Γοργα η ζωη του κυλησε μεσα στο καλντεριμι
ητανε νιος και γερασε και σκεβρωσε περισσια,
επεσανε τα δοντια του και θολωσε η μνημη
και τωρα οδευει μοναχος γραμμη στα κυπαρισσια.

Δυο παιδια μεγαλωσε μα τωρα του χουν φυγει
ο ενας στην Αμερικα κι ο αλλος στα βαπορια,
συχνα ενας κομπος στο λαιμο σαν μια θυλια τον πνιγει
και βριζει τα γεραματα και τη πικρη ανημπορια.

Το σπιτι του δυο μετρα γης με χαμηλο ταβανι
και ο ασβεστης παλιωσε και πεφτει φλουδες φλουδες,
μικρη αυλη μακροστενη μιας ζωης σεργιανι
κι απο την πορτα της κοιτα οξω τις κοπελουδες.

Καπνιζει κι ονειρευεται ταξιδια σ' αλλα μερη,
αλλοι με πλοια φευγουνε κι εκεινος με την σκεψη,
ολοι τον παρατησανε, παιδια, γυναικες, γεροι
και ο Θεος τον ξεχασε που τοσο εχει λατρεψει.

Γερος, φτωχος κι ανημπορος! Πως περασε η ζωη?
Δεν εχει αλλο τιποτα στον κοσμο αυτο να κανει,
και συλλογιεται στον παπα -σαν φυγει ενα πρωι-
πως θα χει χρεος παντοτινο, δεκα δραχμων λιβανι.
Β.Γ


Το παραπανω ποιημα το γραψε ο φιλος μου και συντοπιτης μου ο Βαγγελης το 1997!

Βασικα τα στοιχακια αυτα τα εχω σαν φυλαχτο μεσα μου οταν γυρνω την σκεψη μου κατω εκει στον τοπο μου τα τελευταια χρονια και ειδικα οταν σκεφτομαι καποιους απομαχους ...

Κυριως ομως τα αφιερωνω σε δυο ανθρωπους που εχω αφησει εκει. Σε αυτους τους ανθρωπους δηλαδη που πινουνε ενα ποτηρακι στην υγεια μου οταν λειπω....Σε αυτους τους δυο παππουδες που με σκεφτονται στις 2 το πρωι και με παιρνουν τηλεφωνο να μου πουνε δυο μαντιναδες!!

Εγω ειμαι καλα ΑΛΗΤΕΣ ΜΟΥ ! Καλυτερα δεν γινεται! Σας στελνω την αισιοδοξια μου και την Αγαπη μου!!!

Περιμενωωωωω το κριθαμοοοοοο και την καπαρηηηηηη!! Για τις κουλουρες και τα φυστικια εχω κανονισει ηδη (:D:D)!! Οταν θα βρεξει θελω τα σαλιγκαρια μου μεσα στο κουτι με τις τρυπες και οταν θα πιασουν τα κρυα θελω τους αμανιτες μου!!!!!!!

Zηταω πολλα???

Πως το λες Μιχαλιω μου??

ΑΣ ΕΙΝ' ΙΑ ΤΣ' ΟΜΟΡΦΑΑΑ!