kano" που θα πει, "Μη λες τίποτα".

Κλείνω αυτό το ποστ, με τί άλλο; Το highlight της ημέρας που δεν είναι φυσικά τίποτα άλλο από τη νέα μου βρύση για τη μπανιέρα που πλέον έχει ΚΑΙ τηλέφωνο!!!

Τώρα νομίζω είμαι έτοιμη να δεχτώ επισκέψεις! ;-)