Ε ναι λοιπον! Καπως ετσι κυλησε η χτεσινοβραδυνη εξοδος.... Αμαν πια!!! Μια φορα ειπα και εγω να βρω εξω να ξεσαλωσω και μου βγηκε ξυνο! Αυτη ειναι ομως η τιμωρια μου, η θεια δικη, που ΕΓΩ, μια ροκου-πανκου-χαμενο-κορμι τολμησα να σκασω μυτη (και να διασκεδασω κι απο πανω) σε ενα απο αυτα το υπερ-τρεντουλιαρικα μερη με τη dance μουσικη!
Ειχα παει που λετε σε ενα ποοοοοολυ γνωστο κλαμπ της παραλιακης (ονοματα δεν λεμε, οικογενειες δεν θιγουμε....) οπου οι τελειοφοιτοι του σχολειου μου(εμεις δηλαδη) οργανωναν χορο. Ειχα κουβαλησει μαζι και το αμορε μου και ολα ηταν ωραια και καλα! Μεταξυ μας τωρα, το κλαμπ ηταν ψιλοαθλιο...! Ψιλοεμοιαζε με τεραστια αποθηκη για να πω την ακριβεια! Και μεσα γινοταν χαμος μεχρι αηδιας! Δεν μπορουσες να προχωρησεις!! Για να παρουμε δυο μπυρονια περιμεναμε δεν ξερω και εγω ποση ωρα.... Τελος παντων, αλλου ειναι το ζουμι!!!
Και ενω που λετε ολα ηταν οκ και ειχαμε αρχισει να αφομοιωνομαστε στην τρεντυ μαζα, εγινε το......ατυχημα! Ενω λικνιζαμε ανεμελα τις κορμαρες μας, καποιος Μ-Α-Λ-Α-Κ-Α-Σ ειχε την πανεξυπνη ιδεα να πεταξει παγακια ψηλα στον αερα!!! Ε, και ενα απο αυτα (κοφτερο παρακαλω, παρακαλω!) εκανε μια ψηλοκρεμαστη βουτια και προσγειωθηκε λιγο πανω απ το ανω χειλος μου (εκει που φυτρωνει το μουστακι βρε αδερφε! οχι σε μενα! στους ανδρες! και σε καποιες γυναικες....)!!! Αυτο ηταν....! Βουτηχτηκε ολη η μουρη μου μες στα αιματα!
Αν δεν ηταν το αγορι μου εκει, δεν ξερω τι θα εκανα!! Πραγματικα, ημουν πολυ τυχερη που ηταν μαζι μου! Δεν ειχα δει μεχρι τοτε αυτη την πλευρα του εαυτου του! Εκεινες τις στιγμες ενιωθα οτι δεν θα ηθελα κανεναν αλλον να ηταν μαζι μου εκτος απο εκεινον.
Εγω τα ειχα ψιλοπαιξει! Το ολο συμβαν ετυχε να γινει μια απ τις λιγες φορες που ειχα κανεις τοσες λαμογιες μαζεμενες:ας πουμε οτι οι γονεις μου αγνοουσαν αρκετα πραγματα....! Ημουν με κομμενο χειλος, ετρεμαν τα ποδια μου, ημουν ετοιμη να βαλω τα κλαματα, ο πορτιερτης του κλαμπ ειχε χεστει πανω του με εσερνε απο δω κι απο κει και μιλουσε ακαταπαυστα λεγοντας "Σιγα μωρε, δεν ειναι τιποτα, ενα μικρο κοψιματακι, που να τρεχετε τωρα σε νοσοκομεια, δεν χρειαζεται ραμματα, δεν ειναι τιποτα, να λιγο παγο βαλε και θα εισαι καλα", καποιοι αλλοι του κλαμπ να εχουν μαζευτει γυρω μου και να μιλανε ολοι μαζι λεγοντας τα ιδια πραγματα με τον πορτιερη, ο φιλος μου να εχει νευριασει και να επιμενει να φυγουμε λεγοντας οτι δεν θα καταγγειλουμε τιποτα, οτι απλως θελουμε να παμε να δουμε μηπως χρειαζεται να γινει κατι και ο πορτιερης να συνεχιζει να παραμιλαει.... Ειχα γραπωθει απ τον φιλο μου και το μονο που ηθελα ηταν να φυγουμε απο εκει. Και σαν να μην εφταναν ολα αυτα, με το που βγαινουμε απο την πισω πορτα, παραπαταω σε κατι βλακειες που ειχε πεταμενες εκει περα και σωριαζομαι κατω!! χαχαχα! Τωρα που το σκεφτομαι μου φαινεται εντελως γελοιο!! Αλλα εκεινη την στιγμη...........Δεν αντεξα αλλο και αρχισα να κλαιω. Ευτυχως βρηκαμε γρηγορα ταξι και πηγαμε κατευθυαν στο Γεννηματα. Εν το μεταξυ επρεπε να παρω και τους δικους μου τηλεφωνο να τους πω οτι παμε στο νοσοκομειο............
Στον δρομο ο φιλος μου προσπαθουσε να με εφησυχασει λεγοντας μου οτι ολα θα πανε καλα, οτι θα μου το φτιαξουν και δεν μεινει σημαδι, οτι δεν χρειαζεται να στεναχωριεμαι, αλλα εγω δεν εκλαιγα γι αυτο. Βασικα, δεν ξερω γιατι εκλαιγα. Για ολα και για τιποτα. Ηταν εντελως σουρεαλιστικη η ολη κατασταση! Λες "δεν μπορει να συμβαινει σε μενα αυτο!".........
Στο νοσοκομειο ολοι μας κοιταγαν περιεργα. Και δεν ειναι να απορει κανεις γιατι!! Ημουν εντελως τραγικη φιγουρα: αβυσσαλεο ντεκολτε, κομμενο χειλος και το υπεροχο μακιγιαζ μου απλωμενο σε ολο μου το προσωπο!! Οταν μου ζητησαν στοιχεια, ημουν εντελως χαμενη! Επρεπε να σκεφτω λιγο σε καθε ερωτηση για να απαντησω! Και καποια πραγματα που κανονικα τα ξερω, οταν με ρωτουσαν δεν ηξερα να απαντησω!! Αλλα οση ωρα περιμεναμε αρχισα να νιωθω αρκετα καλυτερα. Η μεγαλη ανακουφιση ηρθε οταν ο γιατρος ειπε οτι δεν χρειαζομαι κανονικα ραμματα! Οχι οτι με αγχωνε η ουλη, αλλα δεν εχω ξανακανει ραμματα και....φοβομουν λιγουλακι! χε χε! Ειπε να ακολουθησω εναν αλλον γιατρο, στον οποιο ειπε να μου βαλει απ τα "λεπτα ραμματα", που στην ουσια ειναι κατι σαν ειδικο χανσαπλαστ που κραταει τις δυο ακρες της πληγης ενωμενες! Μου εδωσαν και μια αντιβιωση να παιρνω και ειπαν οτι ολα θα ειναι οκ! Αρκει βεβαια να το προσεχω πολυ μεχρι να κλεισει, γιατι ετσι και μολυνθει......τη γαμησα!!! Δεν ειναι και τοσο αθωα οσο φαινονται αυτα τα τραυματα..!
Φιουυυ.......Αυτο ηταν, τελειωσε!
Αλλα οσο ακυρο μπορει να ακουστει σε καποιος, οπως εχω ξανααναλυσει αλλου, προσπαθω να βλεπω σε καθε συμβαν τα θετικα. Και αν το καλοσκεφτεις, υπαρχουν πολυ περισσοτερα θετικα παρα αρνητικα: εζησα μια πρωτοτυπη περιπετεια, απεκτησα μια πολυ δυνατη αναμνηση, θα εχω κατι να λεω στα εγγονια μου μπροστα στο τζακι τα χριστουγεννα, εζησα ενα ισχυρο γεγονος μαζι με εναν ανθρωπο που σημαινει πολλα για μενα και ειδα οτι μπορω να στηριχτω πανω του και να νιωθω ασφαλης οτι και να γινει, εκτιμησα καποια πραγματα καλυτερα....
........................................................
Και καπως ετσι τελειωνει η μεγαλη μου εξοδος σε κλαμπ!!! Συναρπαστικο, εεε;;; Αυτα ειναι!!! Να βγαινεις και να καταληγεις με ενα μεγαλο τραυμα, μονο και μονο επειδη καποιοι ανθρωποι ειναι απεριγραπτα ηλιθιοι! Στην υγεια του παγο-ριχτη!
6 σχόλια - Στείλε Σχόλιο
Γονεις.... Τρελα γοητεια και αλητεια.... Φιλοσοφουμεν και διαλογιζομεθα....