Ή αλλιώς Thank God is Friday, ναι επιτέλους τελειώνει και μία εβδομάδα που αν ήμουν στα ΟΥΚ θα ήταν σίγουρα η διαβολοβδομάδα μου.

Το μενού ήταν πλούσιο και με άφθονο περιεχόμενο, έτσι αρχίσαμε την Τσαγκαροδευτέρα μας με ένα σκασμένο λάστιχο στη Μεσογείων-ακόμη ακούω τα βρισίδια, συγνώμη ρε παιδιά αλλά επίτηδες το έκανα; Και στη συνέχεια ένας ψιλός καυγάς στη δουλειά για μια χαζομάρα. 

Η Τρίτη συνεχίστηκε  με έναν ωραίο τσακωμό στην τράπεζα όπου πληρώνουμε τις δόσεις του αυτοκινήτου, έλα μωρέ 250 Ευρώ λάθος στο υπόλοιπο λογαριασμού σιγά το πράγμα, αυτά γίνονται, θα το διορθώναμε, δε θα χρεωνόσαστε, θα σας τα επιστρέφαμε, θα συμψηφίζονταν με το συνολικό ποσό κτλ κτλ. Τώρα παίρνεις ή δεν παίρνεις 250 πέτρες να τους τις φέρεις στο κεφάλι; Πάντως κάθε χαρτάκι λογαριασμού πρέπει να ελέγχεται πολύ προσεκτικά γιατί με αυτούς τους νόμιμους τοκογλύφους ποτέ δεν ξέρεις τι γίνεται.

Τετάρτη πέφτει πρωινό σήμα από Πάτρα, ότι η πρώην εθεάθη αποβραδίς κατά Ρίο μεριά συνοδεία δίμετρου μαντραχαλέα να πίνει ρομαντικό ποτάκι με φόντο τη γέφυρα. Εντάξει πρώην, τόσο καιρό χώρια αλλά δεν φταίω εγώ που έσπασα το ποτήρι του καφέ, είπαμε πρώην - πρώην αλλά και τα νεύρα - νεύρα.  

Πέμπτη έτσι για να δέσει το γλυκό πάμε και σε μια ξεγυρισμένη παράσταση στο Ειρηνοδικείο Αθηνών ως μάρτυρες, έχετε πάει ποτέ σε κάτι παρόμοιο; αν όχι να πάτε, δεν ξέρετε τι χάνετε, δεν υπάρχει καλύτερος τρόπος για να αρχίσεις το πρωινό σου παρέα με τη συμπαθέστατη φυλή των δικηγόρων, πίνοντας καφέ των 50 λεπτών σε πλαστικό ποτηράκι, σε ένα μέρος που η φράση «κάθε καρυδιάς καρύδι» αποκτά ξεχωριστή σημασία. Ακολούθησε η προσπάθεια διακανονισμού μεταξύ των κορακιών, παρντόν των δικηγόρων, ο νομικίστικος διαπληκτισμός και τελικά ο συμβιβασμός. Αφού ρε παιδιά το ξέρατε ότι θα τα βρίσκατε, εγώ τι έφταιγα να μπαστακωθώ εκεί 4 ώρες και να χάσω τη μισή μέρα τζάμπα;

Παρασκευή πρωί και εκεί που λέμε άντε να τελειώνουμε επιτέλους  να χαλαρώσουμε στο ΣΚ μας, βλέπουμε στο αμάξι μια χαρακιά τόοοοση, μετά συγχωρήσεως, τι σας έφταιξε τσογλανόπαιδα το αμαξάκι την τρέλα μου μέσα, εγώ στην ηλικία σας άντε να κάνω καμία τηλεφωνική φάρσα, άντε να χτυπήσω κανα κουδούνι μεσημεριάτικα, να παίξω κανα νεραντζοπόλεμο, κανα μπουγέλο έστω αλλά να χαράξω τα αμάξια του κοσμάκη γιατί; Αμαρτία είναι.   

Τέλος πάντων η Παρασκευή είναι πάντα Παρασκευή και όπως και τα στρουμφάκια έλεγαν

Δευτέρα κάτι έχω,
την Τρίτη δεν αντέχω.
Τετάρτη πώς βαριέμαι,
την Πέμπτη δεν κρατιέμαι.
Παρασκευή πρωί,
λα-λα-λα λα-λα λα-λα,
απ' όλες τις ημέρες
η Κυριακή μ' αρέσει.

Καλημέρa και καλό ΣΚ