Κάθε μέρα από τη στιγμή που σηκωνόμαστε, μέχρι και τη στιγμή που θα πέσουμε για να κοιμηθούμε, είμαστε αντιμέτωποι με ένα ευρύτατο φάσμα επιλογών που πρέπει να κάνουμε σε βαθμό που η πορεία μας εν συνόλω δεν είναι παρά το αποτέλεσμα μια μακράς αλληλουχίας επιλογών.

Οι επιλογές που καλούμαστε να πάρουμε, έχουν τη λογική ηρώων ταινίας δράσης που προσπαθούν να απασφαλίσουν βόμβα «τι κόβουμε το κόκκινο ή το πράσινο καλώδιο» (στις ταινίες πάντα κόβεται το σωστό καλώδιο όπως και στην πραγματική ζωή) η επιλογή λοιπόν του σωστού καλωδίου είναι ο γνώμονας με τον οποίο φτάνουμε στην τελική επιλογή.

Οι επιλογές αφορούν ζητήματα καθημερινά όπως, τι θα φορέσω σήμερα, τι θα φάω, πώς θα πάω στη δουλεία, πώς να μην στραγγαλίσω το διευθυντή μου, πιο σοβαρές όπως τι δουλειά θα κάνω, τι θα σπουδάσω, τι προτιμώ ξανθιές ή μελαχρινές, μπούτι ή στήθος, να παντρευτώ ή όχι και φυσικά έχουμε και τις επιλογές που θα κρίνουν αποφασιστικά την πορεία της ζωής μας, δηλαδή τη βαλίτσα ή τα 20 χιλιάρικα; εδώ σε θέλω - εγώ πάντως θα έπαιρνα τα 20 χιλιάρικα - κάλλιο πέντε και στο χέρι.

Εδώ παραθέτω κάποιες επιλογές που κλήθηκα να πάρω σε κάποιες πολύ σοβαρές περιστάσεις,

Η γεμάτη εκπλήξεις και αναπάντεχα πρώτη μέρα παρουσίασης στο στρατό έκλεισε με το βραδινό φαγητό στα μαγειρεία, πείνα και των γονέων, βλέπετε που να πάει μπουκιά κάτω όλη μέρα και λέμε αμάν να φάμε κάτι να στυλωθούμε και λίγο. Σκάμε μύτη παραταγμένοι για πρώτη φορά σε εκείνες τις αλησμόνητες τριάδες που μας έβαζαν στην εκπαίδευση ακόμη και στην τουαλέτα (δεν είχαν ακούσει τα καραβάνια για το μέρος όπου και οι βασιλιάδες πάνε μόνοι). Φτάνουμε λοιπόν φορτσάτοι και νασου παραταγμένες οι ταψάρες περιέχουσες φαγητό ακαθόριστο την όψη, ανεξιχνίαστο τη χροιά και αγνώριστο τη μυρωδιά,

Μάστορα τι καλούδια μας έχεις, πολύ πράγμα βλέπω

Καλά τι νόμιζες ο ΕΣ κόβεται για τη στρατιώσα νεολαία, παρέχουμε πλούσιο μενού

Δηλαδή;

Διάλεξε και πάρε πούστη ιταλό ή κινέζο;

Παρντόν;   

Τι παρντόν παιδί μου είπαμε πούστη ιταλό ή κινέζο, άντε και περιμένουν και άλλοι.

Έτσι έκανα το πρώτο μου μάθημα στη στρατιωτική ορολογία, πούστη οι στραταίοι μάγειροι λένε το κοτοπουλάκι (όπως θα έλεγε και ο Μπαμπινιώτης η ετυμολογία της έκφρασης προέρχεται από την επιστημονική διαπίστωση ότι η κατανάλωση κοτόπουλων προκαλεί γυναικομαστία, εκθήλυνση κ.α), το ιταλός σημαίνει ότι συνοδεύεται με μακαρόνια και το κινέζος με ρύζι

Άντε διάλεξες;

Τίποτα άλλο υπάρχει;

Βέβαια έχει μείνει λίγος γκοτζίλας από το μεσημέρι

Μάθημα στρατιωτικής ορολογίας νούμερο δύο, γκοτζίλας = (κατά Βικιπαιδεία) Το κρέας τύπου "γκοτζίλα" είναι ένας αστικός μύθος για τα κρέατα που σερβίρει ο ΕΣ στο συσσίτιο του. Πολύ συχνά οι στρατευμένοι αναφέρονται σ΄ αυτό και ως "γκοτζιλάκι" για το συσκευασμένο ζαμπονάκι χαμηλής θρεπτικής αξίας -αλλά υψηλό σε λιπαρά- που σερβίρεται συνήθως στο βραδινό, με αυγά ή πατάτες. Καταλάβατε; να θυμηθώ μόνο να στείλω μια διόρθωση στη Βικιπαιδεία δεν είναι καθόλου μα καθόλου αστικός μύθος, αλλά απτή πραγματικότητα

Άλλο, άλλο υπάρχει;

Πώς δεν υπάρχει, φιλέ μινιόν αλά φρανσέζ με σάλτσα μαδέρας και σπαράγγια σοτέ αλά κρεμ, αλλά ατύχησες μόλις τελείωσε

Καλά άσε δεν πειράζει – εκείνη τη μέρα η οικογένεια Στεργίου (με τα τυποποιημένα σάντουιτς) έγινε κατά 5 ευρώ πλουσιότερη.

Βραδάκι μιας βροχερής Τετάρτης και εγώ έχω πάρει το βραδινό ΚΤΕΛ για να ανέβω Κέρκυρα όπου έδινα το πρωί ένα μάθημα. Το λεωφορείο τελευταίας τεχνολογίας με όλα τα κομφόρ και άνετο, ερχόταν σε πλήρη αντίθεση με τον οδηγό του, που λες και το έσκασε από το καρπουζοντάτσουν, «καλά τι θέλει εδώ ο Παιτέρης παράτησε το κλαρίνο και έπιασε το τιμόνι;» σκέφτηκα μόλις τον είδα χωρίς να ξέρω πόσο αληθινός θα έβγαινα. Για κακή μου τύχη πιάνω θέση πρώτη δεξιά δίπλα στον οδηγό και αλίμονο και δίπλα στα ηχεία του και η μουσική πανδαισία της βραδιάς ξεκίνησε, έχουμε και λέμε, ελαφρά εισαγωγή με Καζαντζίδη μέχρι το Ρίο, διάλειμμα στο φέρυ για ξεκούραση, μετά μπήκαμε στα πιο δυνατά με Μελά, μέχρι το Αγρίνιο, λίγο Θώδη έτσι για την καψούρα μέχρι Άρτα, ξανά διάλειμμα στο κτελοεστιατόριο και πάμε πια στα βαριά νεοδημοτικά με Χαρά Βέρα

Εκεί πια παίρνω αμπάριζα και γυρνάω στον οδηγό,

Φίλε φοβερό κομμάτι συλλεκτικό που το βρήκες;

Καλά φοβερή η Χαρούλα έτσι δεν είναι, ακούς να την μπλέκουν με την Αλεξίου;

Αίσχος!

Δε λες τίποτα και ξέρεις τι σου έχω για μετά, που σε βλέπω και για μερακλή;

Τι και θα με σκάσεις

Νίκο Μπάο γουστάρεις;

Τρελαίνομαι, εμένα που με βλέπεις το «μ’ αγαπάς ή τσάμπα πίνω» το έχω βάλει στο ξυπνητήρι μου

Και έχει και συνέχεια...

Μη μου πεις

Ναι θα σου πώ, μέχρι Ηγουμενίτσα θα ρίξω τελευταίο και καλύτερο τον Νίκο τον Δουλάμη

Θύμισε μου…

Έλα τώρα Νίκο Δουλάμη, «έρωτα μου τοκογλύφε, γλύφε το κορμί μου γλύφε»

Μα που είχα το μυαλό μου, να΄ ξερες τι μου θύμισες τώρα, εγώ τον Δουλάμη… , αλλά επειδή βλέπω ότι έχεις και τηλεόραση και να μωρέ έχω κάτι εξετάσεις αύριο πρωί στη σχολή, μήπως να χαμηλώναμε τη μουσική και να βάζαμε καμία ταινιούλα, χωρίς παρεξήγηση κιόλας

Καμία παρεξήγηση σου έχω μάλιστα και τρείς ταινιάρες να διαλέξεις, τι θέλεις τον «Ταμτάκο στο Ναυτικό», τον «τελευταίο γυφτοκράτορα» ή το «Ταμτάκο προχώρα ξεβρόμισε τη χώρα»

Ξέρεις τι λέω; μια και φτάνουμε πια Ηγουμενίτσα ρίξε μου ένα Δουλάμη να φτιάξω κεφάλι και ας αφήσουμε καλύτερα τις ταινίες

Δικέ μου είσαι και ο πρώτος, παραγγελία λοιπόν

Φυσικά και κόπηκα στο μάθημα αλλά οι μουσικές μου γνώσεις διευρύνθηκαν, κάτι είναι και αυτό.

Λοιπόν παιδιά επειδή το κειμενάκι μου βγήκε κομμάτι μεγαλύτερο απ’ όσο περίμενα θα το συνεχίσω άλλη φορά

 Καλημέρα σε όλους