22 Οκτωβρίου 2007, 18:39
ΦΘΙΝΟΠΩΡΙΝΗ ΜΟΝΑΞΙΑΠοίηση Φθινοπωρινή μοναξιά
Τα φύλα κιτρινίσανε
και πέφτουν όλα χάμω
και τα κλαδιά μένουν γυμνά
όπως και οι καρδιά μου.
Στο παγκάκι μόνος κάθομαι
στο δρόμο το γνωστό μας
και η φθινοπωρινή η μοναξιά
πληγώνει και τους δυο μας.
Ο δροσερός άνεμος
τα φύλα στροβιλίζει
και η γκρίζα συννεφιά
το φως του ήλιου κρύβει.
Γρήγορα η ώρα πέρασε
και αρχίζει να θαμπώνει
και είναι σκληρή η μοναξιά
για αυτούς που ζούνε μόνοι
Για περισσότερα στο:http://nektarios-gr.blogspot.com
-
MISangie (22.10.2007)
ειναι σκληρη η μοναξια..για αυτους που ζουνε μονοι..innuendo (22.10.2007)
Πολύ σκληρή .. λες και οι εποχές δεν εναλλάσοονται..
και η εικόνα του φθινοπώρου είναι η εικόνα της ψυχής.fantasma (24.10.2007)
σκληρή η φθινοπωρινή μοναξιά...johnny8 (24.01.2008)
Όμορφη η μοναξιά του φθινοπώρου. Φαντασου να τη ζεις την άνοιξη; Έχει αρμονία το ποίημα σου και μου αρέσει!okanenas (25.01.2008)
Χαίρομαι johnny8 που σου άρεσε το ποίημα μου, επίσης τώρα ανακάλυψα το δικό σου bog και μου άρεσε πολύ.
kithara-woman (05.02.2008)
πολύ όμορφο!Μου άρεσε πολύ και η φωτογραφία.Απίστευτα χρώματα.
Για να στείλετε σχόλιο πρέπει να έχετε συνδεθεί ως μέλος. Πατήστε εδώ για να συνδεθείτε ή εδώ για να εγγραφείτε.
Επιστροφή στο blog