Θα έλεγα πολλά, αλλά φοβάμαι πως θα πέσουν στο κενό.

Θα έδινα όσα λίγα έχω, αλλά ποιος θα τα πάρει...?

Έχω βαρεθεί να λέω και να ξαναλέω τα ίδια πράγματα,

να ακούω υποσχέσεις και τελικά... να κάθομαι μόνος και στην προσπάθειά μου

να παλέψω τη μοναξιά, να βρίσκω πάτημα στο γεγονός:

Καλύτερα μόνος παλεύοντας τη μοναξιά,

παρά "μόνος" λόγω της απουσίας της...

Το παραπάνω χωρίζεται (όπως φαίνεται άλλωστε), σε δύο τομείς. Παρ' όλα αυτά νομίζω πως δίκαια εντάσσονται στο ίδιο κείμενο.

Συγνώμη, τέλος που δεν μπορώ να πω ΚΑΛΗΜΕΡΑ...

Ίσως αύριο μου βγει και τότε και μόνο θα την πω....

ΑΣΧΕΤΟ: Αλλά ΕΝΤΕΛΩΣ άσχετο. Ο διαγωνισμός συνεχίζει καθημερινά....

παρακάτω...